Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Als leraar Economie en Management en Organisatie op een middelbare school zou het gek zijn als je tegen commercie zou zijn. Het is basis van onze economie, het levert banen op en mensen inkomen. Dus commercie is prima. Bovendien is het voor mij een bron van vermaak. Als ik tussen de tv-programma’s door de reclames bekijk, dan lach ik me soms slap en moet ik bijna met zuurstof worden bijgebracht als ik zie wat de consument wordt wijsgemaakt. Bij het gebruik van een bepaalde wasverzachter (die kristallen bevat, jawel … kristallen) krijgt mijn was meer volume en ruikt het frisser. Je bent eigenlijk een hele grote oenewapper als je die wasverzachter niet koopt, want wie wil er nu geen frisse was met meer ... volume. Zo zijn er natuurlijk heel veel van die reclames. Maar wat mij altijd verbaast is de stof of kenmerk die in een bepaald product schijnt te zitten die het product dan zo speciaal maakt, een stof is die werkelijk niets toevoegt, maar omdat het erin zit en het in de reclame zo belangrijk wordt gemaakt, kopen mensen het. Jaren terug was er een nieuwe haargel op de markt en veel van mijn leerlingen moesten het hebben. Je was wel heel ouderwets als je bij je oude haargel bleef. Ik hoorde zo’n discussie even aan zonder me ermee te bemoeien (wat moeilijk is voor me). Na een minuut of tien kwam ik erachter waarom die gel zo bijzonder was en waarom je haar er zo goed van ging zitten. Er zat namelijk …… aqua in. Ik gierde het uit van het lachen. Leerlingen keken me aan en dachten dat het nu wel echt tijd werd dat ik opgenomen zou worden. Toen ik na enige tijd bijkwam, durfde een leerling mij voorzichtig te vragen, wat de reden was van deze lachbui. Al hikkend vertelde ik hem en tegelijkertijd de hele klas, dat die aqua in die geweldige gel gewoon water was. Aqua is een ander woord voor water. De teleurstelling kende bij de jongens en meisjes geen grenzen. Er moest een nieuwe zin aan het leven worden gezocht, een luchtbel was ineens kapot geprikt. Toen de teleurstelling enigszins was verwerkt, gingen een aantal leerlingen thuis op internet speuren om mijn ongelijk te bewijzen en kwamen er achter dat ik gelijk had. Ze zijn er overheen gekomen en het was voor mij een mooie anekdote die ik nog vaak gebruik als het lesonderwerp Marketing is. Gelukkig bent U volwassen en overkomt U dit nooit. U koopt nooit producten voor uw duiven, wat niets toevoegt (ik weleens trouwens). Of nog gekker: U koopt nooit duiven die door een andere liefhebber al zijn afgetest en te licht bevonden zijn.

Aankopen

Na het vorige seizoen hebben we (pa en ik) de selectie voor het komende seizoen rondgemaakt. Hierbij werd gekeken naar de prestaties van de vliegduiven en voor de kwekers na de prestaties van de directe nazaten. De duiven die niet voldeden zijn weggedaan. Later toen we de koppels gingen samenstellen voor de kweek, kwamen we erachter dat we voor bepaalde duivinnen eigenlijk geen geschikte doffer hadden. We hadden meer geschikte duivinnen dan doffers. ‘Misschien teveel doffers weggedaan,’ zult u kunnen denken. Wij denken hier anders over. We hadden helaas te weinig geschikte doffers voor de kweek. Dan kun je een paar dingen doen. Je kunt bij bevriende liefhebbers kijken of ze je een paar geschikte doffers kunnen uitlenen en je kunt bijvoorbeeld op een verkoop een paar geschikte doffers proberen te kopen. Van Harold Zwiers hebben we een doffer geleend, maar we konden er nog wel een paar gebruiken. In de Kerstvakantie was een verkoop van zomer en late jongen van een topper uit onze regio. Een gezellige verkoop in een clubgebouw, waar vind je dat nog? Hier hebben we twee doffertjes gekocht en een duivinnetje (een plaatje waar niemand op bood) voor een bedrag, waar wij heel blij mee waren, omdat het (te) goedkoop was. Nu zijn wij niet van die kopers, dus als ze een stukje duurder waren gegaan, hadden we er misschien maar één gekocht. De hele verkoop was eigenlijk aan de goedkope kant. Ik hoop dat de betreffende liefhebbers tevreden is, maar voor de kwaliteit die werd verkocht was de dubbele opbrengst rechtvaardiger geweest. Ik moet wel zeggen dat het informatief niet de beste verkoop was. Veel gegevens stonden niet in de stambomen, zoals bepaalde prestaties van de ouders, maar ook de gegevens over welke goede jongen de kwekers al hadden gegeven ontbraken op de stamkaarten, maar dat gebeurt wel vaker. Dit is ook niet de eerste verkoop die ik deze winter zag, waarvan de opbrengst aan de lage kant was. Elke keer gaat het om liefhebbers die goed tot zeer goed presteren, maar die niet veel aan commercie doen en die niet van die gelikte ‘stamboom-duiven’ op de stamboom hebben staan, maar gewoon prestatie-duiven. Prestatie-duiven schijnen niet goed genoeg te zijn om een goede opbrengst te hebben als je een ronde laatjes of zomerjongen verkoopt.

