Gisteravond voor het eerst sinds maanden weer een naar het stadion, weet nu weer waarom ik in de winter liever niet op beton sta. En maar weer kijken op het scorebord, aftellen naar het einde van de verlenging. De kou trekt via je tenen naar je ruggengraat richting controlecentrum. Kreeg bijna een hersenschudding van het rillen, nee doe dan maar rennen in korte broek tegen ijsregen, blijft je toch nog enigszins warm. Was ook niet door de wedstrijd te komen, denk dat de broodvoetballers hetzelfde dachten als mij, waar is de warme douche. Ik kom wel weer eens als de zon hoger staat, verwacht niet dat de club daarin meegaat. Ach wel leuk voor zoonlief, vooraan staan kan weer sinds vorig jaar, dicht op het veld, kan bijna de keeper van de tegenstanders spugend raken..
Deze week kwam ik een ruimte binnen, een ruimte wars van veranderingen, alles altijd precies geplaatst, alles met een gedachte. Tot deze keer, ineens stond er een vaas met narcissen, bijna uitgedroogd maar toch opvallend in een ruimte gevormd in vastigheid, omdat de ruimte er om vraagt. Je zou er bijna bijgelovig van worden, juist deze week, ben er iets te Fries voor en toch... Gewoon een keer Daffodil Lament opzoeken op YouTube, luisteren, verder niets.... momentum, ruimte, tijd...
De zon komt er vanmiddag door, vanochtend de vliegers in bewolkte achtergrond alweer buiten gehad. Gister was niks, in de mist en vooral koude lucht hoeft van mij niet perse voortgezet worden in een trainingsdag. Dan moet ik zelf ook extra naar buiten, dus maar mooi binnenblijven. De eerste jonkies vanochtend voorzien van een noodring, zijn lichter groen en zonder die vervelende klipjes die alleen in Nederland nog zijn. In onze club zijn de ringen net binnengekomen, maar ik gebruik eerst de ontvangen noodringen maar, zijn gratis toch? Inmiddels ook al wat jaarlingen ingepast op het kweekhok, vooral kinderen van Doutzen en Melinda. Een aparte afdeling voor één koppel, kunnen ze paar dagen aan elkaar wennen voordat ze in een bak terecht komen, werkt beter dan andersom. Zal aan het soort liggen, worden net als hun eigenaar niet graag opgesloten in kleine ruimten. Bij de kwekers omgeschakeld naar de superkweek mengeling van Matador, voor mij veruit de enige mengeling waar je verschillen ziet in de uitkomsten. Natuurlijk heb ik een gekleurd beeld, andere kant heb ik mijn waarnemen kunnen doen voor de transfer, je moet het toch zelf testen om de verschillen te kunnen zien.
Kun je zeggen ja het is een dure mengeling, klopt in vergelijk met anderen ook gewoon. Echter als je een kwart van je voer naast de bak terugvind, vooral nutteloos mais, en drie keer zoveel stinkende mest mag weg scheppen wegens niet opgenomen eiwit uit zwaar overvoerde peulvruchten, ja dan betaal je uiteindelijk meer, meer werk en het eindresultaat moet je maar afwachten. Als je daarnaast ook nog eens allerlei bijproducten over het voer mengt om ze goed groot te krijgen, emmer ladingen mineralen, dan ben je nog veel duurder uit. Die producten in verhouding inhoud en nut, zijn in verhouding vele malen duurder dan voer. Bij vorig gebruikte mengelingen kon ik de kweekafdelingen drie keer per jaar schoonmaken onder de roosters waarbij veel weggesmeten voer. Sinds de omschakeling is het nog één keer per jaar scheppen zonder dat er een korrel tussen ligt. Had ik voorheen altijd geschoren kroppen, omdat ze op zoek naar weggesmeten voer hun koppen door de roosters drukten, nu is dat gebeurt. Geen schreeuwende piepers, geen kwekers op hopeloos zoekend naar aanvulling wat ze in het voer niet vinden, geen bakken bijproducten meer nodig en prachtige mest rond de pannen, verzadigde kwekers, rustige kwekers en jongen eerder groot. Moeiteloos de derde en volgende ronden grootbrengen waarbij de kwekers niet uitgemergeld worden, of hopeloos vet, geel onder het lijf. Ga het maar eens controleren bij je eigen kweekduiven op deze punten, of had je daar nog nooit op gelet? Wat denk je, zijn dat positieve signalen?
Bij een complete mengeling en goed mineraalmengsel heb je daar allemaal geen last van, je wilt toch het beste voor je kweekduiven, op lange termijn toch ook? Accepteer je nu een plaats midden in de bus, prima hoor, verwacht dan ook niet dat je op lange termijn voorin de bus terecht komt. Wil je sturen of wil je gestuurd worden, zeg het maar. Ik weet waar ik naartoe wil. En, wanneer besluit jij het stuur in handen te nemen? Wees eerlijk, als je wist hoe dat moest, dan deed je dat toch ook gewoon, kom op man..
And the daffodils look lovely today..
|