Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Onze hoofdredacteur Ivan (van De Duivenkrant) is nog altijd en steeds doelman in 3e nationale. Als het enigszins mogelijk is gaan we wekelijks een kijkje nemen. Soms gaan we ruim op tijd en kan je ook de opwarming van die mannen volgen. Je ziet die spelers dan stuk voor stuk aan het werk en nog soms sta ik er echt van verbaasd van wat die mannen allemaal met zo ‘n balleke kunnen. Eén voor één zijn ’t acrobaten, in die mate dat ge u afvraagt hoe het in een wedstrijd überhaupt nog mogelijk is dat ze bijvoorbeeld, en soms zelfs van kortbij, de bal toch over of naast dat doel shotten. Elf man op dat veld, elk met een flink voetballend vermogen en toch resulteert dat maar al te vaak helemaal niet in winst.
Individueel zijn ze goed maar dat zal bij de tegenpartij vast en zeker ook het geval zijn. Op dat moment komt het er op aan als ploeg te acteren om het verschil te kunnen maken. Allen aan dezelfde koord trekken, alle neuzen in dezelfde richting. Je komt niet aan de aftrap met elf man maar als ploeg en dan maak je kans. Daar lopen geen gekwetsten mee tussen op dat veld, je stelt daar ook geen 4-5 scholieren cadetten of miniemekes mee op in de ploeg. Der kan daar al wel es enen van een superdagske hebben maar zelfs dat “draagt” op dat ogenblik de ploeg niet. Een vast team aan de start brengen zal hoe dan ook meer kans op slagen hebben. Zoveel als mogelijk remmende factoren dienen uitgeschakeld.

Een andere ploeg

Op een duivenhok is dat niet anders. Je komt best met een ervaren goedgetrainde ploeg aan de start wil je resultaat behalen. Daar mogen wel wat minder ervaren vogels, zomerse of late gasten tussenzitten maar die mogen zeker niet de bovenhand halen in aantal. Als je echt top wil presteren zal het daarmee niet lukken. Wij ervaren dat nu op eigen hok. Door de verhuis is het een beetje opnieuw beginnen eigelijk. De vroege jongen vlogen niet echt veel vorig jaar en dat laat zich gevoelen. Er waren er ook al niet zoveel en de jaarlingenploeg werd aangevuld met nog minder ervaren zomerse en late jongen. Neem dat, de niet zo makkelijke vluchtomstandigheden, hier en daar al es een “verkeerde” lossing en je hebt de ei zo na perfecte cocktail om het niet te laten slagen.

Kan je echter die gasten het vak wat “aanleren” met de wind in de staart scheelt dat al een slok op de borrel. Das allemaal net iets makkelijker om die als jong opgelopen achterstand te overbruggen. Bon, het is nu niet zo dus moet er geroeid worden met de riemen die voor handen zijn.

Eén plus één plus één….

Ik schreef al eerder dat het plaatje rond moet zijn. Een kleinigheid hier, een ander mankementje daar en nog wel een paar dingetjes her en der die wat mank lopen, wegen als alles es samen komt gewoon te zwaar door om met een ploeg aan de start te komen die een ploeg is en top te presteren.
Van die onervaren gasten bijvoorbeeld slapen er al es een paar een nachtje uit, remmen nadien het trainen van de anderen of brengen misschien wel trichokes, coccidiose of wormkes mee naar huis en zo is ’t constant en steeds maar weer iets.

De partners van de vliegduiven zijn overgewende oude vliegduiven van ons hok aan de Schippersdijk. Ik laat ze wel niet uit en die mannen en madammen hebben elk wel hun eigen plaatsje op het nieuwe hok maar toch voel je aan die beesten een verschil in zijn en doen en laten tegenover hoe ze waren in hun eigen oude vertrouwde omgeving.

Hoe je het dan ook draait of keert, de optelsom van al die kleine dingetjes maken het verschil. Je vangt al wel es een vogel vroeg en wel twee of drie ook maar er zit gewoon geen homogeniteit in die vliegploeg en dan blijven super prestaties ook achterwege. Je speelt dan nog gewoon mee zondermeer en waar je gewoonlijk nog loon naar werken krijgt is dat in zo ’n geval gewoon nog omgekeerd bovendien.

