Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Het is zondagochtend en meestal ga ik dan naar de kerk. Dat zou jij ook is moeten doen. Waarom, vraag je. En dat maak je zelf wel uit. En wie denk ik dan, wie ik ben. Komen dit soort gedachtes in je op?

Op de manier, zoals ik hierboven schrijf, werken meestal ook de mensen die een ander willen misleiden. Die roepen iets, wachten dan de reactie af en ga dan in discussie met degene die de moeite hebben genomen om te reageren.

Als je ooit in de duivenpolitiek wilt gaan, moet je zo te werk gaan: roep iets in de trend van “Beste fondmannen van Nederland, geef ons a.u.b. uw wijze raad.” Want wij  weten het zélf niet zo goed; (deze laatste zin laten ze half bewust achterwege, dat snap je wel).

Vervolgens sleutel je een conceptvoorstel in elkaar, die je naar ‘eer en geweten’ via een zogeheten persconferentie de duivenwereld in blaast. Ik heb eer en geweten tussen haakjes gezet, want dat ontbreekt aan de bedenkers van dit voorstel. Ze hebben namelijk niet hun geweten geraadpleegd, want anders hadden ze de eer gehad om hun voorstellen te verdiepen en niet oppervlakkig te behandelen.

Oppervlakkigheid zal de duivensport naar de ‘haaien’ helpen, maar dat weet jij beter dan ik, want jij veroordeeld mij als ik zeg, dat ik naar de kerk ga en dat jij dat ook eens moet doen. Dan komen de meest gehaaide gedachtes bij je omhoog, waarmee je liefst mijn kop wilt afbijten. Waar of niet waar?

Terwijl ik bedoelde naar de: duivenkerk! Ik zie mijn duivenkot als een soort kerk, waar ik naar toe ga, wanneer mijn vrouw naar de échte kerk is. En dat jij dat ook eens op zondagochtend moet doen, daar bedoelde ik mee: naar je duivenkot gaan en lekker genieten van die prachtvogels :-)

Maar, de schuld ligt in het midden, want ik had nooit met die zin moeten openen, dat is vragen om problemen. En de NPO- bestuurders, die adviseer ik vaker naar de kerk te gaan... Welke kerk ik bedoel? Dat laat zich niet zó moeilijk raden, toch?