Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Met het schema, zoals ik dat vorige keer aan u voor heb gelegd, wil ik voorlopig een punt zetten achter deze artikelenreeks. Ik hoop dat u ervan genoten heeft en misschien hier en daar wat geleerd en toegepast in uw eigen situatie. Dat was uiteindelijk de opzet van mijn hele schrijverij. Ook hoop ik dat u aan het nadenken bent geslagen over uw eigen manier van duiven-houden.

Misschien doet u dat nu iets bewuster en bent u daarbij minder afhankelijk van derden. Als u het gevoel heeft dat mijn artikeltjes u geholpen hebben bij het vormgeven aan uw eigen systeem, dan is mijn opzet geslaagd. In mijn allereerste artikel heb ik uiteengezet waarom ik de natuurlijke begeleidingsmethode zo belangrijk vind. Ik hoop dat deze intentie bij u is overgekomen. Dat is tenslotte de diepste drijfveer van waaruit ik deze stukjes heb geschreven.

Daarnaast heb ik u het een en ander verteld over natuurlijke producten, over de waarde van gekiemde granen, over kruiden en kruidenthee. U weet inmiddels wat voor melker Ton v.d. Brink is, want ik ben af en toe stil blijven staan bij mijn eigen sportbeoefening. Zo nu en dan heb ik suggesties van andere melkers aan u doorgegeven en hebben we samen een kijkje op andere hokken genomen. Ik hoop dat u ook daar een beetje wijzer van geworden bent.

Het vorig vliegseizoen heb ik u stapje voor stapje ingevoerd in de natuurlijke begeleiding van uw kolonie. Als het goed is zou u het hele systeem nu moeten kunnen toepassen op uw eigen hok. En dat kan precies, want we staan aan de vooravond van het nieuwe vliegseizoen 1986. Hier en daar zitten de eerste vluchten er zelfs al op. Als het goed is heeft u de eerste paardebloemen alweer "uit de grond gerukt" en hebben de duiven de eerste "verse brandnetelthee" alweer "achter het snaveltje".

Ik hoop dat 1986 voor u een prachtig jaar wordt en de weg die we het vorig jaar zijn ingeslagen volledig zult gaan volgen. Succes ermee.... Bent u een "late abonnee" dan kunt u de artikeltjes misschien bij een van uw sportvrienden nalezen of u bestelt ons boekje. We hebben er toch nog maar wat bij laten drukken. U kunt dit via deze website bestellen.

Hoe gaan we verder?

U zult zich misschien afvragen wat ik verder van plan ben te gaan doen. Op de eerste plaats ga ik me concentreren op een tweede boekje, dat wellicht na de vluchten uitkomt. Naar aanleiding hiervan volgt dan een tweede serie Duiven houden .... .. Ja Natuurlijk.

Vanaf het volgende nummer ga ik een serie artikeltjes verzorgen onder de naam: Tijdens de vluchten.

Deze artikelen zullen een wat vrijblijvender karakter dragen. Hier en daar zal ik best teruggrijpen op vorige artikeltjes, maar dat lijkt me geen probleem. Ik stel me voor dat ik probeer zoveel mogelijk aan te sluiten bij wat er zich tijdens een vluchtseizoen op een hok kan afspelen. Daarvoor zal ik soms bij mensen  langs gaan, vaak zal ik u meenemen naar onze eigen vlieghokken, waar de voorbereiding op het fondgebeuren in volle gang is.

Het is ook best mogelijk dat ik blijf stilstaan bij de een of andere rampvlucht of prachtig nationaal concours. Dat zullen we moeten afwachten. Ik laat de directe koppeling met het natuurlijk houden van duiven echter even los, om die na de vluchten met hernieuwde energie weer op te pakken. Voorlopig ben ik wat dat betreft mijn ei kwijt en ik hoop dat u het in 1986 uit gaat broeden ..... Succes ermee.

Bram Lokker

"Hallo, je spreekt met Bram, hoe is het ermee?". Aan de telefoon is Bram Lokker, ooit een gevreesd fondspeler uit Laren. In de jaren 70 werden er grote reportages in bekende duivenbladen gewijd aan zijn prestaties op met name de grote fond. "Ik denk dat ik jullie richting op moet..."