De aanhouder wint??

De grootste boosdoener blijft evenwel de lijmgeur van de in het nieuwe hok verwerkte multiplexplaten. Een flink deel lezers reageerden daarop met verschillende adviezen waarvoor dank!! De platen bespuiten met ammoniak, met azijn, ze sterk verwarmen met de vlam, een heteluchtkanon op het hok voor een paar dagen tot de meest drastische ingreep ze gewoon te verwijderen. We probeerden één en ander en een deel van de platen werden zelfs verwijderd. Het betert echt wel maar weg krijg je die dingen niet zomaar. Het wordt dus uitzweten en geduld oefenen.

Medicatie geven om de irritatie van de luchtwegen enigszins op te vangen kan ook niet echt baten als de oorzaak van het probleem niet weggenomen wordt.

Bergop

In elk geval is het zo dat met de huidige vluchtomstandigheden zoals daar zijn de warmte en de oost-noord-oostenwind het niet volstaat dat de duiven gewoon gezond zijn en een goede conditie hebben. Er moet heus wel vorm op zitten of je komt er een flink end achter. Die vorm komt er echter niet zomaar op bestelling en al zeker niet als je constant moet zitten “schipperen” om één en ander goed te krijgen of te houden maar, bon, we blijven geduld oefenen en proberen te doen wat we denken te moeten doen.
Je houdt de dieren al zo lang en ik wil ze hoe dan ook een zo eerlijk mogelijke kans geven. Zo slecht kunnen ze nu ook weer niet zijn als de broertjes en zusjes op ons hok aan de Schippersdijk bij Domien eerste prijzen aan de lopende band vliegen. Zo zie je nog maar eens dat werkelijk alles “in orde” moet zijn om met enige kans op succes deel te nemen aan wedstrijden.
Je moet bij voorbeeld nog niet eens tien jaar terug gaan om op pakweg ne Chateauroux van om en bij  de 500 kilometer, bij warm weer en oostenwind de ochtend nadien nog ergens een prijske te kunnen pakken. Als nu de eerste duiven vallen en je wil er een uurtje nadien nog eentje aanmelden is de kans bijzonder groot dat ze aan de andere kant van de foon zeggen dat ze hun aantal prijzen hebben. Nog aan half uurtje nadien hangt den uitslag bij manier van spreken al aan de muur….

De lossingen

De lossers hebben het sure niet altijd makkelijk, maar ze zijn toch alweer flink aan het knoeien bij momenten. Niet alles is te voorzien en de beste stuurlui staan dikwijls aan wal maar met de hedendaagse middelen en technieken moet het perfect mogelijk zijn de vluchtlijn veel beter in te schatten dan dat nu gedaan wordt. Wat nu gebeurt, is en blijft een beetje natte vingerwerk. De gehanteerde prijzen voor het vervoer zijn evenwel zeer professioneel, terwijl bij momenten de ervoor geleverde diensten puur amateurisme van de bovenste plank zijn en blijven. Wanneer er op woensdag of donderdag in te korven valt maakt dat het er niet makkelijker op de weersverwachtingen voor het weekend te voorspellen of in te schatten Op zich niet erg als je als liefhebber de geruststelling zou hebben te kunnen vertrouwen op de lossingverantwoordelijken. Die zijn ten slotte onderweg met een gans contingent duiven waar de liefhebbers stuk voor stuk hun allerbest zorgen hebben aan besteed. Centen zijn de alles bepalende factor geworden en dan loopt het al es meer mis. Pakken duiven bleven weg afgelopen weekend. Krijg je die dan al wel thuis is het maar zeer de vraag of je die nog wel in orde krijgt en wanneer. 

