Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Zaterdag 19 mei hadden ‘wij in Brabant’ onze eerste halve fondvlucht uit Pithiviers. Omdat de vooruitzichten goed waren had ik ‘heel de handel’ mee, 26 stuks. De duiven gingen er om 7.30 uur uit maar, wat ik niet vertrouwde, was dat de Belgen die ook met duiven in Pithiviers stonden niet losten.

VOORBEREID

Rond 9.30 uur werd me verteld op het allerergste voorbereid te zijn. De duiven vlogen na een uur nog boven de losplaats. Omdat we weten hoe belangrijk een goed vertrek is was ik enigszins voorbereid maar niet op het ‘allerergste’. Nooit had ik kunnen vermoeden dat het zo’n slagveld zou worden. Terwijl het weer hier goed was werd het een hele dag letten, nou ja ‘letten’. Dat kwam veelal neer op elk uur EEN duif aan zien komen of minder.

Voor sommigen is het seizoen 2007 na de eerste halve fondvlucht al voorbij want mensen die ’s avonds meer dan de helft thuis hadden waren uitzonderingen. 

HOE BESTAAT HET

We hadden in ons samenspel zes (vitesse) vluchten gehad. Daar vliegen gemiddeld zo’n 1.100 duiven waarvan ik de 2e, 3e, 5e, 6e, 9e en 12e Asduif had en dat van vluchten met (sterke) tegenwind. Niet een heeft Pithiviers overleefd. 

Ook de ploeg van 2004, de vaandeldragers, is niet meer. Daaronder duiven die (samen) 5 keer de snelste van de lossing waren (telkens ongeveer  10.000 duiven) en enkele die tegen die massa de 2e snelste van de lossing waren. Andere ellende zal ik U besparen, enkele opvallende zaken wil ik U niet onthouden. 

OPVALLEND

- Ondanks de wind ‘mee’ arriveerden de duiven total loss, sommige bleven minuten lang versuft op het dak zitten, en dat voorspelt nooit veel goeds. Het feit dat de duiven zo kapot waren verklaart ook waarom er amper na kwamen.
- Duiven arriveerden, ook niet vreemd bij zulke vluchten, uit alle richtingen.

Hoewel. ‘Zulke vluchten?’. Ik kan me er niet een herinneren.

- Het waren vooral de klassenduiven die verloren gingen.
- De minste verliezen kenden liefhebbers voor wie het pas begint te tellen als het 800 kilometer wordt of verder.

Normaal rekken die de prijzen, nu maakten ze het concours korter. Omdat die het altijd kalmpjes aan doen en zich niet leeg vliegen?

- Duiven die veelal te laat komen kwamen wel thuis. Je zou bijna kunnen zeggen uitgerekend de slechtste. Een streekgenoot van wie ik niet eens wist dat die duiven had (zag hem nooit op de uitslag) kreeg alles thuis en dat gold ook een gehandicapte jongen die nog nooit prijs won. 
- Ablis in Zuid Holland, van vergelijkbare afstand, verliep vlot, maar… die duiven werden wel bijna 2 uur later gelost.
- Zelf kreeg ik 2 dagen na die fatale dag een duif thuis die een week nadien nog amper kon vliegen, 5 dagen nadien kreeg ik er een waar amper iets aan te zien was.

Kennelijk ben je best af als duiven ergens binnen lopen, verzorgd worden en weer vrij gelaten.

- Wat betreft ‘zich leeg vliegen’: Iemand kon een duif gaan halen op 5 kilometer van huis. Die zat er op een gazon, niet meer bij machte op te vliegen.

Zulke dingen hoor je ooit ook van fondvluchten. Na 1.000 kilometer vliegen in de juiste richting zijn de laatste kilometers er soms te veel aan.

- Op teletekst stonden allemaal plusjes. Het weer zou dus overal goed zijn had men op weerkaarten gezien. IK zag andere beelden maar misschien is mijn pc verouderd.

Trouwens goed weer? Hoe konden dan de neusjes en oogleden zo getekend zijn door overvloedige regen of misschien wel hagel? 

