Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Het is zondagochtend 18 juli. Nederland is weer terug bij af, want de wereld cup staat in gemeentehuis van Tormelinos of Madrid, ik weet het niet precies. Boeit me ook niet!
Hoeveel afval de gemeente reinigingsdiensten van de drie grote steden bij elkaar hebben geveegd, dat zal in de tonnen lopen zo vermoed ik. Maar Amsterdam maakte met gepaste trots melding dat een dergelijk groot evenement, niet eerder zo gezellig en ordelijk was verlopen :) Het kan dus allemaal blijkbaar wel, ook in agressief Nederland, want de media en wetenschappers die ons kikkerlandje in de smiezen houden, die gooide ons elftal op 1 hoop met de verharding van onze samenleving: het Nederland van de jaren ‘60 en ‘70 maar voor het gemak vergeten. Of wat dachten ze van de heuse Gouden Eeuw; toen waren pas échte wereldkampioenen, we overheersten de wereldzeeën en kleineerde vriend en vijand, met onze neus voor handel.

Hongaarse goulash

Dat onze elf jongens redelijk vlot tot snel de lagere regionen van het lichaam opzochten, dat hebben ze geleerd van de generatie voor hen, die deze jongens uitmaakte voor patatgeneratie of mietjes. Het is heel logisch, wanneer je zó dicht bij de wereld cup komt, dat je ‘m ten kosten van een paar enkels gewoonweg wilt winnen. Kijk, die Spanjaarden die stonden pas voor de eerste keer in de belangrijkste finale voor landenteams, dus die kennen het gevoel niet van een kind met lekkere trek, maar geen stuiver op zak! Maar Ollee! Over 2 jaar worden ‘wij’ gewoon weer europees kampioen, in Polen of Oekraïne. Het zal wel ergens in Warschau zijn, want die hebben als voormalige legerelftal toch het meeste recht om een finalelocatie te zijn. Sowieso zullen wij de nazaten van Ferenc Puskas, moeten verslaan, want we hebben o.a. geloot tegen Hongarije. Puskas, heeft Real Madrid mee geholpen aan imponerende wedstrijden, waarbij zelfs onze Leo Horn (wereldberoemde scheidsrechter) het heeft aangedurfd om de Hongaarse goulash van Madrid tot de orde te roepen, wanneer hij dit nodig achtte. Ik dacht, dat dit in 1953 is gebeurd, tijdens de wedstrijd die door de historici van het voetbal als dé wedstrijd van de 20 ste eeuw is uitgeroepen. Ja, inderdaad, óók de Argentijn Di Stefano maakte deel uit van dit Spaanse Dream Team, klopt.

Snél naar Duivensites.nl

Maar ja, mijn gemoed krijgt kippenvel wanneer ik aan die oude dagen terugdenk: de tijd van een Eusébio of Coentje, maar wie kent ‘n Vasovic nog? De topspeler van Ajax, die meer geliefd was dan wie dan ook. Maar wel een Joegoslaaf. Maar genoeg over voetbal uit het korte en verre verleden, want alléén de toekomst telt, zeggen ze. Ik weet het niet zo goed, want ik heb niet zoveel meer met het huidige en moderne voetbal: het ontbreekt me aan inlevingsvermogen. Ik bedoel, vroeger las ik alles over voetbal en de duivensport, maar tegenwoordig schuim ik op een calculerende manier het internet af naar wetenswaardige ontspanning: bij Pipa, Duivensites.nl enz. In de jaren zeventig las ik de sportkaternen van de grote ochtendbladen, nú surf ik dagelijks even langs NU.nl of JOOP.nl en klaar ben ik met de dagelijkse portie wereldse informatie.

Verstand van geldzaken

Ik zocht in het verleden naar informatie van wereldformaat in mijn achtertuin, tegenwoordig surf je vanuit je balkonnetje of duivenhok over de hele planeet. En dit allemaal in nog geen 30 jaar tijdverschil, onbegrijpelijk dat er nog oude mensen zijn die de duivensport kunnen bijbenen. Ik ken er een in Leiden die is al dik de tachtig voorbij gerend en die had als een van de eerste een elektronische plank laten monteren en uitleggen door zijn zoon: hulde aan deze topmelker! Ik zag ‘m gister nog met 2 of 3 duiven bij de top 10 in zijn kleine vereniging staan, ik vind dit NADOEN. Ja, want de duivensport is geëvolueerd, zoals ze dit deftig zeggen. Maar blijkbaar kunnen oude melkers op sommige onderdelen mee ontwikkelen met hun tijdgenoten, die doorgeleerd hebben, want laten we eerlijk zijn, de upper class van Wassenaar en Aerdenhout, doet niet mee aan onze discussie over de Vlucht naar de Toekomst. Die mensen hebben vaak meer verstand van geldzaken dan duivenbusiness. Veelal is het oud geld, dat je in Laren of het gooi ziet rondkarren, want de nieuwe rijken, gaan met hun geliefde trouwen op een eilandje onder de kust van een voetballand als Italië. Héél slim want de media betalen grofweg 8 ton aan euro’s voor de exclusieve uitzendrechten. Je ziet Wesley wint uiteindelijk altijd en is goed beschouwd een voetballende zakenman met dito (maar niet voetballende ) zakenvrouw. Iedereen happy!?

