Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Terwijl de tropendagen z’n tol eisen, het zweet tussen de toetsen gutst en het zitvlak van de stoel aanvoelt als een door een Duitser gegraven kuil op de waterlijn, moet ik toch maar weer wat regels de glasvezels insturen. Wat wil het geval: we hebben paniek in duivenland. Blinde paniek zelfs en eigenlijk nu over de ‘Vlucht naar de Toekomst’, zonder dat iemand het doorheeft. De ‘Danse Macabre’ is aangebroken, oftewel de dodendans. Wat er mist is ook duidelijk, regie. Zoals de burgemeester van Pamplona de handen ten hemel heft als de stieren meest dronken jongelui platwalsen die zich alleen met een natte krant kunnen verdedigen, zo heeft Albert Jan de Jong de verkoelende schaduw van de coniferen in Steggerda gezocht hopend op de goede afloop. “Net goed dat je tot gestampte muisjes wordt vermalen door zo’n stier” mompelt de gemiddelde burger als hij de video’s uit de Catalaanse epicentrum van dierenactivisme bekijkt. “Dat Europa nog geen regels heeft uitgevaardigd om het stierenrennen te verbieden” verzucht een ander, ook al met een blik van ongeloof over zoveel idiotie. Hooguit de ouders die vanavond bij hun verminkte studentikoze zoon op bezoek kan zullen er wat anders over denken.

Nee, dan duivensport

Toen Noach de omgeving wilde verkennen, had hij toen toch beter een kat kunnen loslaten? Hadden ze bij de belegering van Parijs toch beter met rooksignalen kunnen werken? Had Cher-ami toch beter de kogel kunnen krijgen in plaats van de medaille voor het redden van 200 soldaten?
Want de dierenvrienden van Nederland willen de belastingbetaler toch erg graag laten geloven dat het zielig is dat duiven zo ver moeten vliegen. Of ze dat van nature al doen en ook heel lang kunnen volhouden, dat boeit ze niet zoveel. Immers, als je denkt dat je kat best tevreden is met 8 vierkante meter met aanpalend balkon, z’n vermalen slachtafval het liefst eet met een stronkje bieslook en niets liever heeft dan een bad met lavendelshampoo om de dag, dat ben je allang gestopt met het kijken naar de behoefte van je dier. Natuurlijk hebben dieren dezelfde behoeften als mensen! Veel te veel vreten en al schreeuwend je eigen ruimte claimen om maar vooral geen rekening met een ander te hoeven houden. Kun je geen kinderen krijgen? Prima, neem een kat, kleed ‘m leuk aan en laat ‘m bij je in bed slapen. Op elke willekeurige plek mag je uiteraard ook hond invullen, of cavia, fret, hamster, pony, hangbuikzwijn of python.

Toen Noach dat duifje losliet, kwam het terug met een teken van leven (zo staat er geschreven tenminste). De boodschappers van de Parijse ‘Pigeonpost’ zorgden ervoor dat de geallieerden wisten hoe ze de Duitsers moesten verslaan, hun boodschap werd op de juiste plaats bezorgd. Cher Ami redde de levens van die soldaten door aangeschoten en wel, toch op karakter door te vliegen. De rotsduif broedt in de tropischere oorden, in steile bergwanden en maakt vluchten van vele honderden kilometers om voedsel te halen voor de jonkies. En natuurlijk vliegt ze terug met dat voedsel! De postduif dankt haar bestaan aan de duivenliefhebber, zonder duivensport kon ze niet naar haar aard en natuur leven, zat ze opgesloten in een klein hokje, mocht ze een paar rondjes rond de deur vliegen en badend in haar weelde veel te veel vet aanzetten vanwege dat zuinige verbrandingsmotortje. Met vakkundig inzicht zijn er duizenden soorten tamme dieren gefokt, ieder met zijn of haar eigen karakteristieke eigenschappen. Nu wil men onder aanvoering van dierenfanatici over op een McDonaldshuisdier met een Guccibril op, gehesen in een Bjorn Borg-outfit en geurend naar Gucci. Accessoires maak je er zelf wel aan, selectie is zielig. Dierenartsen verdienen goud aan huisdieren wiens poepertje een beetje jeukt, crematoria kunnen een 5-gangen verbranding opleveren inclusief peperdure urn en idyllisch strooiveldje. De behoefte van de mens is vervuld en het dier lijdt onnodig. Zijn dan duivenliefhebbers die hun vogels een paar keer per jaar laten vliegen zulke dierenbeulen?

