Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Als de kampioenen bij Stichting Marathon Noord bekend zijn is het de gewoonte om de winnaars op de diverse disciplines en de eerste 3 kampioenen van de middag- en ochtendlossingen te huldigen.
Dat gebeurt bij de liefhebbers thuis direct na het bekend worden wie de gelukkigen zijn. Tijdens de feestmiddag gebeurt dat natuurlijk ook uitgebreid waarbij het Wilhelmus ook voor hen zal klinken maar direct na afloop van het seizoen een persoonlijk bezoek brengen wordt gedaan om te benadrukken hoeveel bewondering er is voor de winnaars.

En zo kwam het dat een afvaardiging van Stichting Marathon Noord vertrok naar Bovensmilde om Henri Hoeks te huldigen die 3e kampioen op de middaglossingen (St. Vincent, Montauban en Bordeaux) en 2e in de autocompetitie is geworden.

De afvaardiging van Marathon Noord bestond uit Wim van Dorrestein (bestuurslid) Gerrit Vedder (contactpersoon bij Marathon Noord voor Noord Nederland) en ondergetekende als verslaggever en fotograaf.

Voor we vertrokken wisten we dat we een “bijzonder” bezoek zouden gaan afleggen. Waarom bijzonder zult u denken? Bijzonder omdat we inmiddels wisten dat: Henri tot de “jeugd” in de duivensport behoort, fantastische prestaties heeft neergezet met een klein aantal duiven, convoyeur is en daarom regelmatig lang van huis en niet te vergeten een flinke overvlucht heeft.
Door deze ingrediënten wisten we, door de ervaring die we inmiddels hebben met het bezoeken van kampioenen en winnaars, dat we een liefhebber zouden ontmoeten die boven de middelmaat uit zou steken.

Dus maakten we de reis van ongeveer 160 km vanuit Soest naar Bovensmilde waarmee we ook een beetje gevoel kregen voor de prestatie die is geleverd. De duiven van de noordelijke liefhebbers moeten dit stuk immers ook elke keer afleggen op weg naar huis. Bovensmilde ligt een aantal kilometers van Assen op ongeveer 1185 km. van St. Vincent.
In naam is Henri (36) de melker maar uit het gesprek werd wel duidelijk dat Wilma zijn vriendin een grote rol speelt bij de verzorging van de duiven en het inkorven als Henri op pad is als convoyeur. Hoe Wilma betrokken is bij de duiven werd duidelijk toen ze zei “ik ben helemaal gek van die duiven”. Wilma heeft in Groningen fanatiek gesport op hoog niveau bij roeien en korfbal. Dus als Henri een keer derde zit zegt Wilma tegen hem “derde maar!” dus ook voor Wilma telt maar één plaats en dat is de eerste.

Henri heeft een bijzonder beroep want hij is beverrattenvanger in de provincie Groningen. Beverratten, wij hadden er niet eerder van gehoord. De grootste beverrat die Henri heeft gevangen was 1,09 mtr. en 9,5 kg. Hoe komt een mens daar denk je dan. Eenvoudig, een gedreven mens als Henri heeft een tijdlang twee banen gehad en heeft daarbij roofbouw gepleegd op zijn lichaam wat operaties en therapieën tot gevolg had maar de problemen niet verhielp. Via een re-integratiebureau kwam hij bij de provincie Groningen terecht eerst als muskusrattenvanger en nu als beverrattenvanger.
Ook bij zijn werk gaat Henri met een grote gedrevenheid te werk want er zijn probleemgebieden met ratten die hij in een halfjaar onder controle heeft terwijl er gemiddeld drie jaar voor staat. “Ik ben gewoon fanatiek en daar komt het door”, is de opmerking van Henri waaruit blijkt dat hij ook over zelfkennis beschikt.
Een bijkomend voordeel van zijn baan is dat hij alle gelegenheid krijgt om met zijn duiven bezig te zijn omdat hij zelf zijn tijd kan indelen.