Ik schrijf de uitroep en vraagteken, om mijn gezond verstand wakker te roepen, want ik weet absoluut zeker, dat deze twee geliefden over een paar jaar weer voor dezelfde camera’s gaan vertellen, dat het toch geen goeie keuze was, maar dat ze wél als vrienden uit elkaar gaan. Kijk, ‘mijn Eusébio of mijn andere jeugdheld Vasovic, hebben ook hun Armani zakken gevuld met voetballen, maar dat ging in mijn tijd toch iets meer gematigd dan tegenwoordig.

Duivensport en business?

De transferbedragen voor een winnaar op Tarbes of Barcelona, staan in een schril contrast met de wekelijkse winaars van Creil of Noyon. Ik denk niet dat AS of Bassie zoveel centjes geboden krijgen voor hun toppertjes, die na 2 jaar uitgevlogen zijn. Maar ja, dit is allemaal moderne duivensport, waar 80% ouder is dan zestig jaar en waarvan het gemiddelde jaarinkomen, niet in de buurt komt van Wassenaar of Laren.  Ik zal me verduidelijken: wat betaalde je voor het computer tijdperk aan je duivenvriend voor een koppel eieren? Inderdaad: NIETS! Nú, zo wordt me voorgehouden gaat alles het net op om geveild of verkocht te worden voor een vast bedrag. Ach, op zich is er niets tegen een bietje bijklussen, dat doen ze in de villa’s en grote grachtenpanden in Amsterdam ook, maar de hebzucht maakt dat de sport in zijn mooiheid achterop raakt.

Media uitnodigen

De media die weinig of geen verstand hebben van duivenzaken, die gooien met schreeuwende kopregels, dat het schande is wat er in dit duivenlandje allemaal aan dierenleed passeert. Zonder ook maar 1 blik te gunnen aan de werkelijkheid, die heel goed laat zien dat er maar weinig mensen zó van hun dieren houden als melkers. Iedere journalist, die doorgeleerd heeft en de juiste vragen stelt komt tot de kern van de duivensport en zal daar een hart vol sympathie voor de duiven aantreffen, die zijn gelijke niet vindt. Zelfs de rechtgeaarde katten en hondenbezitters, zullen het niet kunnen opbrengen wat de gemiddelde liefhebber voor zijn dieren overheeft. Mevr. Thieme van de dierenpartij zal nog verbaasd staan kijken als ze 1 week als hokverzorger op de hokken van Eijerkamp zou mogen meelopen. Als ik het voor het kiezen had, dan had ik Marianne op haar twitter adres uitgenodigd voor een bezoek aan die mooie Hanzestad Zutphen, de meubel showroom en gevraagd of ze een week wil logeren en de duiven: uit- en binnenlaat, de water- en woonbakken stuk voor stuk schoon maakt en voorziet van een beetje zilverzand en schoon leidingwater. Ondertussen de duiven in de lucht volgt en de medische zaken in het oog houdt. Plus de wekelijkse administratie van de wedstrijdduiven bijhoudt, want de cultuurduif moet nu eenmaal op een rechtmatige en eerlijke manier beperkt worden in hun aantallen. Doe je dit niet dan zal het verstand (ook die van Marianne Thieme) je er snel op wijzen dat een cultuurdier (immers: onze postduif is zover gekweekt en niet spontaan in de natuur geboren) niet de verantwoordelijkheid kan dragen voor de overlast in dorpen en steden, op kerken of marktpleinen, enz.  

Mijn verstand….

Ik denk al geruime tijd: “Waarom maken ze in Veenendaal geen PR groep, die alle tegenwerpingen bij elkaar raapt en van eerlijke of oprechte antwoorden gaat voorzien. Op het moment dat een Marianne of een zure man van de dierenbescherming op de stoep staat of voor mij part in de krant, dan moet onze lieve mevrouw van de afd. publiciteit direct iedereen uitnodigen om naar de hokken van Hans  Eijerkamp sr te komen voor een blik achter de dagelijkse werkelijkheid van een doorsnee duif.  Met een beetje duivenverstand zullen de journalisten, politici en dierenwelzijnactivisten oprecht kunnen zien, dat er iedere dag keihard gewerkt moet worden om de gekweekte postduif gezond de wedvluchten te laten afleggen.

Mijn verstand kan er niet bij, dat onze Albert, niet allang iets dergelijks heeft georganiseerd. Misschien, leest hij dit stukje en gaat hij op zoek naar zijn duivenverstand?

Rob van Hove