Vroeger kwam ik vaak bij hem. Wij speelden toen geen overnachtvluchten en hij wel. Ik zie zijn bonte Ruffec-doffer nog met geweld op de schoorsteen van de oude smederij neervallen. Hij won los vooruit de eerste. Er was geen streep aan te zien. Koerde eerst nog een rondje voordat hij op de klep neerviel.

“Vroeger vlogen we op een beetje spinazie, wat selderij en wat andere natuurproducten en toen vlogen ze de pannen van het dak".

"Betekent dat, dat je medische begeleiding ook veranderd is?" vroeg ik hem. Deze vraag brandde me, moet ik eerlijk bekennen, op de lippen.

"Jazeker,"zei hij. "Vroeger hadden mijn duiven eigenlijk geen medische begeleiding nodig. Ze vlogen uitsluitend op druivensuiker, tarwekiemolie, gist, spinazie en andere groenten. Vaak kregen ze die groenten uitgeperst in de drinkbak. Ik voerde ze veel dari en kanariezaad, weinig gerst en altijd volle bak. Dat hoef ik nu niet meer te proberen. Dan "vreten ze zich vol", ik gaf ze geregeld thee. Daar ben ik nu trouwens weer mee begonnen en ik pers er ook een teentje knoflook bij uit.

Het gedonder is begonnen toen mijn duiven een jaar of acht geleden ornithose kregen. Ik heb ze toen allemaal laten spuiten. Een heleboel duiven zijn daar niet meer bovenop gekomen. Vanaf die tijd heb ik heel wat afgekuurd.

Ik was natuurlijk nieuwsgierig waar dan tegen gekuurd werd en ik vroeg er dan ook naar.... Om een lang verhaal kort te maken. Hij heeft sinds die tijd tegen coccidiose, ornithose, het geel en darmstoornissen gekuurd. Verder werden er preparaten tegen allerlei kwalen, ter verhoging van de algehele conditie, ter stimulering van vorm en gezondheid en tegen dunne mest, in de drinkpan gedaan.

Dat hele "handeltje" kostte hem gemiddeld 250 gulden per jaar, uitgezonderd de paramixo-inenting, de pokken-enting en verschillende vitamine-preparaten, die daar dan nog incident" bijkwamen. In de gauwigheid telde ik 12 verschillende producten. Mijn oren klapperden. In de discussie die hierna volgde, bleek Bram ervan overtuigd, dat we in deze tijd niet meer zonder medische begeleiding kunnen, maar dat we naast een hele strenge selectie ook terug moeten naar een meer natuurlijke begeleiding. En juist die laatste twee punten kwamen er de laatste jaren bij hem bekaaid af. Daarom is bij van plan om het ene hok weduwnaars "puur natuur" te gaan begeleiden, het gedoe met kiemen e.d. ziet hij niet zo zitten. Gewoon graan en water, waarin af en toe een teentje knoflook wordt uitgeperst.Het andere hok krijgt de medische begeleiding, zoals hij die gewend is.

Hierna gingen we naar de hokken. Splinternieuw! Ze zaten er nog. Een paar doffers van zijn oude soort, aangevuld met de beroemde Wijnacker, Braakhuis en Vroegindeweij-duiven.

"Ja Ton, als je die mannen ziet zitten, denk je bij jezelf.... het moet kunnen".

Afscheid...

Toen ik wegging informeerde hij naar een boekje. Hij wilde het toch wel eens lezen. "Daar zorg ik voor Bram". Misschien gaat bij zijn duiven dan toch gekiemd graan geven, dacht ik bij mezelf, toen ik huiswaarts reed. Achter mijn stuur wens ik hem in stilte een grandioos 1986 toe. Langzaam komt het beeld van het "Zwemvliesje" bovendrijven. Een jong duivinnetje met een "eendepootje". Een geweldig duifje was het. Vloog een aantal knalvroege prijzen. Misschien zit er dit jaar weer zo'n duifje bij hem op de kooi!

Copyright: www.superduiven.nl.