Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

De hel van ’63. Het kon niet beter getimed. Net op het moment dat de eerste winterse verwachtingen voor de komende periode door de bekende weermannen worden uitgesproken valt ook de première van de film “de Hel van ’63. Ik heb hem nog niet gezien maar recensies zijn er zat te lezen in de dagbladen, goede en slechte. Iedereen heeft er wel een mening over.
Veel kritiek van vrijwilligers die vonden dat ze te weinig eer kregen. Terwijl zij dagen achtereen belangeloos al hun energie gaven aan deze film waren ze tijdens de première niet gewenst. In plaats van hen uit te nodigen kwamen BN’ers als Bassie en Adriaan in gala de boel “opleuken”. Wat hadden zij nu bijgedragen aan de Elfstedentochtfilm aller tijden?

Natuurlijk is de promotie van de film het meest gebaat bij een première met Nederlandse bekendheden. Als dit maar zorgt voor een grote opkomst van fotografen en andere pers en er de volgende dag grote stukken in de kranten staan. Dit ontging de vrijwilligers toch wel een beetje, zij hadden natuurlijk ook graag in smoking op de voorste stoelen willen zitten maar ja...

Als beginnend duiven hobbyist heb ik het idee dat het ook een beetje in duivenland zo is. Iedereen wil op de voorste rij zitten. Laten we er voor waken dat dit niet ten koste gaat van de duivensport in het algemeen.

Siebe zijn koeien

In december is het ook vaste prik om de IJsclubvergadering bij te wonen. Altijd gezellig. Zeker wanneer het wat later wordt, natuurlijk wanneer de vergadering al lang is afgelopen, komen de mooiste verhalen van “vroeger” boven drijven. En er zijn altijd een aantal personen die zo mooi kunnen vertellen dat, wanneer zij een keer op dreef zijn, de rest aandachtig luistert en nieuwsgierig is naar de afloop.
Of ze het zelf echt beleefd hebben of dat ze het complete verhaal zo uit hun dikke duim hebben gezogen, ik zou het niet weten. Belangrijk vind ik het eigenlijk ook niet. Het is geweldig om het aan te horen.
Ik woon in een klein stadje waarbij iedereen elkaar wel zo’n beetje kent en dan blijft een “geheim” nooit lang bewaard. Zeker wanneer het ook nog eens als een prachtige anekdote wordt verteld.
In ieder geval, nu werd er ook weer een prachtig verhaal verteld over, ik zal hem maar Siebe noemen. Siebe was een klein keuterboertje aan de rand van ons stadje. Hij had wat koeien, kippen, konijnen schapen, noem maar op, en een prachtig mooi boerderijtje. Hij was al in de zestig maar Siebe was nog nooit de ware tegen gekomen. Wel was hij nog altijd naar haar op zoek want Siebe zat met regelmaat in het café en bij het horen van de deur keek hij altijd even over zijn schouder of er misschien iemand van zijn gading binnen kwam.

Siebe lustte ook wel een borreltje, of twee. Maar wanneer het al te laat werd, dan zwaaide de deur van het café wel eens open en stond zijn moeder daar in de deuropening. Soms in nachtkledij met een ochtendjas om zich heen geslagen. En bij het zien van zijn moeder verschoot hij altijd, schudde een keer met zijn hoofd, dronk zijn glaasje leeg en vertrok.
Nu kon het ook wel eens gebeuren dat hij nog naar de boerderij moest om te kijken bij zijn schapen. Zeker in de lammertijd hadden zijn beesten extra aandacht nodig. Nu moet ik zeggen dat het altijd goed werd opgevangen want er waren altijd wel een paar vrijwilligers in het café te vinden die even mee wilden helpen om wat lammeren te “vangen”.
Voor diegenen die niet helemaal op de hoogte zijn met het boerenleven en zeker niet met het houden van Texelse schapen zoals hier in de omgeving toch meestal het geval is, deze schapen moet je bijna overal bij helpen. Ik ken vrijwel geen dierenras wat zo speels is gedurende zijn eerste levensweken en vervolgens zich zo onbeholpen ontwikkeld. Soms kan zo’n schaap in onmacht komen te liggen en moet je eigenhandig dit schaap weer op zijn poten zetten. Ook heeft dit schaap vrijwel altijd hulp nodig bij het ter wereld brengen van de lammeren. Kortom zonder de hulp van de mens had dit dier in deze vorm geen bestaansrecht. Maar enfin, het verhaal ging verder……

In de boerderij hingen wat olielampen voor wanneer de stroom eens een keer uitviel of voor wanneer de wat minder bekende bezoeker eens een keer de lichtschakelaar niet kon vinden die op de meest onwaarschijnlijke plek achter een bint verstopt zat. Ik ben ook wel eens mee geweest om Siebe te helpen. Onvergetelijk.
Het leven van Siebe maar ook van zijn dieren was niet direct een leven van regelmaat. Het kwam soms wel voor dat de koeien werden gemolken maar tussentijds Siebe even in slaap viel. De koeien stonden dan droog te melken en normaal gesproken, wanneer dit gebeurd bij een andere boer, dan hebben deze koeien direct uierontsteking. Maar niet de koeien van Siebe. Siebe zijn koeien waren enorm sterk. Ze waren er schijnbaar aan gewend.
Siebe was een buitengewoon aardige man maar hij keek met regelmaat te diep in het glaasje en dat heeft hem niet direct geholpen. Kort na het overlijden van zijn moeder is ook Siebe in 1991 veel te vroeg overleden.

De koeien van Siebe zijn toen allemaal verkocht maar nog steeds is het zo, en dat na bijna twintig jaar, dat de koeien en de afstammelingen van de koeien van Siebe vrijwel nooit ziek zijn.
En dan brengt me bij het systeem van vele duivenhouders die het hok van de jonge duiven nooit schoon maken. De duiven worden hier sterk van zeggen en vooral ook resistent tegen vele ziektes.
Aan deze gedachtegang heb ik eigenlijk altijd getwijfeld totdat ik het verhaal hoorde van de koeien van Siebe. Bij ons mensen is het eigenlijk net zo, wanneer wij Nederlanders eens een keer op vakantie zijn in een ver land dan hoeven we het niet te proberen om daar water uit de kraan te drinken. We worden dan direct ziek terwijl de locale bevolking hier totaal geen last van heeft.

Goede duiven, een goed hok?!

Als beginner is het altijd moeilijk om aan goede duiven te komen. De essentie van deze goede duiven om te starten wordt door de ervaren melker toch wel een beetje onderschat. Een beginnende melker zal enthousiaster blijven wanneer hij ook in het begin goed resultaat boekt. In één van de eerste colums heb ik daar al eens over geschreven. Ik ben goed geholpen maar misschien zal dat bij een andere beginner in een andere club niet direct zo zijn. Een beginner weet niet wat een goede duif is dus probeer hem of haar zo goed mogelijk te helpen. Daar heb je later in de club veel meer aan. En geld... wat denkt u hoe een beginner denkt over de bedragen die hij ziet op internet, geboden voor een “gewone” postduif? Natuurlijk zult u direct zeggen dat het geen gewone duiven zijn die zoveel geld opbrengen, nee u heeft gelijk, als er maar Dirk, Kannibaal, Euro of Rambo in de stamboom staan scheelt dat zo een honderd euro.

Beste mensen, allemaal prettige kerstdagen gewenst.

Beginner