Wilma heeft een schoonheidssalon aan huis en daarom gaan er geruchten dat de duiven ook regelmatig een behandeling krijgen en daarom met nette nageltjes en verenpad rondvliegen. Zou hiermee het geheim van de topprestaties zijn blootgelegd?

Vanaf zijn 2e jaar heeft Henri al een passie voor duiven want toen stond hij al voor een kippenren te wijzen naar de duiven die op het kippenvoer afkwamen. Zijn moeder zegt nog wel eens dat Henri toen hij net kon praten al zei: “als ik groot ben hok vol”. “Toen ik een jaar of 4 á 5 was kon ik de aanvliegers vangen en had ik een paar duiven”, aldus Henri.
Toen hij een jaar of 13 was en lid van een vereniging, werd Henri aangewezen kampioen jonge duiven met twee duiven die wekelijks tegelijk thuiskwamen, dus 7 keer mee 14 prijzen. Twee jaar later op 15 jarige leeftijd werd een eerste in de afdeling gewonnen. “Dat is een heel bijzonder verhaal” zegt Henri. “Tijdens het inkorven werd een duif geweigerd omdat deze ziek zou zijn en buiten werd losgelaten. Ik ging helemaal overstuur op de fiets naar huis. In de vereniging werd toen gezegd dat kun je niet maken en zo gingen de duiven toch mee inclusief de “zieke” duif. Deze “zieke” duif werd de winnaar in de afdeling van 23.000 duiven en ik vloog toen met 5 of 6 duiven bij de eerste 10 terwijl ik nog nooit bij de eerste 10 had gevlogen. Die duif was natuurlijk niet ziek maar had vieze neusdoppen omdat hij een jong had en op het land zat te pikken.” vertelt Henri.

Op de bescheiden ruimte achter het huis staat een hok in een L-vorm met een totale lengte van 8,5 meter waarin tijdens de winter 56 duiven zitten waaronder 16 kwekers.
De verluchting is “bijzonder” zoals Henri het noemt.
De kap is niet hoog dus hier geen grote hoeveelheden lucht boven het plafond en er is een relatief kleine strook open in het plafond. Het voorste deel (30 - 40 cm) onder de pannen is dicht gemaakt en is even breed als de open strook in het plafond (zie tekening).

Er is verwarming aanwezig die alleen gebruikt wordt als de duiven in het hok een bad gehad hebben en de vloer daardoor nat is. 
Er werden dit jaar 42 jongen geringd die zijn gespeeld tot Morlincourt (+/- 450 km.) daarvan zijn er nu nog 33 over. Op de vluchten werden maar 3 jongen verspeeld.
“Ik raak nooit veel jongen duiven kwijt van de vluchten” zegt Henri. Waarop wij vroegen “en hoe denk je dat het komt dat je weinig verspeelt?” waarop Henri antwoord “De eerste twee vluchten geef ik ze niet mee want dan zit er zoveel stress in die auto, dat wil je niet weten en ze drinken ook bijna niet. Op de natoer is dat niet want er zitten dan ouden bij en die drinken wel en dat zien de jongen en gaan ze ook drinken. Omdat ik zelf mee ga heb ik dat zelf kunnen zien dus start ik pas op de derde vlucht.” Henri is ook stellig in zijn overtuiging dat de grote verliezen met jongen deels aan de liefhebbers zelf te wijten is. Omdat er jongen verspeeld worden kweken ze steeds meer jongen maar de beschikbare ruimte blijft hetzelfde. Hierdoor is het moeilijker de duiven gezond te houden en worden ze makkelijker verspeeld tot het aantal op het hok zodanig wordt dat de klimaatomstandigheden gunstiger worden en de duiven gezond blijven.
De selectie bij Henri is streng want er wordt niet gedokterd om een duif op te lappen, “wat na één of twee dagen niet opknapt gaat weg want ik heb niet zo veel geduld”, zegt hij.
“Verder moet je ze minstens 5 keer wegbrengen. Toen ik programma speelde bracht ik ze zelfs wel 20 keer weg”.
De jongen zijn dit jaar voor de helft op de jonge duiven vluchten gespeeld en de andere helft op de natoer.

