Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Nog één week dan is het zover: De nationale Derby der Junioren! Maar komen er wel zoveel duiven dit jaar? Door de enorme verliezen met jonge duiven heb ik toch een beetje angst dat het aantal aanzienlijk minder zal zijn dan andere jaren.
Afgelopen week nog (zaterdag 8 augustus 2009) was het weer raak, bij diverse afdelingen was het dramatisch maar volgens mij spande afdeling 8 de kroon. Hele hokken leeg op een natourvluchtje van net 120 km. Volgens kenners was het onverantwoord om te lossen en hadden de duiven gewoon terug naar huis moeten gaan, maar er werd gelost... aantallen van 14 terug van de 40 hoorde ik op zondag nog en 10 van de 40 bleek heel gewoon.
Wat vergeten bleek dat er veel toch nog onervaren jongen in de manden zaten, hokken leeg, liefhebbers diep geschokt!
Mijn emailbox zat vol met o.a. de volgende teksten:

1. Hoe kunnen lossing verantwoordelijken met hun verantwoording om gaan om te zorgen dat die paar liefhebbers die we nog hebben aan het einde van het seizoen nog een paar duiven hebben om te selecteren. Beter met de duiven terug naar huis dan koste wat het kost de duiven lossen, en dat in 2009 met al die weersites, zoals buienrader.nl en ga zo maar door.
2. Onze natourvlucht 120 km waar de snelste duif in de regio 909 mpm maakt en concours ook nog eens bijna 2 uur los staat (zal de verliezen maar niet noemen).

Nu moet ik zeggen dat bij ons in de afdeling Friesland het verloop ook verre van normaal was. Het mooie daarvan was dan nog dat er hele nieuwe namen op TT stonden, die vonden het natuurlijk een schitterende vlucht en dat is te begrijpen maar het was ook bij ons in Friesland geen normale vlucht. Wat heel erg opviel dat onze afdeling vol zat met Zeeuwse duiven... Dus al een teken dat de Zeeuwen niet goed vertrokken van de losplaats, toen onze duiven gelost werden moeten er nog koppels hebben rondgevlogen of teruggekeerd naar de losplaats, anders hadden nooit zoveel Zeeuwen 200 km te ver in Friesland terecht kunnen komen.
Wij op ons hok in Wilhelminaoord misten om 19.00 uur nog 3 van de 40 stuks, die gelukkig zondags alle drie hun thuishonk vonden, dus geen verliezen hier.
Maar ook in Noordwolde waar de verliezen meestal meevallen waren om 19.00 uur (met klok afslaan) nog veel getekende duiven niet wedergekeerd, veel duiven met 5 prijzen op de eerste 5 vluchten waren nog niet bij hun baasje gearriveerd.

Dat het een aparte vlucht was konden wij ook zien op eigen hok, van de 9 fondduiven die ik mee had van Mister 100% Reind vd Weij, waren bij mijn eerste 10 duiven al 6 gearriveerd, en normaal moet dat met een schone lucht zonder storing in principe niet mogelijk zijn op een afstandje van 316 km met gunstige wind.
Het nichtje van Missourri’s Girl (09-1832703) was mijn 2e duif wederom, ik had het in een eerdere column al voorspelt hè , dit rechtstreekse Eijerkampje word een topper.
Nog even iets leuks: Mijn 919 duivin was met een africhtingvlucht (van 30 km) voor het seizoen achtergebleven en goed opgevangen door Jan Nijland te Meppel, ze bleek gewond te zijn. Nu op de 6e vlucht was ze er helemaal aan toe, de kleurtjes in haar ogen glansden als nooit tevoren, dus ze moest haar vuurdoop maar hebben op 316 km en ze kwam moe maar voldaan thuis. Wel moeten we eerlijk vertellen dat ze iedere week een 80 km trainingvlucht krijgt, en dan is een sprong van 80 naar 316 km voor supergezonde duiven geen probleem. Al had ik ook even een weekje kunnen wachten tot de natour natuurlijk, dat was in principe beter geweest.

