Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

U bent nog jong? Of u voelt zich nog jong? En gezond? Dat is geweldig, want een goede gezondheid is verschrikkelijk veel waard. Dan kun je een hoop aan. De lift nemen? Ach, gewoon even snel de trap, hup.

Maar ja, ik was laatst in Groningen. In het centrum kun je de Martinitoren beklimmen. Een prachtig uitzicht heb je daar over de stad. Je moet echter wel een paar honderd treden omhoog want er is geen lift. Je bent fit, dus ach… Maar onze Willem is nog niet halverwege en dan willen de benen helemaal niets meer. Je staat daar dan uit te blazen… phoh vreselijk. En…nee ik was niet de enige. Iedereen stond daar boven op die toren nog te blazen en te steunen. Je krijgt gewoon geen lucht meer. Hoe komt dat nou?

De zuurstof die wij inademen gaat via onze longen naar de cellen. Die zuurstof wordt in de longen door het bloed opgenomen. De rode bloedcellen (met hemoglobine) transporteren de zuurstof naar de rode spiercellen. De myoglobine in de spier zorgt voor zuurstofopname voor de spiercellen. En waarom kon ik nou haast die trap niet opkomen? Omdat de spiercellen veel zuurstof nodig hebben en des te meer we van de spieren vragen, des te meer zuurstof zijn ze nodig. Bij een zuurstoftekort wordt er meer melkzuur aangemaakt en dat voelt aan als pap in de benen. 
Als we terugdenken aan deze natte zomer en aan de tour de France, dan komen de verhalen van EPO gebruik al snel weer boven. Met EPO stijgen vele renners boven hun kunnen uit. Des te meer zuurstof de spieren ter beschikking hebben, des te minder melkzuur wordt er gevormd. Dan voelt de renner zich veel minder snel moe en voelt hij minder pijn. Daarom laten wielrenners ruim voor de Tour een paar liter bloed aftappen door de dopingarts. Aan dat bloed wordt EPO toegevoegd. Het lichaam maakt weer bloed aan en vlak voor de Tour wordt het nieuwe aangemaakte bloed weer afgetapt en de bloedzak met het eigen bloed + EPO wordt weer aan het lichaam toegevoegd door bloedtransfusie. Niets meer van te zien in het plasje. Zo gaat het. Daarom dienen wielrenners zich regelmatig te melden en aan testen mee te doen om het bloed te laten controleren.
En waarom doen we dergelijke dingen? We willen winnen, we willen veel geld, we zijn eerzuchtig, we willen op een voetstuk geplaatst worden, we willen dat anderen tegen ons opkijken, we willen bij een zeker elitaire club horen, we willen…….

En? Ja hoor, ook in de duivensport is het niet anders. Hoe kunnen we de zaak dan beduvelen? Eigenlijk zijn er maar 3 goeie trucks te bedenken. Allereerst met hormoonpreparaten (b.v. cortisonen), door het immuunsysteem te manipuleren (b.v. door lichaamsvreemde stoffen zoals entstoffen toe te dienen), of door veel meer zuurstof toe te dienen (b.v. bloeddoping).
En hoe werkt dat bij duiven? Duiven hebben een heel ander zuurstofopname systeem. Niet alleen duiven maar alle vogels hebben dat. We noemen dat een capillair luchtwegsysteem. Duiven hebben luchtzakken en luchtvaatjes. Een deel van de zuurstof gaat niet via de longen, maar direct naar de luchtzakken en vaatjes. Bij het uitademen vullen deze zuurstofrijke luchtzakken weer de longen, die er dan op hun beurt weer opnieuw de zuurstof uithalen.

Wij mensen en ook de andere zoogdieren ademen via de longen alleen zuurstof in en kooldioxide uit. Wij hebben een systeem met longaveolen (longblaasjes) die zorgen voor de zuurstofuitwisseling.
Een duif heeft dus NOOIT een tekort aan zuurstof. Schrikken hè? Of er moet al geen zuurstof zijn natuurlijk. Het capillaire luchtwegsysteem van onze duiven functioneert daarom 10 tot 20 x beter dan de onze. Als duiven met de bek open op het hok landen (bij warm weer) is dat alleen voor afkoeling en om te zweten. Niet om een zuurstoftekort.


Testen.
We namen de proef op de som en testten het afgelopen jaar op 20 testhokken een product met alleen kaliumjodide en ijzer. De kaliumjodide activeert de schildklier, waardoor de stofwisseling wordt versneld. Organische ijzer zorgt voor meer hemoglobine in het bloed, waardoor meer zuurstof ontstaat. Het is een volkomen legale methode die de hemotocrietwaardes verhoogt. Bij mensen in ieder geval. Niet te vergelijken met die van EPO natuurlijk. Bij mensen liggen die hemotocrietwaardes tussen de 40 en 45. Een verhoging naar 50 is al heel extreem. En die van duiven? Die ligt sowiezo al op 60 – 65. Al met al dus een lachertje om bij duiven EPO te proberen omdat dit hormoon een andere structuur heeft. De uitslag van de testen lieten zich raden. We zagen wel het vlees van de duiven roze  / rood worden. We zagen ze beter trainen. Maar resultaten? Daar kunnen we niet van spreken. De verschillen met duiven die het product niet kregen waren nauwelijks meetbaar. Gek? Voor een duif die nooit een zuurstoftekort kent?
Maar…ik hoor u al denken. Al die mooie producten dan met jodium, kaliumjodide en ijzer…. Werken die dan niet? Is dat dan allemaal onzin? We moeten concluderen, dat het altijd goed is, dat het bloed zuurstofrijk is. Wat we niet in ons testproduct hadden was jodium. Dat zit erin om de krop en maagdarmkanaal te desinfecteren. Jodium kan echter alleen in een vloeibaar product verwerkt worden. In een poeder is het toxisch (giftig).


Conclusie.
Kaliumjodide en ijzer alleen kunnen het verschil niet echt maken. Dus maakt jodium in bestaande producten die op de markt zijn waarschijnlijk het verschil door hun antibacteriële en schimmeldodende werking. Het heeft een ontsmettende werking. De extra zuurstof uit het organische ijzer moet worden opgenomen door de myoglobine uit de rode spiercellen. Dat betekend dat duiven met de meeste rode spiercellen ook de meeste zuurstof kunnen opnemen. Dat zijn de duiven met de lange adem die altijd fris op het hok landen. Duiven hebben zo wie zo een heel goede zuurstofmetabolisme. Maar als u op zoek bent naar nog beter….Doe dan de duiven met veel uithoudingsvermogen eens samen tijdens de kweekperiode.

Veel succes ermee...