Uitgeselecteerde duiven

Er zijn ook verkopen die in mijn ogen veel te veel opbrengen. Ik verbaas me iedere keer weer over verkopen van liefhebbers of opkopers die uitgeselecteerde duiven verkopen, hierbij bedoel ik duiven die buiten de selectie vallen, van een jaartje of vier tot acht. Duiven waar een aantal jaren mee is gekweekt of misschien zelfs wel mee is gevlogen en waarbij het resultaat tegenviel. Deze duiven worden uitgeselecteerd en opgekocht door opkopers, die deze duiven (meestal met een leuke stamboom) op internet of op een buitenlandse beurs verkopen voor een knappe prijs. Soms zijn liefhebbers zelfs (in mijn ogen) zo dom om de uitgeselecteerde duiven onder eigen naam te verkopen. De prijzen die mensen voor dit soort (buiten-de-selectie-vallende) duiven over hebben, verbaast me iedere keer weer. Zeker als je het vergelijkt wat zomerjongen van enkele goede vliegers (zoals wij gekocht hebben) opbrengen. Wat brengt mensen zover om duiven te kopen, die bij andere niet hebben voldaan. Dat moet toch alleen maar de stamboom zijn of de goede naam van de liefhebber waar ze uiteindelijk vandaan komen. Iets anders kan het niet zijn. Dat het afgeteste duiven zijn, is blijkbaar niet belangrijk. Vreemd is het voor mij tenminste wel.
Stel je voor dat jouw amateurclub, die in de derde klasse van de KNVB voetbalt, 75 jaar bestaat en ze willen graag een jubileumwedstrijd spelen tegen AJAX. Ik kan het me persoonlijk niet voorstellen, maar bij de meeste voetballiefhebbers heeft deze club nog steeds de beste naam in Nederland, ondanks het gebrek aan titels de laatste jaren. De betreffende amateurclub moet dan veel sponsorgeld bij elkaar zien te krijgen om AJAX zover te krijgen naar deze club te komen. Dat kost een bom duiten. Als AJAX dan uiteindelijk komt met het tweede elftal zonder Suarez, Stekelenburg, De Zeeuw, Emanuelson, Vertonghen en alle andere sterren, dan is de teleurstelling groot. Ze komen niet eens mee om handtekeningen uit de delen. En Jol zegt tegen Olde Riekerink: ‘Ga jij in Culemborg, Drachten of  Roermond op de bank zitten, dan ben ik lekker een avondje thuis.’ Dan zijn de rapen gaar. Dan voelt zo’n amateurclub zich bekocht en terecht. In de ‘normale’ wereld nemen mensen geen genoegen met tweede keus, alleen voor een tweede-keus-prijs.
In de wereld van de duivensport is het heel normaal, zelfs derde keus is goed genoeg. Sommige duiven komen namelijk terug op de internetveilingsite als hij bij de volgende liefhebber ook niet goed genoeg is bevonden. Toch blijven er veel duivenliefhebbers die hun geld uitgeven aan duiven die bij anderen buiten de selectie vallen. Vreemd toch? Er zullen best liefhebbers zijn die zeggen dat ze beter zijn geworden van deze duiven en er zullen er zijn die het niet alleen zeggen maar dat ook echt zijn geworden. Dat zullen dan liefhebbers zijn, die normaal er standaard onderdoor gaan en dan nu een prijsje kunnen pakken of  iets van die strekking. Als je echter de top wil halen, dan is het kopen van deze duiven niet zo’n goed idee. Dan kun je beter een jonge duif aanschaffen uit een bewezen kweker of vlieger. Een bekende liefhebber zei eens op een dvd: ‘Je kunt beter duizend euro uitgeven aan een jonge duif uit een topper, dan 20 andere duiven kopen van vijftig gulden.’