Eén simpel fluitsignaal van een paar seconden op de lossingplaats kan er, wanneer niet weloverwogen en met kennis van zaken genomen, voor zorgen dat een paar duizend dieren de verdoemenis ingestuurd worden. Weg werk van soms jaren bij tal van liefhebbers. Het “toeval” wil nu eenmaal dat bij dat soort vluchten de betere duiven bij de eerste slachtoffers zijn en kweek er mij zo maar es een paar “nieuwe”….

Nooit te oud om te leren

Via de vele foons en mails die hier “terechtkomen” kom je dikwijls nog het één en ander te weten. Je bent het niet wijs en je houdt het nog minder voor mogelijk wat de mensen allemaal, en dan nog vaak op eigen houtje, aan die duiven geven van medicatie in de hoop “het” nu eindelijk gevonden te hebben en de concurrentie te overklassen. Lukt het niet wordt uiteindelijk toch de veearts aangesproken en kan die ook het tij niet doen keren proberen we maar es een andere. Spijtig héél spijtig misschien, maar zo werkt dat niet. Het zou wat te  simpel zijn, en dan nog. Gaan we bijvoorbeeld naar betreffende veearts met betreffende potje en we geven dat aan onze pluimenbollen zal ondanks identieke omstandigheden en verzorging nog altijd één duif als eerste bij het hok aankomen en één van de bende als laatste. Alleen met diegene die regelmatig bij de eersten aankomen, kunnen we op termijn verder. Zelfs wanneer tien verschillende liefhebbers elk tien duiven die allen van het bewuste potje kregen zouden meegeven zullen van die 100 duiven en bij een prijsverdeling één op drie, 66 van die beestekes niet op papier staan. Spelen we met de overgebleven 33 de week nadien terug, blijven er maar 11 meer over en dat ondanks datzelfde potje….
Moraal van het verhaal… goeie duiven zijn en blijven de hoofdvereiste.. Beter dus energie in steken om daar aan te komen dan het te gaan zoeken waar het niet zit!

Zuur en zuren

Modetrend? Voor de ene schijnt het te werken, voor de andere dan weer niet. Het is evenwel geweten dat bacteriekes slechter gedijen in een zuurder milieu dus kan het wel helpen. Je hebt natuurlijk zuur en zuur. Azijn is ook zuur maar dat zou niet te drinken zijn voor de beestjes. Diverse proeven hebben uitgewezen dat de meest ideale zuurtegraad voor het drinkwater van onze duiven een PH. waarde van 5.5 heeft. Wanneer we het advies krijgen 5 ml van bijvoorbeeld appelazijn te gebruiken per liter water kan dat afhankelijk van het soort water wat we gebruiken totaal verschillende PH waardes als eindresultaat opleveren. Stel we vertrekken aan de basis met water dat een ph waarde van 7 heeft. Dan zal dat een geheel verschillend resultaat opleveren dan wanneer we zouden vertrekken met water met een PH waarde van bijvoorbeeld 5 en we bij beiden die 5 ml appelazijn zouden gebruiken. Je kan die dingen meten, en dat kan je héél eenvoudig met PH strips die je kan verkrijgen in tuincentra of aquariumwinkels.

Je meet de PH waarde van het water wat je aan je duiven vertrekt. Daar voeg je van het zuur wat je gebruikt aan toe, net zoveel tot wanneer de kleurtjes op de strip overeen komen met dat kleurtje wat een PH waarde van 5.5 aangeeft. Misschien moet je wel een paar keer meten alvorens je exact weet hoeveel van het zuur je moet gebruiken om een PH waarde van 5.5 te bereiken, maar voor zover je steeds hetzelfde water gebruikt hoef je die “meting” maar één keer te doen. De meeste watermaatschappijen proberen de waterkwaliteit die uit de kraan stroom zo constant mogelijk in kwaliteit en waardes te houden. In het geval je het toch doet, kan je de dingen met een kleine moeite misschien maar beter goed doen. Alle kleine beetjes kunnen helpen, net zoals ik onlangs ( een Nederlander) aan de pomp hoorde vragen, Mijnheer, hoeveel kost één druppeltje benzine?. Eén druppeltje?? Ach…. Helemaal niets…
Ok zei de man, druppel je em effe vol voor me?

Succes er mee!