Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Als je je een beetje staande wilt houden in de snel veranderende samenleving zal je af en toe eens moeten luisteren en lezen. Ook duivensport is niet stil blijven staan en om de evolutie een beetje te volgen kan een ambitieus liefhebber niet zonder een fatsoenlijke duivenkrant.

Zo ben ik nog nooit bij een kampioen in de provincie Antwerpen geweest die NIET ‘de Duif’ las. En weet U wat ik ook kan aanbevelen? ‘Duifke Lacht!’. Daarin vertrouwen Andre Roodhooft en co ooit leerzame stukjes aan het papier toe.

Kan zich lovend uitlaten over een collegiaal blad of collega schrijvers wel? Ik zou niet weten waarom. Gewoon een kwestie van respect en dat is er in dit ondermaanse veel te weinig, zeker in duivensport.

In ‘Duifke Lacht’ nu las ik iets interessants.

KENNER

Het ging over iemand (de naam ontschiet me) die ooit een 1e prijs Nationaal won en een sportgenoot (de naam ontschiet me) die de winnende duif wel eens blindelings aan zou wijzen. ‘Straffe kost’ vond de baas en besloten werd de proef op de som te nemen.

De ‘kenner’ zei tegen ‘de baas’ wat duiven in de mand te steken, vervolgens ging hij met de rug naar hem toe staan en vroeg toen de duiven een voor een los te laten. ‘Duif zoveel is je nationale winnaar’ zei die en…verdomd het was nog waar ook!  Toen de eigenaar van de duif (die verkasten destijds nog niet naar het oosten) vroeg hoe hij hem dat flikte zei die ‘dat was de enige duif die ik amper hoorde vliegen’.

Misschien is het niet meer dan een anekdote maar ik geloof in zulke dingen.

Vroeger waren er meer slechte duiven dan nu en toen al viel me op dat sommige luidruchtiger vlogen dan andere en… dat waren steeds slechte. Het heeft alles met souplesse van de pennen te maken en zoals we weten hebben goede duiven zonder uitzondering zachte pluimen en soepele pennen die je makkelijk kan buigen zonder dat ze breken. Dat geldt zeker voor fondduiven.

ROTTERDAMMER

Het voorval doet denken aan mijn jeugdjaren toen ik kennis maakte met ene Arie Vreugdenhil uit Rotterdam. Die had bijzonder goede fondduiven en zoals goede fondduiven betaamt brachten die er weinig van terecht in hun geboortejaar. Toen ik V naar zijn methode van selecteren vroeg bleek die iets soortgelijks te doen als de man in het artikel in Duifke Lacht.

Hij zette wat jongen in een mand en vroeg een stukje met hem mee te rijden. Tussen hoge flatgebouwen stopte hij, liet er de jongen een voor een los en  maakte notitie van de duiven die het meeste moeite hadden zich tussen die gebouwen omhoog te werken. Dat waren de duiven die op het eind van het jaar konden vertrekken. ‘Slechte pluimen en niet sterk’ zei Vreugdenhil en… ik geloofde hem.

Ik zou trouwens niet anders durven bij iemand die zijn gelijk bewijst met het enige wat telt in duivensport, prestaties. Zijn methode van selecteren spreekt me alleszins meer aan dan dat stuk papier dat pedigree heet.

BAD

Vreugdenhil had het over slechte pluimen. Hoe belangrijk pluimen zijn merk je aan duiven die ruien, die presteren niet. En welk een invloed de rui heeft op het vermogen om te vliegen zie je als duiven een bad nemen en dan opvliegen of beter, proberen dat te doen. Vindt U dat ik doordram door geloof te hechten aan zulke zaken? Dat is Uw goed recht.

Mij echter spreken ze meer aan dan vierkante okselpluimpjes, duiven paren bij volle maan en andere ‘zever’.

MUIZEN

Ik was aan het googlen om een beter inzicht te krijgen in het fenomeen ‘dikke koppen’. Tot mijn verbazing (zo slim ben ik ook weer niet dat ik dat al wist) las ik dat  mycoplasma (in de volksmond ‘snot’, ornithose of de ‘dikke koppenziekte’) niet alleen een probleem is bij duiven maar ook bij… muizen.

Die zouden extra vatbaar zijn bij droge lucht veroorzaakt door kunstmatig verwarmen iets waarover sommige duivenliefhebbers mee kunnen praten. Ook in een vochtige warmere omgeving zouden de bacteriën zich makkelijker en sneller vermenigvuldigen vooral als sprake is van overbevolking!

Verder wordt gewaarschuwd voor het klimaat achter plastic golfplaten en zou de weerstand ondermijnd worden door… je raadt het nooit: VITAMINES. Een overdaad zou organen in het lichaam die normaal zorg dragen voor de ‘vitaminehuishouding’ als het ware doen verlammen

Ooit beweerde een wetenschapper dat Adeno Coli een probleem kan worden als je vitamines in het water doet. De smaak doet duiven minder drinken iets wat je kost wat kost moet vermijden, vooral bij jonge duiven.

DUIVEN EN DIEREN

Of het niet vergezocht is muizen met duiven te vergelijken? Helemaal niet. Zowat alle medicijnen voor duiven, tot en met oogdruppels toe, vinden hun oorsprong bij ‘dierengeneeskunde’ of de humane geneeskunde (voor mensen).

Toen Ridsol S nog in de handel was zag je op de bijsluiter dat dat voor varkens was. Ronidazole is niet ontworpen voor duiven en als je bij de apotheker om flagyl gaat is de kans groot dat die vraagt of je vrouw ziek is. Het steengoede en ooit populaire Altabactine was evenmin voor duiven ontworpen en als je van je dierenarts iets krijgt om ontstoken oogjes te genezen moet je ook eens de bijsluiter lezen.

Het zou de eerste keer niet zijn dat een liefhebber thuis kwam met oogdruppels voor diens duiven en zijn vrouw zei ‘die gebruik ik al jaren’. 

Toen elektrolyten hun intrede deden in duivensport bleken varkensboeren daar al lang mee vertrouwd evenals met termen als chloramphenicol enzovoorts. En kijk eens op de verpakking van Baytril? Wat voor dieren of vogels je daar op ziet, duiven zijn er niet bij.

ZELF

Bij mij is het zo ver gekomen dat ik bijna wantrouwig sta tegenover alle medicijnen en bijproducten waarvan beweerd wordt dat die speciaal ontworpen zijn voor duiven. Daarentegen heb ik meer vertrouwen in producten voor kippen, varkens, koeien en kalkoenen omdat die wetenschappelijk veel meer onderbouwd zijn vanwege enorme economische belangen.

Met de vele bijproducten die tegenwoordig zo agressief worden opgedrongen is het gewoon oppassen; velen doen meer kwaad dan goed. Ik ken diverse spelers, Gommaar Verbruggen is er een van, die beter gingen spelen naarmate ze minder bijproducten gaven.

Zelf geloof ik alleen nog in biergist, azijn en mineralen; de rest kan me gestolen worden. En grit dan?

Grit is geen BIJ product maar hoort tot de essentiële behoeften van de duif. Zoals voer! 

Tot slot nog dit. Ik noemde mycoplasma. Symptomen zijn: horen ademen, moeilijk ademen, niesen, hijgen, open bekken. Het is (weer) een factorenkwaal (door slecht milieu) en zo moeilijk te bestrijden dat je dat nooit mag doen zonder de hulp van de dierenarts.

Daarom dat ik geen medicijnen noem die mogelijk helpen. Het zou liefhebbers op verkeerde gedachten kunnen brengen.