Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Een groot aantal leden van mijn club hebben sinds jaar en dag last van roofvogels. Een aantal van hen kunnen hun duiven praktisch niet meer loslaten. Een lid van PV De Woudvliegers, Wim Schipper heeft na rijp beraad besloten te stoppen met de officiële vluchten. En dat is best triest!

Om volgend seizoen niet helemaal met “lege handen” te staan geeft hij enkele duiven uitsluitend mee voor de vracht, zodat toch de benodigde kilometers worden gemaakt. Want een postduif moet trainen!

Eigen ogen

Ik heb het met de opleervlucht vanaf Vuren (natour) nu voor de tweede keer met eigen ogen gezien hoe roofvogels (vrouwtjessperwer en havik) het Wim onmogelijk maken om dáár aan de Calcariaweg de wedstrijdsport te beoefenen. De meeste duiven vanaf de opleervlucht Vuren arriveerden dinsdagmorgen rond de klok van tien in Putten. Zo ook bij Wim, maar de doodsbange duiven durfden niet te vallen. Na ruim een uur(!) waagden twee duiven de duik naar beneden, en via valplank en spoetnik pijlsnel in het hok. Zeker een dik uur later arriveerden hoog, weer twee duiven. Na tig keren hoog boven hok en bos te hebben gevlogen, kozen de duiven een bij het hok staande boom en een vrij tak uit, om even uit te blazen! Nog geen seconde later –ik schrok me rot- dook een roofvogel uit het bos- op het tweetal. Met de snelheid van een drietrapsraket vlogen de duiven weg, achtervolgd door waarschijnlijk een vrouwtjessperwer, zich bijna vast in de kruin van een hoge spar. Een duif zag kans te ontsnappen en vloog richting dorp. De tweede duif, werd weer de bossage ingejaagd en gegrepen. Wim reageerde (bijna) ijzig kalm. “Ik kijk hier nergens vreemd meer van op”, vertelde hij gelaten! De brave borst woont daar prachtig: een eldorado gewoon! Maar een onmogelijke plek om duiven te houden. In de loop der jaren zijn daar al wat een duiven gepakt. Onvoorstelbaar veel. Hij doet er alles aan, om de schade zoveel mogelijk te beperken. Maar het lukt Willem niet!

In de natuur

En ik heb al vaker gezegd en geschreven, het zijn zulke prachtige, mooie vogels! Vogels die gewoon in Gods vrije natuur thuis horen. Maar er zijn er te veel, veel te veel. Wil er sprake zijn van een goed flora en faunabeheer, moet er sprake zijn van evenwicht! Een goed gewicht is immers evenwicht! En daar is (helaas) nu geen sprake van! Een goed voorbeeld is ook de kolganzen, vossen en wilde zwijnen. Ik ben geen voorstander van alles zonder pardon “op te ruimen”. Maar dat mensen, die er dagelijks mee te maken hebben en veel schade ondervinden, er heftig voor zijn, om afdoende maatregelen te nemen, kan ik me levendig voorstellen! En zou het nu een gek idee zijn, om als Nederlandse Postduivenhouders Organisatie het initiatief te nemen en dit levensgrote probleem bij de betreffende instanties aan te kaarten? Want neem van mij aan: voor liefhebbers die er dagelijks mee te maken hebben is het  een regelrechte ramp!