Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Kent u die mop van die Zeeuw die tegen de wind in fietst? Wellicht niet, ik ook niet, maar een avondje televisie vorige week en je ontkwam niet aan deze uitdrukking. Wat begon als een gevleugelde uitspraak waarmee onze leidsman van de afgelopen jaren wilde laten zien dat hij best onverzettelijk is en met tegenslag kan omgaan, dat eindigde als een gimmick die niemand meer serieus nam. Dat allemaal nog eens in een filmpje stoppen van een halve minuut en het werd een mop.

Nog een: Kent u die duivenmelker die op reis zou naar de toekomst?
Hij ging niet...

Vorige week hebben de kiesmannen, die ik in mijn vorige artikel nog opriep hun naam eer aan te doen, hun algehele gebrek aan visie en verantwoordelijkheidsbesef nog eens op een voortreffelijke wijze geëtaleerd. In de collectiviteit, dus anonimiteit, werd besloten om een dusdanig negatieve teneur neer te zetten in de vergadering dat er van enig perspectief geen sprake was. Besloten zegt u? Jazeker, want als je als bestuurders zegt dat je “de noodzaak om te veranderen onderkent” dan wordt je beoordeeld op het eindresultaat. Het resultaat van de vergadering was, dat er geen resultaat was. Als je dan zegt dat je wel wilt veranderen, dan ben je een jokkebrok, een liegebeest, een huichelaar. Want op je woorden wordt je niet afgerekend, wel op je daden. De daad was, dat er niks gedaan wordt. Dus toch maar niet willen veranderen, zo zou je het ook kunnen noemen. Het is voor mij tenminste niet te begrijpen dat van al die ‘veranderingsgezinde’ kiesmannen in de zaal er dan niemand was die met een voorstel kwam om uit de impasse te komen.

Psycho logisch programma

Je ziet wel eens zo’n ‘relatie-probleem-en-daar-gaat-onze-presentator-u-in-een-tranentrekkend-programma-vanafhelpen’-show op televisie. Altijd is er een probleem, daarna wat onbegrip, daarna nog wat slechtere communicatie, daarna nog wat meer problemen, meer onbegrip, nog meer slechte communicatie... het lijkt het huwelijk tussen NPO bestuur, kiesmannen en leden wel. Het probleem ligt altijd bij beide partners en vervolgens wordt de opdracht om te erkennen dat je wilt veranderen en dat dan ook te laten zien met daden. Muziekje eronder, opdrachtje voor de man, wellnessarrangementje voor de vrouw, beetje psychologisch doen voor de camera, beide even toegeven dat je fout zat en het voortaan èn anders èn beter gaat doen, en klaar is kees (reclame).

De NPO en de kiesmannen hebben ook een probleem. De kiesmannen en de leden hebben ook een probleem. Beide hebben een huwelijkscrisis. De NPO zegt nu in een glossy rapport: wij willen veranderen en we gaan stappen zetten. De kiesmannen zeggen nu in een morsige vergadering: wij zien de noodzaak om te veranderen, maar dat doen we nu nog lekker niet. We hebben ook een excuus, we hebben het er nog niet met de kinderen over gehad... trouwens weet je wel dat ook het werk er dan anders uit gaat zien, dat we een ander huis nodig hebben en dat er een andere auto moet komen... tsja.

Prima, de kiesmannen gaan nu straks naar de kinderen van hun afdeling en ze gaan die kinderen uitleggen dat de NPO graag wil veranderen en ze gaan ze vertellen waarom dat volgens de afdeling niet kan. Dan zeggen de kinderen, wij snappen dat wel afdeling, dat kan natuurlijk zomaar niet, wie denkt de NPO wel dattie is om zomaar te willen veranderen. Weet je wat afdeling, zeg maar dat wij het niet willen. De NPO krijgt dat te horen op de vergadering en vraagt zich af waarom de kinderen in ’s hemelsnaam denken dat hun afdeling ander werk krijgt, waarom ze niet in dit huis mogen blijven en waarom de auto weg moet. Dan gaat de NPO maar uitleggen aan de kinderen dat hun afdeling echt dit werk mag houden, echt in dit huis mag blijven wonen en dat de auto echt mag blijven. Gegarandeerd kunnen hieruit nog 20 afleveringen gemaakt worden...

Er is hoop

Ik maakte me eigenlijk wel een beetje zorgen over het hele proces van verandering en was eerlijk gezegd nogal teleurgesteld toen ik hoorde van de uitkomst van de 31e mei. Enorm was mijn opluchting toen ik echter een stuk op internet las van een voormalig duivenliefhebber (hij was zo wijs om te stoppen met duivensporten maar door te gaan met ongevraagd advies geven) die wel wist waar het probleem zat. Het waren gewoon de verkeerde adviseurs! Deze man kon zelf veel beter adviseren, had dat trouwens ook al een paar keer eerder gedaan op die site en is waarschijnlijk vergeten dat slechts 20% van de adviezen wordt opgevolgd, sterker nog 0% als ze ongevraagd zijn.

Het NPO moet SMART-doelen formuleren voor de kiesmannen en de leden, dan willen ze wel veranderen en ‘kump it allemoal goe’.  Het is wel heel doorzichtig dat volgens de scribent de NPO eigenlijk de verkeerde adviseur heeft ingehuurd en dat ze ogenschijnlijk toch een zeer geschikte stuurman op de wal hebben laten staan. Echter hoe hard je ook roept vanaf de wal, het water vervormt zulke geluiden voor degenen die wel meevaren op de boot tot een onverstaanbaar gebrabbel.

Weg kwijt

Zou het dan nog goed kunnen komen in de najaarsvergadering, dat is een terechte vraag die nu overblijft. Dat kan volgens mij alleen dat de kinderen zeggen tegen de NPO en de Afdeling, dat ze het samen op moeten lossen, dat ze beide zullen moeten veranderen. En dat er vooral niet langer ruzie in huis moet blijven, want daar zijn uiteindelijk vooral de kinderen de dupe van. Want een scheiding is niet de oplossing, maar zo doormodderen ook niet. Als volwassen mensen moeten ze elk hun bijdrage leveren aan het veranderen van de omstandigheden, zodat het huis overeind kan blijven, zodat er werk blijft en zodat de auto mag blijven rijden. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat iedereen te lui is om het stuur te pakken en de weg vooruit te kiezen. Over stuur-lui gesproken...