Schijnbaar wel

Even wat gas terug, want opwinden met dit weer levert hittestress op. Het zuurstofgehalte in de hersenen neemt af en je moet ook tijd nemen om voldoende te drinken. Drinken, daar is weer een mooi bruggetje naar de duivensport. De WOWD komt met een advies om duiven voldoende drinken te bieden (iedere 4 uur) en risicovluchten te vermijden. Voor iedere afdeling en iedere duivenauto? Dat weet niemand, want de meeste afdelingsbestuurders hebben net zoveel kaas gegeten van duivenvervoer als van het verantwoording afleggen over hun publieke taak. Wat het kost per jaar? “Dat kunt u zo eventjes opzoeken in het jaarverslag”. Of de duiven goed vervoerd worden? “Weet u wel hoeveel die auto heeft gekost?” Ventilatiecapaciteit? CO2-gehalte in de wagen? Maïs of duivenvoer? Drinkgoten of handbediening? Geforceerde luchtinlaat of natuurlijke ventilatie?

We weten het niet of we willen het niet onthouden. Want net als alle vakantiegangers vinden wij duivenliefhebbers het thuiskomen ook het mooiste van reizen. Dan zijn we de ontberingen in de file bij Parijs alweer vergeten, de ruzie over de te volgen route op de kaart is passé, de jengelende kinderen ‘die er bijna wilden zijn’ is nog slechts een rimpeltje op de strakke vijver van het vakantiekiekjesboek. We houden ons niet bezig met het vervoer, we schuiven de manden in de auto en mekkeren als het vrachtgeld zover omhoog gaat per duif per jaar als een gemiddeld biertje per keer kost. Een nieuwe hobby hebben we trouwens wel gekregen, als volleerde amateurmeteorologen op buienradar en MeteoFrance loeren en dan met elkaar discussiëren of er wel of niet gelost moet, mag, had moeten worden.

Na de lossing

Dus zo kwam de beroemde dodendans weer uit de kast dit jaar. Een rampweekend met verschillende slecht verlopen vluchten en het duivenvolkslied van ‘onverantwoordelijke lossingen’ werd weer luidkeels gezongen. Bestuurders kropen in hun schulp of achter moeders rokken en het weekend erop ging men zeer bedachtzaam te werk. Ook toen viel het niet mee en de klaagzang zwol aan. De Telegraaf kopte ook al lekker mee dankzij een loyale liefhebber uit Muntendam en Marianne Thieme kon ook de duivensport eens lekker het verboden land in twitteren. Nu waren de bestuurders pas echt gealarmeerd en toen Piet Paulusma met sardonisch genoegen hittegolf op hittegolf aankondigde werden in allerijl de eerste vluchten met jonge duiven afgelast. De ouden mochten nog een kort poosje wapperen met de getrainde vleugeltjes, de toekomst moest veilig opgehokt blijven. De NPO gaf advies en als dominostenen vielen de afdelingen als een blok voor deze tips van afstel. Al die afdelingen die hun autoriteit en autonomie prediken als het hen uitkomt, gingen als makke lammetjes achter Albert Jan en de WOWD staan. De echte tegendraadse bestuurders zoals in Afde;ing 5 lieten nog wel even zien dat ze zelf ook stoer zijn, maar gingen toch overstag.

Is vluchten de toekomst?

Waar een veranderingsdocument op tafel ligt willen de kiesmannen dolgraag ‘baas in eigen onderbuik’ blijven, maar als er kritiek aanzwelt op hun lossingsfunctioneren wil men erg graag dat de NPO voor de troepen uitloopt. Als er gepraat wordt over lossingsbeleid en vervoersbeleid, dan vindt iedereen ineens dat men zelf prima kan beslissen, als het even begint te lijken op het klimaat in Pamplona, dan wil men maar al te graag siësta houden. Op z’n minst opmerkelijk vindt deze oude grijsaard. We kunnen nog zo’n schande spreken van de stierenvechters of de dierenbeschermers, ze staan tenminste wel voor hun zaak! En wij? Wij zoeken de luwte op terwijl we juist nu kunnen bewijzen dat we precies weten wat de behoeften van duiven zijn, hoe je ze moet vervoeren en dat ze ook naar huis kunnen vliegen als het eens wat moeilijker wordt. En die duiven die dat niet kunnen dan? Die weten wanneer je een tussenstop maakt. Die roepen niet naar de jengelende kinderen dat ze hun kop moeten houden en het niet lang meer duurt. Die schelden niet tegen de vrouw dat ze de kaart op de kop houdt en die vergeten niet even een slokje drinken te nemen voordat je uitgedroogd bent. Ze hebben gewoon wat langer werk, maar komen tenminste wel fris aan op de bestemming!