Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

De poll over Bourges nationaal op de nieuwe website van Pitts.be leverde maar liefst 4.150 stemmen op. 3.111 daarvan vonden dat we voor de openingsklassieker niet konden spreken van een normaal vluchtverloop.
Het was inderdaad meteen een harde noot om kraken. Te hard voor heel veel  jonge duifjes. Een pak daarvan slaagden er niet in nog dezelfde dag de veilige thuishaven te bereiken.
Met het oog op het nationale vluchtprogramma voor jonge duiven een beetje vervelend eigelijk. Dagje over zitten (drie dagen mand dus) en dan al dezelfde dag niet meer thuis raken betekent in het beste geval maandagvoormiddag thuis. De volgende confrontatie, met name Argenton komt op dat moment al akelig dichtbij, of niet? Voor sommigen wel, voor anderen dan weer niet blijkbaar.

Indien we even een korte objectieve analyse mogen maken?

Als we weten dat de duiven om 8 uur gelost werden en op meerdere plaatsen de wedstrijd 's avonds niet kon gesloten worden, hebben vele diertjes een flink pak extra vlieguren op de teller hebben staan..
Vervolgens dienen ze wegens niet thuis een nachtje buiten in weer en wind en regen door te brengen. De ochtend nadien dan maar weer verder op pad om ergens in de loop van de voormiddag thuis te komen.

Je hoeft niet meteen een rekenwonder te zijn om in te zien dat zo 'n duif er vele uren vliegen en een pak kilometers op heeft zitten. Zelfs de betere duiven van een Barcelona bijvoorbeeld doen er minder lang over en we hebben het hier in het geval van Bourges en voor alle duidelijkheid over jonge duiven.

Niet één zichzelf respecterend fondliefhebber die pakweg een St Vincent, een Montauban of bijvoorbeeld Barcelona speelt, en dat dan nog met oudere, meer ervaren en sterkere duiven, haalt het zich in zijn hoofd die duiven de week nadien of laat nog maar staan twee weken nadien terug de mand in te steken. Nochtans hebben die duiven gemiddeld genomen minder lang gevlogen dan het gros van de jongen dat op Bourges deden! Hoe kan dat nu?

De nationaals en ook al gaat het mis, er zijn er vier en we spelen er vier. Planning is planning zeker?

Als je hiervan uitgaat is elke logica zoek. Je vertrekt niet van een "programma"of "planning" maar steeds vanuit de duif zelf. Duiven zijn geen machientjes waar je wanneer ze "leeg" zijn, gewoon simpelweg andere batterijtjes insteekt en vooruit met de geit dan maar weer.
.
Gaat het mis op een vlucht, zijn duiven op de dool of zelfs al hebben ze gewoon nog maar een vrij zware fondvlucht achter de kiezen, weten wij als duivenliefhebbers beter dan wie ook dat het dagen kan duren eer zo een duifje min of meer in die mate hersteld is dat het weer degelijk goed en snedig mee gaat trainen.
Duiven die niet trainen..... juist ja, daar kan je misschien nog net en in het allerbeste geval prijs mee winnen maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Hoe doen ze het?

Is er een zinnige uitleg voor, hoe liefhebbers het klaar spelen om duiven, waarvan niet eens 20 percent dezelfde dag thuiskomt van Bourges, amper 4 dagen nadien, want ze zaten een dagje over, terug de mand in te krijgen voor een pittige halve fondvlucht om ze vandaar vervolgens via dan nog eens een paar extra trainingstripjes regelrecht naar Argenton te piloteren. Er kan in de voorbereiding van Bourges bijvoorbeeld iets fout gelopen zijn, maar duiven die zo diep in het rood zijn moeten gaan kunnen de dag erna niet ineens topfit zijn en beginnen trainen als gek, laat staan dat verplicht trainingen via lapvluchten het herstel kunnen bespoedigen

Laat dat 100 liefhebbers met elk 10 duiven proberen en een uitzondering niet te na gesproken kan je zo 'n duiven niet nog één prijsje laten vliegen, laat staan dat je die nog wel terugziet.

Boerenbedrog

Alles op een rijtje gezet en puur logisch redenerend mag het voor ieder rechtgeaard zinnig mens die ietwat de duivensport volgt of er mee te maken geeft meer dan duidelijk zijn dat hier iets niet helemaal koosjer is. Je kunt dan wel mooie verhaaltjes ophangen over sterkere duiven, betere kwaliteit, meer kennis en kunde, vakmanschap en een uitermate goede begeleiding door een batterij aan dierenartsen, en ook al mag dat dan nog iets bijbrengen, helemaal zal de vlag de lading in dit geval nooit dekken.

Een "systeem" zeg je? Laat u zich maar vooral niet om de tuin leiden. Systeem misschien nog net wel maar veel, en vooral heel veel geklooi en gerotzooi en wie dat anders vertelt liegt gewoon dat hij zwart ziet!

Niet één soort voer en ook al is dat namaak kan dat aanvullen, niet één en gelijk welk bijproduct kan dat. Ook niet liters olie of lecithine voor extra energie als evenmin liters of kilo's aminozuren, eiwitpoeders, vitaminen of mineralen, ook al zijn die vloeibaar of noem maar op kunnen dat opgelost krijgen, en dat simpelweg omdat we met levende wezens te maken hebben.

Is de tank van je wagen leeg, vul je die gewoon op of bij en rij je verder maar spijtig genoeg, alle mooie verhaaltjes ten spijt werkt dat bij onze duiven niet zo.

Niemand legt een foutloos parcours af. Fouten maken, het kan en mag zelfs gewoonweg iedereen gebeuren. Of je die meteen op moet blazen tot ver buiten proportie ter eigen meerder eer en glorie?
Negeer de fouten, probeer er uit te leren en accentueer het goede. Daar kunnen we in onze sport misschien vooruit mee komen.

Fouten herstellen is trouwens prima, maar weinig fouten kenmerken zich dat door het feit dat ze op een, twee, drie opgelost zijn laat staan dat het herstel onmiddellijk een kentering te weeg brengt. Vergeet niet dat we het nog steeds hebben over jonge beestjes die diep in het rood zijn moeten gaan en plots duizelingwekkend gaan presteren

Nietsontziende jacht op eeuwige roem

Is het de prestatie op zich, de manier waarop mensen of misschien wel de liefhebber zelf er tegenover staat die van diezelfde liefhebber een “topper” maakt? Wat is een “overwinning” je waard, waar trek je de grens en brengt het, alle superlatieven ten spijt, iets bij aan de duivensport?
Alleen maar “nemen” en altijd alleen maar nemen en profiteren en liefhebbers een rad voor ogen draaien, dat zijn de helden?

Eddy Noël