Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Kerst is voor de meeste onder ons een tijd van gezelligheid. Maar, we weten ook dat dit niet voor iedereen opgaat. Hoeveel mensen, kleine en grote, hebben weinig reden tot vieren gehad. Ik denk dat die niet zijn te tellen. De hoeveelheid tranen die zijn gelaten vanwege van ziek zijn of ander soort van leed zal ook in deze tijd vanhet jaar enorm zijn. Het lijkt wel of het ieder jaar heviger wordt. Komt hier ooit een eind aan of blijft dit eeuwig zo doorgaan. Mijn idee is dat het anders zal worden in de toekomst.

Hoe anders, dat weet ik niet. Ik heb er wel gedachtes over. Een van die gedachtes zal ik je vertellen. Het zal nog niet de volgende Kerstperiode zijn. En ook niet dedaaropvolgende. Het zal nog even op zich laten wachten. Maar er is hoop onderweg.
Ja, hoop, want ik heb in de ogen van onze jeugd kunnen zien, dat ze anders willen. De kinderen van nu, straks en later zullen steeds beter begrijpen, wat wij als ouders, opvoeders nog niet weten. De jeugd van de toekomst weet straks dat we op aarde zijn om te schuilen.

Schuilplaats.? Ja, onze blauwe planeet is een plek onder het hemelse., waar jonge en oude zielen bij elkaar komen om onder te duiken. Nee, ik denk niet aan wereldoorlogen. Nee, ik denk niet aan een zondvloed. Nee, ik denk niet aan allesvernietigende rampen. Door de mens uitgelokt of veroorzaakt. Nee, ik denk niet aan een soort ondergronds verzet, zoals in de jaren '40 - '45.

Ja, ik zie dat kleine kinderen en grote mensen, elkaar gaan vertellen, wat ze intens willen. We gaan elkaar in de toekomst uitgebreid zeggen, dat we vrij willen zijn. Vrij in het denken over wat de wereld in het klein en het groot nodig hebben.
Niemand hoeft te denken, dat dit het egoïsme zal bevorderen. Iedereen staat vrij om dit anders te voelen. Maar voelen en denken zijn 2 tegengestelde dingen. Ik zal hier niet op doorgaan, want het voelt als niet passend.

Licht in de duivensport

Je zou bijna vergeten dat het er ook Licht in de duivensport schijnt. Het is inderdaad zoeken geblazen, maar ik heb ze zelf gezien. Waar? Aan een keukentafel in Stompwijk. Een klein dorpje in Zuid Holland. Ik was mijn 'overwenner' gaan ophalen en toen werd ik door mijn voormalige clubgenoten op een beker koffie getrakteerd. Ik had me vlak daarvoor door het winterse weer gefietst. Dus, een bakkie troost was meer dan welkom.

Ik zat recht tegenover de vader van de twee duivenvrienden. Hij keek me met een schuin oog aan, want hij wist niet goed raad met mij en de situatie. De zoon zat rechts van de tafel en keek me aan met een blik van. Wat, voor excuus zal die gaan bedenken. Ik moet erkennen, dat ik ook een beetje afwachtend was.Maar, binnen no time waren we met elkaar in een mooi duiven praatspel verwikkeld. Ik hoorde uit de monden, zulke mooie en soms minder positieve uitspraken rollen. Dat ik dacht er gaat
mij een lichtje op.. Waarom adviseert het NPO-bestuur niet, dat in alle duivenlokalen van Nederland een soort 'ronde keukentafel' gezet moet worden. Binnen de kortste tijd ontspinnen zich rondom die stamtafels de prachtigste toekomstgesprekken.

Terug naar af

Ik heb besloten om niet langer mijn 'pijlen' te richten op de NPO en haar plannenmakers. Na kort beraad met mijn zondagse duivenbaas, heb ik mijn zelfstandige denkpen begraven. Ik stop niet met schrijven en ook niet met denken, maar ik ga terug naar af. Ik ga schrijven voor de 'club van 100.' Weer een andere site of titel voor een klein aantal schrijfsels. Nee, wees gerust. Ik heb het vermoeden dat er ongeveer 100 mensen zijn, die mijn gedachtespinsels weten te waarderen. Die kijken niet alleen naar de bovenste 3 regels, maar die durven het aan om ze te lezen. En, belangrijker: ze gaan er zelf over nadenken. Of ze het met me eens zijn. En waarom wel of niet. Kijk, voor die - ongeveer 100 - mensen ga ik schrijven over zaken als: waarom komt een duif naar huis. En een grasparkietje niet? Lekker, een beetje graven, spannend!

Tot een volgende keer (?)

Rob van Hove

PS. Wist je dat: de aarde is een 'blauwe planeet'. Waar zou dat blauwe licht toch vandaan komen? Ik heb het idee, dat het met de wereldzeeën te maken heeft. Maar ja, niet al het zeewater is blauw gekleurd. Hier bij Katwijk aan Zee is het grijs zandachtig van kleur. En soms groen. Mocht er een oceanoloog dit lezen. Wil hij of zij me dan vertellen, waarom niet alle zeeën dezelfde kleur hebben. Dit kan via de redactie van deze site.