Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Teveel is ook niet goed. Ik ben opgegroeid met beesten. Mijn Opa woonde vroeger naast ons en ik was als kleine jongen vaak bij hem. Hij was helemaal beestengek. Ik weet het nog, hij kon er super mee omgaan. Er was geen dier bang voor hem en de rust die hij uitstraalde kreeg hij waarschijnlijk ook terug. Hij had samen met mijn vader een kalkoenenfokkerij dus het omgaan met dieren is mij met de paplepel ingegoten. Nu zou je zeggen dat ik ook zo overweg kan gaan met dieren zoals mijn opa dat deed. Maar helaas, dat is niet zo.
De rust die hij uitstraalde heb ik niet in mij. Ik ben ongedurig van aard en dat zal ik dan ook wel terug vinden bij mijn duiven. Mijn duiven zijn dan ook wat minder mak als ik zou willen terwijl ik altijd probeer mijn werkstress niet mee te nemen in het duivenhok. Ik moet zeggen, ik word in het duivenhok wel rustiger dus eigenlijk helpen ze mij wel.
Ook het aanvoelen van de duiven is een kwaliteit die ik nog moet leren, denk ik. Ik ben nog groen achter mijn oren, tenminste als het om postduiven gaat.
Deze zomer, ergens tussen de midfondvluchten in vond ik de duiven wat aan de magere kant. Presteren ging prima hoor maar ze waren gewoon wat “diep”. Om ze wat meer body te geven gaf ik ze pinda’s. Niet een paar pinda’s maar iedere duif gelijk een handje vol want het moest natuurlijk wel helpen. Ik heb die zaterdag lang op de duiven moeten wachten. Stom natuurlijk maar ja... voortschrijdend inzicht.

Duif met kerst?

In het boekje “natuurlijk duiven houden” (zie vorige artikels) heb ik gelezen dat brandnetels heel erg goed zijn voor mijn duiven. Ik weet nog goed dat mijn opa ook iedere dag brandnetels plukte voor de kalkoenen, hij deed dat gewoon met zijn blote handen. De dikke laag eelt zorgde er waarschijnlijk voor dat hij de tinteling niet kreeg die ik wel iedere keer krijg als ik de brandnetels met de blote handen probeer te plukken.
Toevallig stond mijn tuin er vol mee dus kon ik mijn vrouw blij maken met het feit dat ik de brandnetels wel even ging opruimen. Je moet natuurlijk nooit direct toegeven dat je het alleen doet voor de duiven. Dat ik soms het verwijt krijg dat ik wel alles voor mijn duiven over heb maar... is al erg genoeg.
In ieder geval, mijn duiven gingen de brandnetels iedere keer lekkerder vinden. De conditie ging ook met sprongen vooruit. Het vlees kreeg ook een prachtig mooie rode kleur. En vliegen dat ze deden.
Mijn opa gaf ook altijd karnemelk aan ze tegen de tijd dat ze bijna klaar waren voor de slacht. De kleur van het vlees werd dan nog mooier. En een mooie kleur van het vlees in de toonbank van de poelier doet dit beter verkopen nietwaar?! Dus, de duiven zijn gewaarschuwd wanneer ik ze karnemelk ga geven...

Ben ik Ad Schaerlaeckens?

Toevallig kwam ik een oude mailwissel tegen met Theo Zwanenburg. Ik kon het, nieuwsgierig als ik ben, natuurlijk niet laten even te vragen hoe het ging met het boekje.
Als antwoord kreeg ik te horen dat er tot zijn stomme verbazing ineens veel bestellingen binnen kwamen. Door een sportvriend werd hij toen geattendeerd op een tweetal artikelen op duivensites.nl waarin iets over zijn boekje werd geschreven. Waarschijnlijk Ad Schaerlaeckens maar hij kon zich niet voorstellen dat Ad ook nog eens jaagde (Artikel 3). Nu moet ik zeggen dat ik Ad toch absoluut niet ben.
In ieder geval toch leuk dat mijn artikelen gelezen worden en het is nog leuker dat iemand die zo bezig is geweest een leuk boekje te schrijven over een zeer interessant onderwerp, tenminste interessant voor mij en waarschijnlijk ook voor u, dit boekje ook nog eens in een leuke oplage kan verkopen.
Ik heb trouwens de indruk dat dit schrijven gezien de verkoopprijs niet direct berust op een commerciële inslag, maar dat maakt het alleen maar leuker hier een beetje extra aandacht voor te vragen.

Papegaaienziekte

Onderhand raak ik al aardig op de hoogte van mogelijke ziektes die mijn duiven kunnen oplopen. Het herkennen blijft nog steeds lastig, in ieder geval van de ziektes die mijn duiven nog niet hebben gehad.
Je leest vaak wel dat er veel duivenmensen hun duiven preventief inenten tegen allerlei ziektes. Terwijl ik zelf probeer de lijnen in “het boekje” aan te houden kan ik hier nog redelijk in mee gaan. Per slot van rekening is het de discussie van de dag, moeten wij ons nu in laten inenten tegen de Mexicaanse griep of niet. Het blijkt op het ogenblik dat je meer last hebt van de enting dan van de griep zelf want die blijkt tot op heden vrij onschuldig. Maar blijft dat ook zo? In Nederland lopen we ook nog eens voorop met een tweede enting. En dat allemaal preventief. Zolang de Mexicaanse griep zo lekker onschuldig is zal er steeds meer geageerd worden tegen de preventieve entingen maar oh wee als er plotseling toch een kanteling komt en de griep echt dodelijk om zich heen gaat slaan... Dan wordt het alsnog dringen om een spuit te krijgen.
Zo is het natuurlijk ook een beetje bij de duivenmensen. Wij proberen met zo weinig mogelijk geneesmiddelen de duiven gezond te houden zou ik zo zeggen, maar wat is zo weinig mogelijk...
Een vriend van me, u weet wel, waarmee ik vroeger als tiener overal duiveneieren probeerde op te scharrelen, heeft onlangs papegaaienziekte in zijn duiven gekregen. Dit is besmettelijk voor de duivenhouder zelf bovendien. Nu moet hij de duiven veertig dagen gaan kuren en zich vervolgens zelf ook laten onderzoeken. U bent gewaarschuwd. Het is natuurlijk flauw als ik zeg dat je papegaaienziekte bij je duiven kunt herkennen wanneer ze je na gaan praten. Nee, serieus, het is een heel vervelende ziekte en verschrikkelijk wanneer je duiven daarmee besmet worden. Maar persoonlijk schrik ik er nog meer van dat je het zelf ook kunt krijgen, van duiven en zelf van mensen.
Ik heb het even voor u opgezocht. Het is een zware vorm van ornithose. Ik zou er even aandacht aan schenken: http://www.cvi.wur.nl/NL/onderzoek/dierziekten/psittacose/.

Beginner