Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Iedere duivenliefhebber hoopt erop dat het hem een keer overkomt, een superduif, een super kampioen te kweken, zo'n superduif kan je hele duivenleven veranderen, eigenlijk verandert het zeker je duivenleven of je dat nu leuk vindt of niet. Die superduiven zijn zeldzaam, zelf denk ik dat er per land niet meer dan 5 per jaar geboren worden, maar meestal minder, al doen advertenties en uitspraken vaak anders denken.

Met zulke duiven wordt het ook éénvoudiger, daar behoef je niet aan te twijfelen, die zijn altijd op tijd.
Die zijn altijd gezond en wat ook belangrijk is, het lijkt wel als ze een heel hok op sleeptouw nemen
Dat is nogal wat twijfels en zorgen per week minder, beter voor de duiven, beter voor de liefhebber zelf en vaak beter voor het hele gezin.

Twijfelen is iets anders dan zorgen, zorgen maken is iets wat iedereen wel eens doet, de één meer dan de ander en ik heb wel eens het idee dat in de duivensport de kampioenen zich de meeste zorgen maken, maar dat hoort erbij, toch. Ook iedereen twijfelt wel eens maar twijfelen in sport is zo ongeveer het laatste wat u moet doen, wie twijfelt in de sport is verloren, de duivensport is daar geen uitzondering op.

Iemand die twijfelt is onzeker en neemt daarom vaak foute beslissingen en gaat veranderen. Ik schrijf dit eigenlijk omdat in 1 week tijds, na 5 weken vliegen, twee goede kennissen een haast hetzelfde probleem hadden.
De één, een grote liefhebber met 50 koppels op totaal weduwschap, klaagde dat z'n doffers totaal niet presteerden, de andere, een kleine liefhebber die voor het eerst totaal weduwschap speelde waarbij de duivinnen aanliepen en helemaal niet trainden.

Die van de doffers was niet moeilijk, die werden verduisterd, en doffers reageren daar niet goed op maar dat komt na ongeveer 5-6 weken wel weer goed. Die met de duivinnen maakte een verkeerde beslissing, hij ging alleen verder spelen met de doffers, in zijn plaats was ik doorgegaan al had ik de duivinnen op moeten sluiten.

Dan was hij er door geweest, hij had er de ergste eruit kunnen halen dan wist hij dat voor volgend jaar, hij had er ook voor volgend jaar op kunnen selecteren, hij had er van kunnen leren.
Al die miserie komt altijd tussen de 3e en 5e vlucht, let er maar eens op, het komt ook veel voor bij liefhebbers die de hele winter hebben lopen roepen dat ze het lek boven hadden van het falen in voorgaande jaren.

Ze hebben zich schijnbaar vergist of ze hebben ook de verkeerde beslissingen genomen, ze zochten waarschijnlijk de oorzaak in bijzaken en vergaten de hoofdzaak, goede gezonde duiven, verzorgt met een beetje liefde, zo goed als zeker prijs.

Als ze je alsnog om raad vragen en je zegt dat het wel eens aan de natuurlijke weerstand kan liggen door het vele voorbehoedend kuren en omdat het de eerste 2 weken nog redelijk goed ging heb je er totaal geen verstand van.
Als je zegt dat de duiven het misschien niet kunnen ben je gek of zoiets, want dat kan helemaal niet, ze komen uit superduiven met fantastische pedigrees, vaak duur betaald.
Als je zegt dat duivensport inhoudt dat je er het gehele jaar door aandacht aan moet schenken en moet verzorgen want het zijn tenslotte dieren, die verdienen respect en een goede verzorging, zijn ze zwaar beledigd en moet je maken dat je wegkomt.

Want vooral in sport telt, niets komt voor niets, je moet er wat voordoen en maar goed ook vindt ik persoonlijk, want laten we eerlijk zijn, voor niets komt de zon op, toch.
Maar ja, als ze niet willen heb je een probleem en probeer de zaak maar weer eens aan de gang te krijgen, niet eenvoudig vooral als je de oorzaak niet weet.

Vaak is het dat de duiven niet willen trainen en bijna altijd wordt er dan te licht gevoerd, vooral de duivinnen, die houdt men te krap om het aanlopen tegen te gaan.
Dat trainen naast voeding een steeds belangrijker plaats inneemt is bekend, vooral boven de 350 km., maar eigenlijk is dat in veel sporten zo, voeding en training, vooral de laatste jaren wordt er meer aandacht aan geschonken.

De algemene stelregel is voor programma duiven ongeveer 1 uur per dag, maar dan bedoel ik wel echt trainen, U weet wel wat ik bedoel.
Boven de 400 km. zul je toch iets anders moeten voeren en trainen, eigenlijk van beide iets meer
Dat trainen moeten ook de jonge duiven anders wordt het een ramp, vooral met het opleren.

Een van de manieren om ze aan het trainen te krijgen is juist, in tegenstelling tot de ouden, lichter te voeren, vooral als ze te slap, te dik en te mooi aanvoelen, ik houd daar niet van, maar het rare is dat wij er ieder jaar zelf last van hebben.

Jonge duiven moeten schraal, hard en droog zijn, daarnaast "vreten" als gekken, dan trainen ze, vooral ook nog als ze gescheiden zitten. Waar we ook zelf last van hebben is dat we ieder jaar opnieuw enorm twijfelen hoe te doen wat betreft het opleren van de jonge duiven en dan vooral in verband met het weer, dus maken we dan ook altijd weer enorme fouten en verspelen dan onnodig jongen.

Jongen moeten tijdens de eerste opleer vluchten het weer mee hebben, half bewolkt met wind van achteren is nog het beste, zo op het oog prachtig weer met staalblauwe lucht en oost - noordoosten wind is het slechtste, natuurlijk is er ook nog mist, onweer enz., maar dan is er geen twijfel dan behoor je niet te gaan.
Zijn ze eenmaal voldoende opgeleerd dan is noord-oosten wind geen bezwaar meer, dan is het zelfs goed dat ze dat ook meemaken, zelf selecteren we hierop, ik houd van duiven die vroeg zitten met tegenwind, vaak zijn dat ook de betere kweek duiven.

In deze tijd (juni) zijn ook vaak de jongen klaar die U heeft besteld, of op een bon tegoed hebt.
In beide gevallen moeten de jongen minimaal gezond zijn, daar heeft u recht op, als u mag uitzoeken moet je twijfelgevallen altijd laten zitten, vooral die te mager zijn.

Hokken die geen 4 of 5 rondes groot kunnen krijgen deugen niet, die duiven zijn niet in orde, met duiven uit die hokken haal je de ellende binnen, zitten laten dus. Twijfelgevallen zijn duiven met werkpennen, met kale neusjes, met buispennen of met buisveertjes van achteren, met een krom borstbeen, te lichte of scherpe duiven, met zichtbare fouten zoals poten die niet recht staan, piepers die reutelen en er zal nog wel veel meer narigheid zijn, als het mogelijk is moet je zulke duiven weigeren.

Wat de kwaliteit betreft daar moet je geluk bij hebben, het is nooit zeker dat er uit een super zelfs maar een goede komt, je hebt met jongen uit een super misschien iets meer kans.

Succes.