SUGGESTIE

Mensen storen zich aan steeds meer regels en regeltjes die belastend zijn en niet echt nodig. Van onze beleidsmensen wordt verwacht dat ze alles doen wat in hun vermogen ligt de sport aangenaam te maken. Deze scherven kunnen niet meer geheeld worden maar vaak hoor je van lossers hoe moeilijk die het soms hebben en die gaan ongetwijfeld NOG met de handen in het haar staan bij twijfelachtig weer.  Nu zijn er veel (fond) spelers voor wie die vluchten geen belang hebben en soms niet eens klokken. Er nooit aan gedacht onder hen vrijwilligers op te roepen wiens duiven in geval van twijfel iets eerder gelost mogen worden? Ik denk dat die er best te vinden zijn.

Dus een soort proeflossing vooraf bij twijfelachtig weer, want een goed vertrek zal nooit in zo’n ramp ontaarden. Gedenk dienaangaande Le Mans van 2 jaar terug toen duiven ook niet vertrokken en er talloze verloren gingen. En ook toen… veelal bewezen goede.  

ADVIES

Laatkomers van snertvluchten zijn gebaat bij electrolyten (ook grit en mineralen) en mogen pas weer gespeeld worden als ze terug hun oude lichaamsgewicht hebben, als die even uitbundig trainen als voorheen en het vlees rond het borstbeen weer mooi roze is. Overigens hebben verliezen van dergelijke vluchten niets te maken met kracht. Hoe meer tegenwind mijn duiven op voorgaande vluchten hadden des te beter ze uit de verf kwamen. 

Waarom ze de losplaats niet verlieten? Dat zal wel voor altijd een raadsel blijven.

Verder is ouder worden niet tof maar voordelen heeft het wel. Vroeger kon het verlies van EEN zeer goede me slapeloze nachten bezorgen. Nu verloor ik alles wat me lief was (ik bedoel de duiven ha) en… sliep er geen minuut minder om.

Die kampioen uit West Brabant die ook veel goede verloor verwoordde het goed: ‘Mijn beste vriend kreeg een hersenbloeding, is half verlamd, dat zijn pas rampen.’ Gelijk heeft hij, maar toch. Als ik de hokken betreed kan ik mijn ogen nog niet geloven. ‘Dit is niet waar. Die troosteloze leegte is een boze droom’ denk ik dan.

ZULKE ZIJN ER

Toch moet gezegd, even ben ik blij geweest en dat was toen de telefoon ging.

‘Ik heb een duif van U.’
‘Gelukkig, hartstikke bedankt. Wat is het ringnummer?’
‘331 van 04’
‘Wat? Nee toch? Die duif? O, wat ben ik daar blij om.’
‘Waar woont U eigenlijk, ik had de naam niet goed verstaan.’
‘Baarle Nassau.’
‘O dan was het toch AS?’
‘Klopt ik ben U zooo blij dat U belt. Wanneer kan ik om de duif komen?
‘Tuuut, tuuut, tuuut.’ Óp mijn nummer melder stond ‘unknown’. 

Heb altijd al een hekel gehad aan bellers die niet te traceren zijn en nu nog meer. Fuck fuck fuck.

ZULKE OOK

Dan die meneer Herreygers uit Zundert. Er zat een pieper van mij, ik ging die ophalen maar… hij weigerde die mee te geven als ik die euros niet onmiddellijk terug in mijn zak stak. Wel gaf hij me een pot bloemen mee omdat ik zo sportief was mijn eigen duif op te halen. Ongelooflijk. Meer van zulke zou de sport een stuk aangenamer maken.

Waarom ik niet eerder met dit artikel kwam?

Ik kon er niet toe komen en had TEGEN BETER WETEN IN de heimelijke hoop dat er duiven na zouden komen. Niet dus. Waarom de Belgische duiven van Vierzon (ook zeer slecht verlopen) de volgende dag veelal wel na kwamen is nog zo’n vraag waar ik geen antwoord op heb.

© Ad Schaerlaeckens