Dit mooie verhaal kwam binnen in mijn mailbox:

Er zijn wel eens momenten in je leven dat het allemaal niet zo lekker loopt. Gezondheid, relatie, zorgen om van alles en nog wat. De een gaat het oppotten, de ander gaat er over praten met een psycholoog. Twee jaar heb ik nu duiven en veel mindere momenten in mijn leven gehad op het gebied van gezondheid, relatie, werk en vrienden...
Daar kom ik dan uiteindelijk bij een psycholoog voor terecht en die komt er naar een aantal gespreken achter dat ik ergens een plek heb gevonden waar ik mijn rust moment kan vinden als het niet goed gaat.
Die plek is zoals het nu blijkt bij de duiven, heel de week ben je actief (althans ik wel) om ze op en top voor te bereiden voor die paar uurtjes op de zaterdag. Een dag vol spanning toe werkend naar dat ene moment dat daar geheel onverwacht in de verte dat stipje aankomt, zijn of haar vleugels intrekt en zich als een steen laat vallen op je hok om zo snel mogelijk binnen te lopen. Of misschien wel heel vervelend rond blijft klappen om nog maar eens te laten zien hoe goed hij zich zelf wel niet vind.

Sommigen die geen duiven, of geen zorgen hebben, zullen zeggen die spoort niet. Wat kan zo een duifje nu voor rust brengen?
Ik kan het niet goed onder woorden brengen, is het het moment dat je een jong uit een eitje ziet komen? Is het een moment dat je een jonge duif buiten ziet komen voor het eerst, zijn het de capriolen die je elke keer weer kunnen doen lachen wat ze uithalen in de lucht of in of rond het hok? Is het de omgang met de dieren waar je zo mee bezig bent?
Voor mij wel maar voor mij is er nog iets anders ook, en dat is buiten de dieren zelf de duivenliefhebbers , samen praten over de afgelopen of komende vlucht, de verliezen of juist de mooie gebeurtenissen. Het bakkie koffie of wat anders wat er bijna altijd bij hoort. Het samen door nemen van een planning of elkaar verder helpen op de goede weg. Dat zijn duiven liefhebbers toch ten voeten uit?

Natuurlijk zijn er altijd mensen die dat niet kunnen of willen, misschien komt dat wel omdat er van hun goedheid misbruik is gemaakt in het verleden. Maar ook hun genieten dat weet ik zeker.

Nu aan het einde van het seizoen ben ik wel moe het was erg inspannend maar alle inzet is wel beloond, we hebben nog Nationaal Morlincourt jonge duiven en dan de natour waar ik nog op wil vlammen maar ben wel moe. De duiven helpen me er wel weer doorheen en doen me beseffen dat het leven toch best mooi is, leuke dieren , mooie momenten geweldige vriendschappen van mensen die elkaar vaak goed begrijpen.
Duivensport prachtige hobby, dit doet me beseffen dat ik snel weer eens bij een goede duivenvriend op de koffie moet, ben al 2 weken niet meer geweest.

Tot zover een prachtig verhaal van een sympathieke kampioen die rust, liefde en geluk heeft gevonden bij zijn duiven en dit samen met zijn gezin beleeft.

Gerard Boesveld, Piet Schrijvers en Anton Koster

Op 6 augustus 2009 jl. was ik weer te gast in Brummen op de hokken van de Familie Eijerkamp. Hans en Evert Jan Eijerkamp hadden vakantie maar ook manager Henk Jurriens was er niet, ook hij had een weekje vakantie geboekt. Maar de hokverzorgers waren er wel natuurlijk, voor hun gaat het werk gewoon door. Voor Daniel Haneveld (jeugdlid uit Wilhelminaoord) en ondergetekende werd uitgebreid tijdgemaakt voor een persoonlijke rondleiding.
Natuurlijk is de naam Lotte Eijerkamp en Hans Eijerkamp & znn wereldberoemd door hun topduiven en topprestaties, maar wie zijn daar in grote mate verantwoordelijk voor? Juist de hokverzorgers. Natuurlijk krijgen ze het beste van het beste uit de kweekhokken en natuurlijk is de begeleiding vanuit de familie fenomenaal, maar toch... de hokverzorgers moeten het maar klaarspelen. Week naar week topprestaties en bijna iedere vlucht op Teletekst is ook voor hun een hele opgave. Hun hobby is hun werk geworden, mooier kan bijna niet maar er moet wel gepresteerd worden! Later dit seizoen kom ik een keer terug met een persoonlijk verhaal van en over Piet, Gerard en Anton.

Tip van de week:
Bij alle tankstations van Shell staan vlaggen op een draaiende poot, dit zijn reclame vlaggen voor Fuel-Save Benzine. De actie is bijna afgelopen, haast u naar uw Shell station en vraag of u zo’n vlag met poot mag hebben. Ideaal voor het trainen van uw duiven.

Mijn excuus voor deze beetje rommelige column, maar vergeet niet... het hele leven is een beetje rommelig toch?

Groetjes, succes, liefde en geluk voor jullie allen.