Buiten vriest het, de duiven zitten bij mij en vele sportgenoten op eieren. En vooral beginnende sportgenoten vragen of ze nu tegen geel moeten kuren. Verwonderlijk is dat niet.
Al vele jaren wordt ons voorgehouden dat een drinkwaterkuur tegen geel moet als de duiven broeden. Maar nu is het toch enigszins anders. Want het wintert buiten.
Duiven drinken amper of niet en zullen daarom veel te weinig van het medicijn binnen krijgen. De voorgeschreven dosis is immers gebaseerd op een normaal drinkpatroon. Daarbij komt dat in ijskoud water trichomonaden veel meer ‘moeite hebben’ te overleven en zich te verspreiden dan bij warmer weer als ook het water warmer is.
Daarbij komt nog eens dat bijna iedereen met Ronidazole kuurt, dat is tegenwoordig bijna alleen verkrijgbaar in de verhouding 2,5 of 5 procent dus verre van toereikend.
Je hebt 15% nodig!! En dat zeker nu, in een tijd dat duiven door het veelvuldig gekuur door de jaren heen veel resistenter zijn geworden. Als je kuurt doe je dat dus best over het voer dat voordien kleverig is gemaakt met bijvoorbeeld verdunde roosvicee of gesuikerd water.
De gulden regel is de volgende: Wat volgens de bijsluiter in een liter water moet doe je op een halve kilo voer.
ZELF
Zelf kuur ik helemaal niet. De duiven zitten zo glad en hebben zulke goede kelen dat ik er de noodzaak niet van in zie. Ik heb echter wel een middel tegen geel in huis dat ik meteen toe zal dienen als er straks bij de opgroeiende jongen bij zijn die piepen, niet mooi stil in het nest liggen maar opstaan met rechtopstaande veertjes en kleverige zuur stinkende mest produceren.
Dat wijst immers op geel.
Wel zal ik dan erg attent zijn en zeker niet te laat in grijpen. Waarop mijn handelwijze is gebaseerd? Elke dag dat er geen medicijnen in het water zitten winst. Als je zelden of nooit kuurt zal die keer dat het noodzaak is en dat je het doet ook veel meer effect hebben!
Zeker als het kuren tegen geel betreft.
|