Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Het verkiezingsprogramma van de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) komt eraan! Eind mei ziet dit schitterende document het levenslicht, vol met beloftes voor de komende vier jaar. Als we met z’n allen kiezen voor dit programma, dan zal ons dat weer een kwartet fantastische jaren bieden. Immers, met 20.000 enthousiaste beoefenaars en minstens even zovele belangstellende volgers, zijn we een groep met invloed. Duivensport, je moet er serieus rekening mee houden, het is immers één van de oudste sporten ter wereld! Schitterend, dat mysterieuze vogeltje van een halve kilo hooguit, dat op temperament en spierkracht met gezwinde spoed naar huis koerst. Intelligent ook die vogel, al weten we nog steeds niet hoe slim precies. Ze vliegt naar huis, waar ze ook losgelaten wordt, naar haar broedplaats, haar omgeving, haar trouwe verzorger; háár duivenmelker. Op het moment dat ze aankomt laat ze het bloed bij háár duivenmelker door de aderen kolken, een stoot adrenaline, het resultaat van een stipte verzorging, uitgebalanceerde voeding en sublieme motivatie. Tegelijk is die discipline, die balans tussen sport en spel, voor háár duivenmelker nou juist de charme. Want je hoeft de deur niet uit om volledig tot rust te komen, geen welnessarrangement nodig, geen Wii in de kamer waar je op staat te dansen, geen duur fitnessabonement, geen tarotkaarten om de toekomst te voorspellen. Gewoon, thuis de stukjes van de puzzel in elkaar passen, de juiste koppelingen, de juiste training, de juiste begeleiding, dat is alles wat je nodig hebt. Het kan duur, het hoeft niet! Dat is nu juist de charme van de duivensport, al eeuwenlang gebasseerd op die mysterieuze vogel. Heb je zo’n buitengewoon exemplaar, dan besef je weer dat die klik tussen duif en melker alles is wat er toe doet om te presteren.

Ego

Basisdocument, einddocument? Vlucht naar de toekomst of lucht die op je toekomt? Al die krasse knarren, die ietwat oudige vijftigers in duivenland, ze zitten er schijnbaar helemaal niet op te wachten! Het is niet het onderwerp wat de mensen bezighoudt in de vaderlandse duivensport. Vreemd toch. Alle verkiezingsprogramma’s worden momenteel uitgeplozen, zit dé grote verandering erin of blijft het doormodderen op de gebaande paadjes? Zo niet in de duivensport. Wat bestuurlijke schermutselingen nog bij de mannen van de grote fond, die zijn nog niet ondergedompeld in het duivenseizoen. Die bakkeleien nog even over de losplaatsen en data, voordat ook zij zich terugtrekken in het eigen kot, zich blindstaren op het eigen schema. Nee, het chagrijn overheerst de duivensport. Als het niet naar de zin gaat dan bellen of mailen we met de Dierenbescherming, spammen we het op het forum of faxen het naar het Spoor. Als ons iets dwars zit dan gooien we het eruit, want we hebben immers toch niets meer te verliezen? We zijn immers al onder de 20.000 gekomen met z’n allen, terwijl we door onze omgeving alleen nog een tijdje gedoogd worden voordat ook wij de klok aan de wilgen moeten hangen. Het is zo’n oude sport dat als je erover praat het stof je al om de oren vliegt.

Mysterieus zijn die vogeltjes niet meer, oh nee. Het zijn gedrilde atleetjes, die vol van anabolen, tot op het bot getergd op paterschap/weduwschap/buitenechtelijk nestelen de kilometers naar huis afraggen omdat ze anders ruchtsicklos worden uitgeselecteerd. De gewone man kijkt met afgezakte broek en verbaasd openhangende mond naar de specialisten, die hen alle hoeken van de uitslag laten zien. Ergernis en deceptie als de nieuwe teletekstpagina is gevuld met topseries van de groten der duivensport. Kruimeldieven blijven over, met een paar schamele prijsjes als ze toevallig een geluksdag hebben. Het is werk geworden, een fulltime hobby waar je eigenlijk geen baan naast kunt hebben. Wee die jonge mensen die de charme van zo’n vogeltje nog wel inzien, haal ze niet over om zich in dit verderf te storten. En duur, dúúr dat die sport is. Voor een beetje hok, een beetje vlucht, een beetje duif, een beetje medische begeleiding, mag je er wel een krantenwijk, een schoonmaakhuisje, een zwart klusje en een paar breedbladige kamerplanten bijhebben.

Eco

Je wint geen platte prijs meer met dat bijzondere vogeltje. Kans is trouwens groot dat je die al hebt laten uitselecteren door een eyesigngoeroe, een stuitjesknijper of een vleugelfluisteraar. Alleen perfecte duiven winnen nog prijs, met de juiste spieren, het perfecte oog. Geen schijn van kans ook als je op de verkeerde plek woont, de klad en de trek zorgen bij voorbaat dat je wordt gedegradeerd naar het tweede plan. Een strakke begeleiding is trouwens bonton, met supplementen die de prestatie bevorderen, terwijl de dierenarts voor zijn portemonnee en jouw gemoedsrust ook nog een flink scala aan essentiële producten kan adviseren. Duiven die geen geelkuur krijgen, die niet ontsmet worden bij thuiskomst en die niet geboosterd worden voor de vlucht, die winnen niet alleen geen prijs, nee, de inkorfcommissie zou ze moeten weigeren! Ze besmetten de anderen, die zorgvuldig voorbereide diva’s en vip’s mogen toch niet met tuig van zulk laag allooi in één mand…

NPO

Wij zijn allemaal de NPO, maar de ego’s zijn dat even vergeten. En als we niet rap opschuiven richting eco, dan vallen we in no-time onder wet- en regelgeving. Lees even de inspraakstukken van de Wet Dieren door, of het partijprogramma van de PVdD. Dan hoef je geen glazen bol te hebben om te voorspellen hoe belangrijk het is dat we uit die repeatstand komen. We hebben namelijk een prachtige hobby, gebasseerd op dat mysterieuze vogeltje. Ieder bericht wat een beetje licht schijnt op dat mysterie, ieder verhaal over die ene wonderlijke duif, het komt in elke krant. Ieder kind wat een keer postduiven ziet, hoort hoe je ze kunt verzorgen en dat ze bij loslaten waar dan ook, bijna altijd thuiskomen bij jou, het is verkocht. Niet voor eeuwig en niet in het plaatje wat wij elkaar al 50 jaar voorhouden, nee! Wij zijn allemaal verknocht geraakt aan het spelletje met de boemerang. Je doet een gooi, na een goede verzorging en voorbereiding, en krijgt een puike prestatie terug. Die adrenalinestoot als die eerste de klep aanraakt, dat houdt ons allemaal op de been. En we wéten allemaal wel dat dat niet met geld, medicijnen of fraude is te bereiken. Laten we dus zorgen dat de NPO komt met een goede toekomstvisie, een gemotiveerde groep mensen die gaat uitvoeren en daarachter een groot legioen van 20.000 mensen die deze sport niet ten onder wil laten gaan aan de tijdsgeest!