De laatste weken had ik weinig zin om nog wat over onze geliefde sport op papier te zetten. De reden hiervoor was simpel. De duiven presteerden ineens stukken minder en de plannen met de jonge vogels konden overboord worden gegooid. En daar kan ik niet zo goed tegen. Een goede sportman kan ook tegen zijn verlies of zet zich hier snel overheen zult u misschien denken en daar heeft u ook gelijk in, maar dat wil niet zeggen dat dat een twee drie gebeurt. Het heeft, bij mij althans, wat tijd nodig. Nu moeten we ook weer niet gaan overdrijven, zeker niet als het over de prestaties met de oude duiven gaat, maar we waren wellicht wat verwend de laatste jaren en dan ga je er maar snel vanuit, dat alles nog wel beter zal gaan. Helaas is dat niet zo, het is de sport van de teleurstellingen zij mijn wijlen ome Jan altijd, helaas heeft hij vaak gelijk.
Duivensport is vaak heel eenvoudig en onverklaarbaar. Als het goed gaat kun je niet verklaren waardoor dat komt, als het slecht gaat ook niet. Bij ons is de verzorging als het goed gaat niet anders, eerder nog korter in tijd, dan wanneer het minder gaat. Als het minder gaat, probeer je een kentering te veroorzaken door er meer energie in te stoppen. Het begin van het seizoen verliep zeer voorspoedig, de eerste midfondvlucht was ook nog prima met 5 bij de eerste 100 van 2500 duiven en daarna kwam de klad erin. Wel 50 procent prijs wat natuurlijk goed is, maar niet meer aan de kop en daar doe je het wel voor. Kwam dit doordat mijn vader andere dingen is gaan doen, doordat hij de duiven veel minder is gaan verzorgen of verwaarlozen, dat ze heel ander voer kregen of bijproducten. Nee natuurlijk niet. Persoonlijk denk ik dat het komt door een paar zaken. De zeer zware seizoenstart met warm weer en oostenwind wat zwaarder is dan menigeen denkt, de omslag van het weer wat voor onze tuinhokken die in een dode hoek qua windcirculatie staan niet goed is, maar vooral door muizen. Dit jaar hebben we al zeker 30 muizen gevangen in of om de kooi. En dat laatste is natuurlijk funest. Waar komen die ineens vandaan. De buurman heeft kippen, de achterbuurman heeft een houtwal gebouwd die pal tegen de kooi staat. Wellicht daarvandaan. Daar komt bij dat een duivenkooi altijd wat voer biedt en dan is het zover. Natuurlijk doen we ons best om het te verdrijven, maar veel meer dan klemmen gaat niet. We kunnen toch geen gif in de kooi zetten, of wel?
Met de jonge duiven gaat het veel minder dan gepland. Met 55 vroege jongen begonnen. Nu nog 22 resterend, waarvan 3 of 4 die ik eigenlijk al had willen verwijderen als we er nog 40 gehad zouden hebben. Ik weet ook wel dat ze dadelijk op de vluchten achter zullen blijven of weinig prijs zullen vliegen, althans dat denk ik, maar ze mogen nu blijven omdat ze misschien nog wel een andere functie in het hok hebben. Al is het maar als partner van een doffertje of duivinnetje waar ik wel kijk op heb. Een sociale functie dus. Twee keer coli-achtige verschijnselen met doden tot gevolg, de roofvogel, 17 ineens van het hok ondanks goed weer bij de ochtendlossing en nog een paar tijdens het africhten en je bent duivenmelker af. Weg idee vroeg op weduwschap, op een nestje voor de laatste drie “klassiekers” met 30 naar Orleans en dromen van teletekst. Die plannen kunnen inderdaad overboord, maar we proberen er toch wat van te maken. Zitten ze normaal op twee kooien, nu op een voor de gezelligheid. Ze gaan niet op weduwschap, althans voorlopig, wat stro in de hokken en kijken of er toch nog wat koppeltjes gevormd worden. Hopen dat we zonder al te veel verliezen de eerste drie vluchten doorkomen, dan kijken hoe het er voor staat en beslissen wat te doen. Gaan we wel of niet verlichten is zo’n vraag. Spelen we ze volledig door of houden we enkele prachtige doffers thuis na een vlucht of vijf. Opvallend detail, uit de beter koppels zitten de jongen er nog allebei of minimaal nog een, van de probeerkoppels en wat we bij hebben gehaald is het meest weg. Toeval? We hebben nog een twintig late achter de hand die niet verduisterd worden en dus nu al gedeeltelijk kaal zitten of nog maar net buiten komen, maar dat is geen reden om de vroege jongen tot het gaatje te spelen. Toch ben ik van mening dat jaarlingen beter presteren als ze als jong door zijn gespeeld i.p.v. weinig in de mand hebben gezeten. Uitzonderingen daargelaten.
Wat heb je toch minder vragen en problemen als het goed gaat. Slecht Nederlands, maar u begrijpt wat ik bedoel. Soms zit het mee, soms zit het...
Het is echter maar duivensport, een hobby, maar wel een mooie!
|