Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Het is droog, het waait en bij zulk weer ken ik de gemoedstoestand van veel liefhebbers. Die worden vrolijker omdat hun duiven er ineens beter uit zijn gaan zien. Tijdens een forumavond van de Fondclub Antwerpen in Beerse was het koud en ook winderig en droog.

Tijdens het forum kwam het belang van een goed hok ter sprake en de invloed van de weersomstandigheden op het hokklimaat en dus de vorm van de duiven. Kampioenen als van Elsacker en Ludo Claessens weten daar alles van. De eerste heeft werkelijk niets nagelaten om een goed hokklimaat te krijgen en Claessens mag nog zo goed spelen, hij wil steeds beter en timmert nog elke winter.

Toen liefhebbers in Beerse zeiden dat hun duiven er goed uit zagen zei vedette Geerinckx: ‘Als ze er NU met dit weer niet goed voorstaan belooft dat weinig goeds voor het komende seizoen.’ Als ik dit schrijf is het dus opnieuw droog en winderig en mensen zien het zitten omdat de duiven kerngezond zijn.

ALS EEN BOKSER

Maar nu al kan ik zeggen dat de stemming over een maand bij velen anders zal zijn.

- A is al een massa jongen kwijt.
- Bij B is het miserie met Coli/Adeno.
- Bij C zitten de duiven na 4 vluchten met dikke koppen.
- D heeft nog niet een goede uitslag gemaakt.
- E is zijn beste duif kwijt.
- F klaagt omdat de eieren van zijn beste kweker kapot zijn gevochten.
- G zou al 3 eerste gewonnen hebben maar hij krijgt zijn duiven niet binnen.
- H speelt slecht maar hoe kan het anders als je de hele dag van huis bent. Hij peinst er over te stoppen vanwege geen eer te behalen.
- En mogelijk hebben we al slechte vluchten gehad of zijn de duiven terug moeten komen vanwege slecht weer.

En samen staan liefhebbers aan de klaagmuur. 

‘Wat een rothobby.’
‘Ze mogen vandaag mijn kot afbranden.’
‘Wat zijn die mannen goed af bij wie duiven gestolen zijn.’

Men praat elkaar de put in, alsof het in andere sporten en hobby’s allemaal vanzelf gaat. Wat men ook vergeet is dat de tragiek van elke sport is dat er maar enkele winnaars zijn en veel verliezers. Tegenslagen horen bij de sport en bij het leven, en ik moet toegeven, ook in duivensport moet je kunnen incasseren als een bokser. Ik kan er slecht tegen als ik mensen zo hoor jammeren.

Kan je geloven dat ik er ken die al tientallen keren zeiden te stoppen met duiven omdat ze zo veel tegenslagen kennen? Ze zouden een voorbeeld moeten nemen aan vogels denk ik dan.

VOGELS

Ooit het gedrag van vogels bestudeerd? De omstandigheden waarin die moeten leven en overleven in barre winters zonder water of eten en alleen maar sneeuw en ijs?Bij bloedheet weer, intense regen en hevige stormen? En toch heb ik nog nooit een vogel droevig horen fluiten, integendeel.

In deze tijd zijn ze dag in dag uit in de weer om een nestje te bouwen en ze zingen. Van heinde en ver worden takjes en twijgjes aangesleept voor dat nestje en ze zingen. En wat gebeurt vaak als het bijna klaar is en ze op het punt staan eieren te leggen? Het noodlot slaat toe en het met zo veel moeite opgebouwde nestje wordt door hevige wind uit de boom geranseld of door kwajongens vernield, vele honderden keren aan en af vliegen was allemaal moeite om niks.

En hoe reageren vogels?

Stoppen die met zingen?

Geen sprake van. Zitten die droef te treuren bij wat eens hun nestje was? Niets van dat alles, integendeel, ze blijven zingen.

OPNIEUW

En ze beginnen, even vrolijk als voordien, te bouwen aan een ander nestje. Opgeven kennen ze niet. Weer wordt zonder ophouden nestmateriaal aangedragen, weer wordt een nestje gebouwd en nu komen er wel eieren en kleine jongen. Maar het noodlot opnieuw toe. Een kat stilde zijn honger met de pasgeboren vogeltjes maar kort nadien ze je de ouders opnieuw leuren met takjes voor een ander nest. Veel mensen zouden zoveel tegenslag niet aan kunnen, ze zouden jammeren, er de brui aangeven.

Maar vogels zijn geen mensen. Die geven niet op. Nooit. Alsof er niets gebeurd is beginnen ze aan hun volgend nest en ze blijven zingen. Tot de laatste adem.

EN U?

En U beste lezer, hebt U na de zoveelste tegenslag nooit gedacht ‘hoe lang kan ik dit nog aan?’ Zat U nooit dagen in de put? Neem een voorbeeld aan de vogels.

Het leven is te kort om dat te laten vergallen door tegenslagen in iets dat een hobby of sport zou moeten zijn. Trouwens ‘denken’ moet je niet te veel doen. Is het omdat vogels niet kunnen denken dat ze zo vol goede moed zijn en van geen opgeven weten? Probleem met mensen en vooral doemdenkers is ook dat ze elkaar aansteken. Zo was er een club waar op een jaar 5 man stopten, toeval kan dat niet geweest zijn.

EN IK

Vaak is me verleden jaar gevraagd hoe ik het aan kon een half levenswerk verloren te zien gaan op een enkele (ramp)vlucht. ‘Het zijn maar duiven’ zei ik dan.

Een vriend uit Taiwan werd enkele jaren geleden beroofd van zijn laptop, veel geld en creditcard. Twee dagen was hij er doodziek van en toen lachte hij weer als voorheen. Toen ik hem vroeg naar het geheim van zijn optimisme zei die ‘het is maar geld’. Amper een jaar later was hij dood. Getroffen door een hersenbloeding.

Krijgt U te kampen met tegenslagen, en dat krijgt u gegarandeerd, neem een voorbeeld aan de vogeltjes. Trouwens, een andere keus is er soms niet. Als ik sommigen hoor jammeren denk ik ‘wat ben je een sukkel en wat heb ik medelijden met je vrouw en kinderen, ondanks je dikke Mercedes en vette bankrekening. ‘Wat?’ Hoor ik sommigen denken. ‘Ook dat heb ik niet.’

En die vogeltjes dan? Die zijn ‘blij’ met wat ze wel hebben en treuren niet om wat ze niet hebben.

En ze blijven zingen.

© AS