Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Henk, andere Henk, Funs, Martien enzovoorts! De weerman had slecht weer voorspeld dus scheen de zon, dus zat ik buiten en dus nam mijn vrouw de telefoon op. Trouwens, als het oude wijven geregend had en ik NIET buiten maar binnen had gezeten had ze de telefoon ook opgenomen.

Ik word gek van dat ding en als ik op de nummer melder ‘anoniem’ zie wordt zonder meer niet opgenomen. Dan moet ik altijd aan Chinezen denken. Velen hebben een email adres zoals 121ld5kw8@hotmail.com. Waarom niet gewoon pietjepuk@hotmail.com of iets dergelijks? Dan weet je tenminste met wie je te doen hebt.

Maar goed, terug naar die telefoon. Het was Henk uit Moergestel en mijn vrouw voelde de bui al hangen. Het was om een bon zeker? ‘Ja’ zei Henk ‘maar het is voor de NPO’.

‘Toevallig is vandaag een brief binnengekomen om een bon en die kwam ook van de NPO’ zei ze. ’Het ging liefhebbers die tot de beste 100 van Nederland gerekend worden’ (wat was ik trots). ‘Ja maar DIT is voor de jeugd’ reageerde hij.

Dat kon. Henk doet veel voor de jeugd maar laat ik al drie bonnen geschonken hebben ‘voor de jeugd’. Henk had begrip.

ANDERE HENK

Ook Henk ut Steenbergen vroeg eens om een bon voor WHZB, een landelijke competitie in Nederland. Maar nu is het met die competitie zo dat je als je ergens woont waar minder vluchten zijn of waar minder duiven komen je geen schijn van kans hebt.

Zelfs niet met de beste duiven van de wereld. In België kan je dat trouwens ook overkomen. Nu woon ik toevallig in zo’n streek (en ik niet alleen) dus voelde ik me niet geroepen een competitie te sponsoren die mijn kansen op voorhand tot nul reduceren.

Ook die Henk had begrip evenals Martien die ‘met schroom’ (zo zei die) om een bon vroeg en Belgische Gert, JH en Rik, Richard, Nikolaas, Ulrich en anderen. Allemaal mensen die weten dat een liefhebber die iets beter speelt zijn plichten heeft maar dat alles zijn grenzen heeft.

Vroeger gaf ik bonnen waar ik niet onder uit kon. Tot ook dat niet meer kon wat blijkt uit onderstaande lijst. 

PLICHT?

-        Clini clowns (ongelukkige kinderen).
-        De eigen club
-        De eigen kring
-        Het eigen Rayon
-        De eigen afdeling
-        De NPO
-        De  competitie WHZB
-        Een bonnenverkoop voor de slachtoffers van de ramp in Polen.
-        Nog zo een met hetzelfde doel.
-        Sponsoring jeugd NPO
-        Sponsoring jeugd eigen provincie 
-        De Olympiade
-        De Gouden Duif
-        Het Spoor en 5 kranten waarvoor ik schrijf of zelfs niet eens.
-        Naast de beroemde pipa nog zes (echt waar) internetsites.
-        Aktie Zorgenkind Nederland
-        Aktie Zorgenkind Belgie
-        Aktie Zorgenkind Duitsland.
-        Twee afgebrande clubgebouwen.
-        De PPN (een stichting die duivensport bevordert)
-        Roparun (kankerbestrijding)
-        Astma fonds
-        Enzvoorts!

Dat komt al gauw neer op 35 schenkingen ‘waar je niet buiten zou kunnen’.

Over schenkingen ten behoeve van een BBQ, een feestavond, aanschaf container,  nieuwe clubgebouwen, 50-jarig bestaan, 75-jarig bestaan, 100-jarig bestaan wil ik het niet eens hebben. Ook niet over clubs die je benaderen door vrienden, familie of buren.

En evenmin over telefoontjes om steun van iemand met een zware stem die beweert 11 jaar te zijn of een mail in subliem Nederlands van een 8-jarige.

Funs schreef eens over de bonnenplaag, het werd hem niet in dank afgenomen, dat kwam door diens weinig subtiele aanpak maar hij had wel gelijk. Het is allemaal of bijna allemaal goedbedoeld maar het loopt echt de spuigaten uit,

KAN TOCH NIET?

Zoals gezegd hebben de meeste bonnenvragers begrip. Die weten wat het is meer dan de helft van je weekends bezoek te moeten ontvangen, aardig doen, koffie zetten, duiven laten zien of erger nog.

Kan het dan erger? Jazeker.

Er zijn mensen die een bon kopen en vragen om een bepaalde doffer tegen een bepaalde duivin te zetten. Er zijn er die met het hele gezin komen en waarvan ik soms denk dat ze nog zouden mee eten en overnachten ook als je ze de kans gaf.

Maar er is nog iets.

IN BESCHERMING

Mensen kopen een bon omdat ze vertrouwen hebben en zich willen versterken. Maar wat is realiteit?

Eerst moet je voor je zelf zorgen wat al gauw neer komt op een 60-tal jongen. Als dan de 20e om zijn duif voor een bon is geweest wil ik wel eens weten wat er nog zit voor de volgende. En toch kocht ook die in vertrouwen en hoopt ook die op een goede duif. En misschien had die wel minder te besteden maar wel meer betaald dan mensen die al om hun duif geweest waren.

Dus neem je niet alleen jezelf in bescherming als je een beperkt aantal bonnen schenkt maar ook achteloze kopers die stuk voor stuk op ‘iets goeds’ hopen.

Maar ‘iets goeds leveren?’ Wordt wel erg moeilijk als je eerst voor jezelf hebt moeten zorgen en nadien al 20 mensen om een duif voor een bon kwamen. ‘Ja maar je verkoopt wel’ zullen sommigen opwerpen. Mag het soms?

Kan ik bij die ‘sommigen’ aankloppen om een bijdrage als ik me miskocht heb? Want ook veel betere spelers schaffen zich af en toe iets aan. Stel dat zo’n betere liefhebber op enkele jaren tijd 20 duiven kochten aan 200 euro per stuk en stel dat die geluk heeft en er zit één goed koppel bij.

Wat willen mensen dan? Juist, allemaal jongen uit dat ene koppel dat in feite 4.000 euro kostte (20 maal 200)

GEZIN

Maar we zijn er nog niet. De betere speler heeft niet alleen ‘plichten’ met betrekking tot het schenken van bons ‘waar hij niet buiten kan’, er zijn ook vergaderingen, feestdagen,  kampioenendagen, huldigingen, vieringen enzovoorts.

En eigenlijk zou je nergens buiten kunnen. Alleen een dwaas voldoet aan al die ‘verplichtingen’. Ik niet, daarom zeg ik vaak nee, en daarom zie je me zelden op duivendagen. Dat mensen er moeite mee hebben is dan jammer.

Van een beperkt aantal liefhebbers mag je gewoon niet verlangen dat ze sponsoren wat er te sponsoren valt. Duiven is mooi maar er zijn andere dingen.