Serieuze liefhebbers

Voor serieuze liefhebbers is de handel zoals hierboven is beschreven een droevige zaak. Ik zal dit met een paar voorbeelden proberen te onderbouwen. Laatst hoorde ik een verhaal van zo’n serieuze liefhebber, die om beter te worden een paar late jongen aanschafte van de kwekers van een goede liefhebber van de overnachtfond. Die late jongen kosten een paar centen, maar dat had hij er graag voor over, want ze kwamen uit de kwekers. Een goed verhaal tot nu toe, maar nu komt het. Een aantal maanden later zag hij de ouders van die laatjes op internet staan. De liefhebber waarvan de laatjes kwamen, had wat kwekers uitgeselecteerd en het restant (zo stond het niet op de verkoopsite natuurlijk) moest weg en als het even kon ook nog wat geld opleveren. De eigenaar van de laatjes voelde zich bekocht en was bepaald niet blij en teleurgesteld in die verkoopgrage liefhebber. Terecht!!!
Er zijn liefhebbers die goed spelen met duiven, die moeten leven van een uitkering, omdat ze een ongeluk hebben gehad of door een hartaanval werkt het hart niet meer voor 100%. Deze goed spelende liefhebber kon een aantal jaren geleden voor een leuke prijs een ronde eitjes of een ronde laatjes verkopen. Nu is dit voor hen voorbij, want het aanbod op het internet is zo groot (helaas dus ook met tweede keus duiven) dat de prijzen zijn gedaald en hij zijn eitjes of laatjes niet meer kwijt kan, ondanks dat hij hard speelt met zijn duiven, maar zijn duiven hebben geen fabelachtige stamboom.
Nu zullen er mensen zich aangesproken voelen als ze dit artikel lezen en misschien komt het stoom wel uit de oren bij die mensen. Als excuus zullen ze misschien opvoeren: ‘Ik heb zoveel geïnvesteerd in duiven, ik wil er weleens wat van terug zien.’ Nu lijkt het mij logisch als je geld investeert in duiven dat je dan iets terugkrijgt in prestaties. Dat is volgens mij ook het doel van investeren. Het blijkt echter zo te zijn dat er ook in geld iets terug moet komen van de investering. Lijkt me eveneens simpel: verkoop jongen uit de goede vliegers of bewezen kwekers en verkoop niet de duiven die je niet meer wilt hebben en ook niet een paar maanden eerder de jongen hieruit. Deze investeerder wil zelf ook netjes behandeld worden als hij gaat investeren.

Tot slot

Een aantal jaren terug sprak ik een liefhebber waar we al jaren tegen spelen op de fond, waarvan ik weet dat hij veel geld steekt in het kopen van duiven van topliefhebbers. Ik vroeg hem hoe dat allemaal deed met aankopen – kweken – spelen – selecteren enz. Hij kocht duiven uit de beste duiven van topliefhebbers. Deze duiven gingen direct op de vlucht en de duiven die kopprijzen speelden mochten blijven en de rest ging weg. ‘Dat is toch een beetje kapitaalvernietiging,’ zei ik hem om hem uit de tent te lokken. ‘Jaco, dat is geen kapitaalvernietiging,’ zei hij, ’Als je honderd duiven koopt, dan weet je van te voren dat zeker negentig duiven niet aan die eis gaan voldoen. Het gaat om die paar toppers en die enkele goede die er onder zitten. De rest gaat weg (of is al weggebleven) en die verkoop ik niet, ik heb er niets aan, dus een ander ook niet. Al hebben ze nog zo’n mooie stamboom. Een eerlijke zaak, toch?’
Nu ben ik ook niet zo hard als deze liefhebber (bij lange na niet, daar ben ik nu eenmaal teveel liefhebber voor). Ik geef duiven vrij lang de kans om zich te bewijzen en soms hebben pa en ik geen ruimte meer in het hok en dan leen ik duiven uit om ruimte te krijgen. We geven ook weleens duiven weg aan beginnende liefhebbers en dan zeggen we erbij: ‘Voor ons zijn ze op dit moment niet goed genoeg meer, maar probeer jij er nog maar een paar jongen uit.’ Later horen we dan vaak dat ze plezier van die duiven hebben gehad (dat moet je dan wel in de context van deze liefhebbers zien). Wij hebben er niets (in euro’s) voor gevangen, maar wel het plezier van de andere liefhebbers voor teruggekregen. Misschien een idee voor andere liefhebbers: tweede keus niet verkopen, maar weg-doen of weggeven aan een beginnende liefhebber of aan de liefhebber die er de laatjes al uit gekocht (incl. dat verdiende geld retour). Het zal wel een utopie blijven. Net zag ik de reclame weer met de kristallen in de wasverzachter. Zo kan ik dit artikel besluiten met een glimlach om mijn mond.

Tot een volgende keer!!!!

Jaco van Nieuwamerongen