Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Op het moment van dit schrijven zit de zomervakantie voor mij anno 2010 er weer op. Buiten doet het op dit moment kil en koud aan en er staat een straf windje. De verwachtingen zijn regen, regen en nog eens regen. Voor wat de vakantie betreft, deze keer zijn we eens niet naar het buitenland gegaan voor een zonvakantie. Nee, we zijn thuis gebleven en zijn zo nu en dan eens een daagje weggeweest, net als gisteren toen we nog even een middagje Zeeland hebben gedaan. Lekker een goede strandwandeling en daarna in Krabbendijke lekker spareribs eten in Eetcafe Surf-Inn, zalig!!! Ach, het is weer eens wat anders maar vraag me niet of dit me bevallen is want de reactie die U dan zal krijgen is; nee. Nee, geef mij persoonlijk maar als ik vakantie heb een weekje of twee de zon in het buitenland. Gewoon, even lekker weg van alles en nog wat. Maar goed, wie weet wat de toekomst ons gaat brengen en waar we nog naar toe zullen gaan. Maar al met al, morgenochtend loopt de wekker al weer vroeg af (05:30 uur) en gaan we weer met volle moed vroeg de deur uit om de centjes te verdienen.

De duiven van de buren

Zo in mijn laatste weekje van me vakantie heb ik ook de zorgen van de duiven over en van mijn buurman op me genomen. Deze mensen zitten/zaten met mindere privé omstandigheden (overlijden van opa, vader en schoonvader) opgezadeld waarvan wij, al is het net een jaartje geleden alles van weten. En ja, soms is het alleen maar even verzorgen van je duiven dan net even iets te veel. En ach, het is het poortje, wat we zelf geplaatst hebben in de tuin door en ik sta in de naastgelegen tuin van de buren. Soms kunnen dit soort kleine dingen als een geschenk uit de hemel komen!!! En wat dat betreft, ik doe het graag voor ze.

Op eigen hok

In tegenstelling tot wat ik vorige week schreef laat ik op het oude vlieghok toch alle nog overige koppels, zes in getal een jong groot brengen. De nieuwkomers (lees jaarlingen) die nu ook een bak hebben worden hierdoor toch hok/bakvaster. Ik weet het, er is niets zo verandelijk als een mens, en ik persoonlijk dus ook. Vorige week zondag, in de middag de duivenlos en als ze eenmaal op het dak van het huis vallen bemerk ik enkele gewonden. Pootje gebroken, borstveren verdwenen etc. Resultaat, van het kleine ploegje jongen (26 stuks) 7 kwijt. Er komen er nog enkele waar ik niets, althans, ik zie aan de duifjes dat ze flink gevlogen hebben maar verders bemerk ik er niets aan. Op maandagavond moeten er nog 2 komen. En ja, je zal juist zien, ik had een schitterend jong doffertje lopen waar ik van dacht, "Zo, dat zal er eentje worden zeg". Weer verkeerd gezien, want deze is juist nog weg!!! 

Het opgeknapte interieur bij de oude.

Potje stoeien met "Benito"
"Benito" vernoemd naar het vaste paard van Koningin Beatrix.

Vooruitzichten

De veren beginnen me hier ondertussen flink om de oren te vliegen als ik deur van het hok open. Ondanks de rui zal ik binnekort, als het wat beter, en standvastiger met het weer zal worden een kleine aanvang gaan nemen om de jongen wat weg te gaan brengen. Verders is het eigenlijk allemaal vrij rustig voor wat de duiven betreft hier op eigen hok.

Verspeelde jongen

Recentelijk liepen er toch enkele vreemde jongen binnen. Even een telefoontje naar de liefhebbers en de mensen waren blij om wat te vernemen van hun verspeelde duifjes. Alle duifjes, vier in getal werden opgehaald en er was zelfs een echtpaar bij die dag daarna al met een eigen gebakken cake en al voor de deur stonden. Natuurlijk, dit is in zijn geheel niet nodig maar leuk was het en geloof me, de cake was zalig!!!

Geregeld gaat de telefoon

Binnen enkele weken is hier in huize Hamstra ook al verschillende malen de telefoon gegaan. Het waren mensen die een duifje hadden gevangen maar zelf geen duiven hadden. Ze vroegen me hoe of wat te handelen. Ik heb de mensen met eventjes zoeken op de pc een eind op weg geholpen. Helaas waren het allemaal mensen van buitenaf anders hadden ze hun duifje best hier mogen en of kunnen brengen. Laten we met zijn allen deze mensen eren want we weten hoeveel duifjes er verloren gaan en waar we taal nog teken van vernemen. Daarom snap ik niet dat er de laatste tijd als gespreksonderwerp het slecht afhandelen van opgevangen duiven aan de orde is. Ik had ook een niet duivenliefhebster aan de telefoon. De vrouw gaf me aan dat ze eigenlijk niet de eigenaar wilde benaderen omdat er verschillende slechte verhalen zich de ronde doen dat zulk soort verdwaalde duiven toch gedood worden. Ik heb de vrouw het tegendeel verteld en na enig uitleg was vrouwlief tevreden met mijn uitleg. Mensen, waar zijn we toch mee bezig!!! Worden we gebeld, een lief oud vrouwtje heeft op haar flatje een duifje gevangen. Na enig zoekwerk komt ze bij de eigenaar terecht en krijgt zo'n mensje te horen, "trek hem de kop maar af". Nee, als dit zo is, simpel, zet ze met naam en toenaam en desnoods een mooie foto erbij of op de site van de N.P.O. of publiceer dit soort lui in de één of andere krant! Sorry, klootzakken van de bovenste plank zijn het mijn inziens die zo met opgevangen duiven omgaan.

Tot de volgende kijk op ....