Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Geen duiven op de duivenbeurs in Houten! Een kop waar je van schrikt als je deze plotseling tegenkomt op internet wanneer je even wilt googlen naar de datum van de aanstaande duivenbeurs in Houten.
“De jaarlijkse voorjaarsbeurs voor de duivenliefhebbers in Houten moet het doen zonder het gekoer van zo'n 5.000 jonge duifjes. Minister Veerman heeft er wegens de vogelgriep een stokje voor gestoken. De organisatoren van de beurs overwegen een schadeclaim aan zijn adres, omdat hij pas op het laatste moment definitief zijn 'nee' heeft laten horen.”
Gelukkig stond de naam van minister Veerman erbij en besefte ik mij kort na het lezen van dit artikel dat minister Veerman in februari 2007 als minister van Landbouw en Visserij het stokje had overgegeven aan kabinet Balkenende 4.
Dit was gelukkig dus een oud bericht maar zo terugkijkend zijn er al heel wat ziektes geweest waarbij de boeren werden gedupeerd. Waren het niet de vogels, dan wel de varkens, de koeien en nu was er zelfs Q koorts bij de geiten die geruimd moeten worden. We leven in een zeer dicht bevolkt gebied wat enorm veel risico’s met zich mee brengt.

Maar het begint schijnbaar al een beetje te wennen want zoveel aandacht de varkensboeren kregen, zo weinig aandacht werd er aan de ruiming van de geiten besteed. Goed, de gedupeerde boer wordt gecompenseerd, maar waarvoor….?  Ook voor al die jaren dat zij straks wellicht weer bezig is om dat ras weer terug te krijgen?
Net als de duivenmelker heeft die boer ook geprobeerd om een optimale stam te kweken waarbij hij dan misschien niet uitgaat van de vliegprestaties maar in zijn geval van melk- of vleesproductie. Deze boer is misschien wel jaren bezig geweest om een lijn te fokken waar hij zo enorm trots op is.
De totale compensatie uit de staatskas is tientallen miljoenen euro’s. Wat de boeren er per geit voor krijgen is mij niet direct duidelijk maar ik heb het idee dat ze van dit geld amper een duif kunnen kopen op de duivenbeurs.

Leegloop in de duivensport

Zo u weet ben ik net met duiven begonnen en vorig jaar was ik voor het eerst in Houten aanwezig. Wat een duiven….. En de ene met nog betere papieren dan de andere. Eigenlijk voel ik me dan net een kind in de snoepwinkel maar wat moet je dan kopen?
Ik heb toen de beurs maar dicht gehouden want namen zeggen niet alles en zeker voor een beginner als ik… waar moet je uit kiezen….? In ieder geval werd er flink verkocht….tenminste dat deden sommige verkopers ons geloven. Er waren op die zondag ook al heel wat stands leeg dus dat zal dan ook wel.
In een interview met Lub Snoek in het NPO blad nummer 2 (2010) waarschuwde Lub Snoek voor de leegloop in de duivensport. De oorzaak hiervan ligt volgens hem vooral in de kosten die de duivensport met zich mee brengt. Ik wil hier niet weer een pleidooi gaan houden voor de beginnende liefhebber of de liefhebber die de moed bijna opgeeft om ooit nooit eens mee te doen voor de prijzen maar Lub heeft absoluut een punt.
Maar wat doen we hieraan? Ik denk dat alle duivenliefhebbers weten dat het vijf voor twaalf is. Wordt er over tien á twintig jaar nog met postduiven gevlogen?

Mooie verhalen

Ik had me voorgenomen om met een beetje regelmaat, zo ongeveer één maal per week, een verhaaltje te schrijven over mijn ervaringen als beginner. Natuurlijk zal ik het niet durven om al mijn fouten aan u te vertellen want ook ik heb mijn trots. Het is niet voor niets dat ik deze verhalen incognito laat publiceren.
Echter een verhaal moet mijn inziens ook een beetje inhoud hebben en een schrijver ben ik verder niet.
Met gematigde jaloezie las ik onlangs een paar verhalen van Ad Schaerlaekens. Nu ik deze naam zo schrijf vraag ik mij echter af of “Schaerlaekens” wel zijn echte naam is of een pseudoniem want hoe anders moet ooit zo’n naam met zelfs tweemaal de lettercombinatie “ae” tot stand komen.
Maar waar was ik; ik kan u aanraden om zijn verhaal over “Rick en ik” te lezen. Fantastisch. Het gemak waarmee hij de verhalen schijnbaar moeiteloos uit zijn mouw schudt is bewonderenswaardig.
Ik ben echt eindeloos met mijn twee vingers bezig om wat toetsen op mijn toetsenbord in te drukken en u moet me geloven als ik zeg dat ik vaker de correctietoets moet indrukken dan enig andere letter om het verhaal tot een goed einde te brengen.
De vorm van mijn vingers werkt ook niet echt mee want regelmatig druk ik twee toetsen tegelijkertijd in. Maar dat even terzijde.

