Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Het duivenvolk mort. Laat ik deze brief beginnen met een heus understatement: de duivensport heeft het moeilijk op dit moment. Je hoeft maar een forum te bezoeken of een duivenblad open te slaan en je weet niet waar je het moet zoeken van de geruchten en gemor. Ja, het duivenvolk mort en is ontevreden. Waarover? Over vnl. de machthebbers op het hoogste niveau. Blijkbaar zijn de gekozen bestuurders niet bij machte om de juiste weg naar de toekomst te vinden.

Ikke, ikke

We hebben allemaal de Amerikaanse verkiezingen gevolgd en kunnen meemaken dat de Amerikanen het tijd vinden voor verandering. De verkiezingstrijd in het machtigste land in de wereld is natuurlijk niet te vergelijken met de machtstrijd in de Nederlandse duivensport. Of toch wel? Want met de komst van Obama komt er misschien een einde aan het oude machtsdenken. Het zijn grote woorden, maar ik hoop dat Amerika het voorbeeld zal worden voor de rest van de wereld. Misschien, denk je: “Het is een ver van me bed show en Obama heeft niks met onze duivensport te maken”. Kan zijn, maar je kunt er ook hoop uit putten, want het einde van het oude machtsdenken geldt voor alle soorten van bestuurders, waar ook ter wereld. Wie als bestuurder nog denkt in louter conflictmodellen mist de toekomst. Het denken in tegenstellingen is hopeloos verouderd. De toekomst heeft bruggenbouwers nodig, die denken en handelen vanuit gemeenschappelijke belangen. Dus, niet langer meer: ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.

Het is tijd voor polderen

Ik heb ooit in een Fries onderzoek gelezen, dat duivenmelkers conservatief en traditioneel zijn. Ik wil daar nog iets aan toevoegen:  melkers zijn individualisten en zeker geen teamspelers. Op dit soort punten lijken wij duivenmelkers meer op de Amerikanen dan op de doorsnee Nederlander. Ik bedoel, Nederland staan bekend om het poldermodel. Maar in de duivensport hebben we blijkbaar nog nooit gehoord van het polderen en graven we liever loopgraven en schietputjes. Maar er is hoop, want als de Amerikanen een zwarte president kunnen kiezen, waarom zouden wij duivenmelkers niet kunnen kiezen voor ons eigen wereldberoemde poldermodel. Ik zou zeggen: het is tijd voor polderen!

Het poldermodel is de naam die gegeven wordt aan het Nederlandse consensusmodel waarin werkgevers, vakbonden en overheid met elkaar aan tafel gaan zitten om afspraken over arbeid te maken. Deze afspraken zijn echter niet bindend, maar eerder richtinggevend voor het beleid naar de achterban toe.

Het consensusmodel bestaat echter al langer. Het gaat terug tot de Middeleeuwen. Toen moesten boeren, edelen, stedelingen en overige burgers samenwerken om dijken te bouwen en zo droge voeten te houden. Dit was alleen mogelijk door, ongeacht afkomst of stand, samen te werken. Als het ware met terugwerkende kracht wordt ook daarvoor thans de aanduiding poldermodel gehanteerd, alsook het werkwoord polderen voor compromissen sluiten en samenwerken.

Behoefte aan een bruggenbouwer

Waar we behoeften aan hebben in de duivensport is een bruggenbouwer; iemand die eenheid kan brengen tussen de kiesmannen, afdelingen en NPO bestuur. Deze man of vrouw (ja, waarom kan het geen vrouw zijn?) moet een of twee jaar ruimbaan krijgen en minimaal belast worden met allerlei voorwaarden. Natuurlijk, er moet een profielschets gemaakt worden, maar laat het iemand zijn die de kunst van de stille diplomatie machtig is. Aan egotripperij is geen behoefte. Hij of zij moet er volop plezier aan beleven, wanneer er door de strijdende partijen vredesakkoorden worden ondertekend.  Hij of zij moet kunnen praten als pater Brugman.

Ik wil afsluiten met de droomgedachte, dat er op 24 november tijdens de extra ALV iemand opstaat en met het idee komt om een bruggenbouwer te zoeken en dat iedereen dat van harte ondersteunt.  “Dromen zijn bedrog”, zult u zeggen. Maar ik zie dat anders. Meer dan dertig jaar geleden vertelde dominee King, dat hij een droom had…. En nu heeft Amerika een zwarte president. Wie had dat ooit voor mogelijk gehouden? Laten we hopen, dat er ergens in Nederland een bruggenbouwer woont, die zijn mouwen wil opstropen om de duivensport te leiden naar een droomtoekomst.

Rob van Hove, Leiden.