Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Als kind van een jaar of twaalf had ik al duiven. Iemand uit ons stadje had een hokje met prachtige blauwbanders waar hij dan ook op had geselecteerd en niet op hun kwaliteit wat betreft het thuiskomen van verre vluchten, want daar deed hij niet aan.
Hier had ik mijn duiven vandaan en inderdaad zagen ze er prachtig uit, al die blauwbanders. Ik ging bij een duivenvereniging samen met een vriendje en we gingen met frisse onkunde meedoen aan de vluchten. Uiteraard verspeelden we heel wat duiven en we waren dan ook al lang blij als we de duiven terug kregen.
Ieder weekend op de fiets of met de bus naar “collega” duivenmelkers in de hoop dat we een paar eitjes konden mee nemen.
Dit ging met vallen en opstaan en qua prestaties is het bij ons dan ook nooit wat geweest.
Zo rond mijn 16e ging ik andere dingen ontdekken (wie niet als ie die leeftijd bereikt?) en aangezien mijn duiven niet presteerden ging de lol van de vluchten er ook wel een beetje af, de duivensport was toen over.

Computers

Vervolgens start je loopbaan en komt er een gezinnetje. Een situatie waarin de duivensport, bij mij in ieder geval, absoluut niet zou passen.
Je kinderen groeien op en je moet eigenlijk alle zeilen bijzetten om dat een beetje in goede banen te leiden. Wel, ik moet eerlijk bekennen dat vooral mijn vrouw dat deed, zij kan dat namelijk veel beter dan ik. Ik was vooral aan het werk.
De kinderen groeiden op en op een gegeven ogenblik kom je er toch achter dat er een levensgroot verschil zit in wat de kinderen, mijn kinderen, nu doen en wat wij vroeger deden.
Voetballen op straat? Verlos of tikkertje, blikspuit? Tuintje sluipen …?? Stom natuurlijk als je daar wat van zegt, de jeugd is met veel serieuzer werk bezig, ze hebben een toetsenbord voor zich en kunnen daar razendsnel de juiste knoppen op vinden om daarmee op het beeldscherm de gekste dingen te voorschijn te toveren.
Vroeger gingen sommigen voor een type diploma (ik niet!), dat was dan ook zo’n beetje alles wat je met die knoppen kon doen. Letters zetten. En dan ook nog eens alleen maar de letters van het alfabet.
De letters die ze nu zetten op bijvoorbeeld MSN (ja, ik begin het ook al te leren, MSN is gezellig praten met je vrienden en vriendinnen zonder iets te zeggen…..) zijn voor ons niet te begrijpen.   ffw88   Snapt u het niet, dan moet u maar even wachten, misschien dat u het dan te binnen schiet.
Of als mijn kinderen me nu SMS’en (ja, weer zoiets, dat doe ik ook, alleen dan ongeveer 10 maal zo langzaam als mijn kinderen, ik druk altijd de verkeerde knoppen in.) dan zie ik tekens die vroeger op type cursus vast niet bekend waren of althans niet in die betekenis. Probeert u het maar eens op uw computer. Je typt de dubbele punt en vervolgens het streepje horizontaal en vervolgens haakje sluiten of zo u wilt haakje openen. Dan krijg je in enen een fraai gezichtje op het scherm. Het blijft bijzonder.

Opnieuw duivenmelker

Maar in ieder geval vond ik dat mijn zoon teveel voor de computer zat. Dat kon nooit goed zijn. Ik heb toen de mooiste verhalen over mijn jeugdjaren met duiven aan hem verteld. Met vol enthousiasme vertelde ik over doffers en duivinnen, duivenvluchten en de spanning die erbij kwam, eieren die uitkwamen en noem maar op.
Ik heb het idee dat hij niet meer nee durfde te zeggen toen ik aanbood een duivenhokje voor hem te timmeren. Op zolder van de schuur was nog wel wat ruimte. Een paar kantelramen en klaar.
Een paar late jongen via een kennis bij een duivenclub in de omgeving en het kon beginnen. De zoon op de duivenclub en vliegen maar …..
Ik heb het idee dat ik wat teveel wilde.
Op een geven moment kwam het hoge woord eruit en kon ik zelf voor de duiven gaan zorgen.
Op zich totaal geen probleem want door mijn werkverandering had ik wat meer tijd maar toch, missie mislukt.
Zoonlief heeft het geprobeerd.
Na ruim 30 jaar ben ik dus weer een duivenmelker, en weer met frisse onkunde ben ik gaan vliegen. Een prachtige vrijetijdsbesteding.
Vorig jaar de eerste vluchtjes op de natoer en dit jaar het echte werk. Ik heb veel gelezen en bestudeerd. “Internet” helpt zeker om meer te weten te komen maar wat heb ik toch nog enorm veel vragen. Vragen die ik zelf probeer op te lossen want wat ik ook lees, bijna niemand is het eens. Hoe moet een hok eruit zien, hoe belangrijk is zuurstof nu echt, hoe moet je omgaan met medicijnen en hoe belangrijk zijn medicijnen nu echt. Kortom, iedereen heeft een eigen visie en ik. Ik doe maar wat... met frisse onkunde.

Eigen kijk

Vanuit deze frisse onkunde wil ik graag zo af en toe een duivenvisie beschrijven in de hoop mijn steentje bij te dragen aan de animo voor de duivensport in zijn algemeenheid.
OK, mijn zoon heb ik niet aan de duivensport gekregen maar wie weet...
Ik moet wel zeggen, een zekere mate van eigenwijsheid is mij niet vreemd, als ondernemer ben ik toch altijd wel een beetje mijn eigen weg gegaan, maar misschien zal dat een reden voor u straks zijn om het juist zo niet te doen, of het juist niet met mij eens te zijn. Maar ook dat kan verhelderend zijn, nietwaar?!

Tot volgende week!