Nu ik bezig ben met de 8e editie van mijn wekelijkse kolom wordt het toch wat moeilijker. Ik zit mij suf te piekeren wat er geschreven moet worden wat al niet geschreven is. Adviezen heeft u van mij niet nodig. Natuurlijk is leedvermaak ook vermaak en kan ik u vertellen dat mijn ronde winterjongen niet geworden is wat ik had gehoopt.
Ik had het helemaal in mijn hoofd; koppelen met Sinterklaas, winterjongen begin januari, na twee weken de doffers van de duivinnen scheiden en de doffers de jongen verder alleen laten groot brengen. Zo deed ik dat vorig jaar ook en toen had ik van de twintig eieren negentien jongen. Dit jaar liep het wat anders aangezien ik een aantal doffers erbij had gehaald omdat ik mijn jonge doffers allemaal had verspeeld door het niet tijdig herkennen van pokken difterie.

Duidelijk is dat deze bijgehaalde doffers zich na maanden toch nog niet zo gesetteld voelden als de duiven die hier geboren zijn. Na mijn bevroren eieren zijn er ook nog eens een aantal eieren kapot gegaan door deze doffers die alsnog menen recht te moeten hebben op een broedbak die hun wat beter toe lijkt.

Zo weet ik onderhand dat het vooraf bedenken wat je gaat doen met je duiven leuk is maar het wordt pas interessant als de duiven het daarmee eens zijn.

Vroeger

Nu ben ik zelf nog net geen vijftig dus als “liefhebber” eigenlijk nog een jeugdlid. Ik ben altijd ondernemer geweest afgezien van een paar jaar in mijn tienertijd. Ik werkte bij de plaatselijke kruidenier. ’s Middags na school mocht ik flessen sorteren, petroleum verkopen, boodschappen bezorgen op de fiets en zes uur de kisten met groente weer binnen zetten. In het weekend was er nog wel wat meer te doen. Ik mocht “zelfs helpen” om op zaterdagochtend om zeven uur de kisten weer buiten te zetten. Dit deed ik van mijn vijftiende tot mijn achttiende. U moet me geloven als ik zeg dat je op de leeftijd niet direct blij bent als je op zaterdagochtend zo vroeg de groentekisten buiten “mag” zetten. Je leert het uitgaansleven een beetje kennen en de combinatie met vroeg opstaan was dan ook verre van ideaal vond ik zelf. Nu hadden mijn ouders ook een eigen bedrijf en mijn vader zei eerder al “als je wilt werken heb ik wel werk voor je”. Dit was toen wel het laatste wat ik wilde dus met gepaste tegenzin ging ik toch iedere zaterdag ochtend, weliswaar soms met lichte hoofdpijn, naar de kruidenier.

Even bijkomen wanneer je aan het flessen sorteren was om vervolgens met de handpomp een kannetje walmende petroleum te tappen. Het lijkt zo verschrikkelijk maar als ik er aan terug denk, wat een prachtige, onbezorgde tijd.

Ook een tijd dat je vindt dat duiven eigenlijk helemaal niet interessant zijn. Je hebt eigenlijk helemaal geen tijd om de duiven op te wachten van de vlucht. Stel je voor dat je dingen mist die op dat moment veel belangrijker zijn. Vriendjes van je die misschien wel staan te sjansen met dat mooie meisje die gisteravond naast je aan de bar stond. Je durfde weliswaar bijna niets tegen haar te zeggen maar je had het idee dat ze jou wel zag staan. Tenminste, dat zei je tegen je vriendjes. En nu sta jij op de duiven te wachten terwijl zij misschien wel hun slag slaan. Duiven is ook niets als je puber bent. Maar ooit….ooit begin je er misschien weer aan.

Beginner