In het begin van het seizoen worden de oude duiven op weduwschap gespeeld en daarna wordt gekoppeld zodat ze op Limoges op 14 dagen broeden zitten en op St. Vincent op jongen van een dag of 6 á 7 waarna de rest van het seizoen op het nest wordt gespeeld. “Ik denk dat er niet veel zijn die er zo veel voor doen als ik” zegt Henri, wat ook overeenkomt met de indruk die we kregen tijdens het bezoek.
Als Henri op pad gaat als convoyeur krijgen de duiven die mee moeten verschillende kleuren knijpringen om en worden er bakken voer neergezet met stikkers zodat Wilma de verzorging kan overnemen en de duiven kan inkorven.
In de winter laat Henri de teugels wat los maar blijft de verzorging “goed”. De duiven krijgen twee keer per dag goed voer en 4 tot 5 dagen per week Bio-even van Overwater. In de winter gaan de duiven nog wel 2 tot 3 keer per week los “want anders ben ik in maart alles kwijt door de roofvogels.”

De medische verzorging is strak want ook in de winter gaat Henri elke 4 tot 6 weken naar Nanne Wolff om de duiven te laten controleren. “Je moet niet snel in paniek raken maar je moet er bovenop blijven zitten” is zijn mening.
In het seizoen gaat hij telkens veertien dagen voor de overnachtvlucht naar Nanne Wolf om te laten controleren hoe het met de gezondheid staat.
Alle duiven krijgen 14 dagen voor Limoges een geelpil ongeacht of ze het geel hebben of niet “want je kunt het risico niet nemen” is zijn opvatting.
Na St. Vincent krijgen alle duiven BS van de Weerd en dit wordt elke 14 dagen herhaald.
Henri is lovend over Nanne Wolff die hem heel goed heeft geholpen toen er problemen waren die hij maar niet opgelost kon krijgen en zelfs wilde stoppen met duiven.

In het bloed van de duiven stroomt veel bloed van Jaap en Chris van der Velden uit Zuid-Beijerland. Verder heeft Henri een (stam)doffer van Bram Walpot waar hij veel plezier van heeft, een hele goede duivin van D. van Greuningen uit Zeist en twee goede duivinnen van Eddy Bloemen. Van jongs af aan heeft Henri al veel bewondering voor Eijerkamp die al jaren een toonaangevende rol speelt in de duivensport en ook daar zijn wat duiven vandaan gekomen.

Op de vraag wat was de mooiste herinnering kwam na even nadenken een bijzonder antwoord, “Toen Bordeaux voorbij was, dat was het mooiste want ik was kapot. Je wilt niet weten hoeveel ik er aan gedaan had en was helemaal gesloopt en was zo blij dat het voorbij was. Bordeaux telde nog voor de auto en daarom had ik de hele dinsdag in het hok gezeten om de duiven te motiveren. Ik zag dat de vorm wat minder was dus ik deed er alles aan.”

“Als ik niets gewonnen had zou ik er niet mee zitten want het ging mij om de eer. Het zou best leuk zijn geweest als ik de auto gewonnen had maar ik zit er niet heel erg mee dat ik hem niet heb.”

We waren op bezoek bij een kampioenteam met een grote K want dat hier sprake is van teamwork door Henri en Wilma is duidelijk en beide met een enorme gedrevenheid om het hoogste te bereiken.
Het team Henri en Wilma wordt 3e bij Stichting Marathon Noord op de middaglossingen, 2e aan- en onaangewezen en 1e totaal overnacht bij de Noordelijke unie met een prijspercentage dat boven de 50% ligt.

Henri werd dit jaar voor het eerst deelnemer bij Stichting Marathon Noord door tijdens de Noordelijke Kampioenen Dag, waar Marathon Noord met een stand aanwezig was, in te schrijven.
We zijn erg blij met deze jeugdige liefhebber uit noord Nederland op het podium.

Heimen Huisman