Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Marseille stond ook dit jaar weer op het programma bij Stichting Marathon Noord en telde mee voor het kampioenschap op de ochtendlossingen. Zoals de laatste jaren wel vaker voorkomt ging ook nu Marseille niet los op de geplande dag.
Nu gingen de duiven los op zondag om 6:40u. met een wind die op sommige delen van het traject uit noordelijke richtingen kwam.
Op grond daarvan was te verwachten dat het aantal duiven dat dezelfde dag het thuishok zou bereiken niet groot zou zijn. Dat die gedachte juist was bleek toen de meldingen aangaven dat op zondag maar twee duiven, onder in Limburg, het hok hadden weten te bereiken.
Het was Paul van den Boogaard die de volgende dag met “de Veldheer” plaats drie op de nationale uitslag voor zich opeiste.
Omdat deze duif als eerst getekende van zijn vier ingekorfde duiven de mand in ging werd hij daarmee de winnaar op Marseille bij Stichting Marathon Noord.

Paul (52) verdient zijn brood als onderhoudstimmerman en is getrouwd met Greetje. Samen hebben ze drie studerende kinderen die geen interesse hebben om actief te worden in de duivensport. De kinderen zijn ook nooit actief bij de duiven betrokken want de gedachte was “als ze het leuk vinden komt het vanzelf”.
Duiven heeft Paul al vanaf zijn 16e jaar doordat zijn broer vier jongen kreeg als wederdienst maar onder de hoede van Paul kwamen omdat zijn broer al allerlei andere vogels had. Van kinds af aan waren Paul en zijn broer al geïnteresseerd in vogels.
In 1987 werd al begonnen met het overnachtspel, waarbij de voornaamste reden was dat Paul vond dat het programmaspel te belastend was voor een gezin en bij de overnacht de druk wat minder was.
Er is ook nog een periode van twee jaar in combinatie gespeeld met Jaap van de Kamp maar die samenwerking strandde omdat afspraken over de rolverdeling en verantwoordelijkheden niet duidelijk waren.

Het hok waarop wordt gevlogen is ongeveer 9,5 meter lang en heeft 6 afdelingen waarvoor rennen zijn geplaatst. Verder staat er achter het vlieghok een kweekhok van 4,5 meter.
Op de vloeren liggen roosters waaronder wordt schoongemaakt als “het nodig” is.
Over de verluchting valt op te merken dat erg open is, “in de winter is het steenkoud maar ik denk dat zuurstof één van de belangrijkste factoren is voor een gezonde duif” is de opvatting van Paul. “De basis moet een sterke duif zijn en de duiven die dit klimaat niet aankunnen moeten weg”.

Op deze hokken overwinteren 120 duiven waarvan 80 vliegduiven en 40 kweekers.
Paul is “voorzichtig” met de duiven, hiermee wordt bedoeld dat duiven waarmee gekweekt is soms een jaar blijven zitten om te kunnen beoordelen hoe de jongen het doen.
Er worden 150 jongen gekweekt “maar ik weet niet waar ze blijven” zegt Paul “voor mezelf kweek ik er 60 en de rest gaat weg via bonnen e.d.”.

Als spelmethode hanteert Paul in hoofdzaak het klassieke weduwschap mede omdat het systeem eenvoudig is en minder tijd kost in vergelijking met nestduiven.
Zo eenvoudig als dit lijkt is het echter niet want er wordt in kleine aantallen ook met een paar koppels op het nest gespeeld en soms met weduwduivinnen. Tijdens het seizoen wordt met dezelfde duiven gewisseld van weduwschap naar nest en weer op weduwschap.
In de winter worden de duiven sporadisch losgelaten en laat Paul wat betreft de verzorging de teugels wat vieren. “Het is ook wel heel zwaar om 13 overnachtingen in je uppie te spelen”.
Als voorbereiding op het overnachtseizoen gaan de duiven zo veel mogelijk mee behalve als de weersvooruitzichten slecht zijn.
Zelf africhten wordt niet veel gedaan en wordt gebruik gemaakt van de vluchten die in verenigingsverband worden georganiseerd. De thuisblijvers worden in het begin van het seizoen wel gelapt op een 50 km.
In de winter wordt 14 dagen een kuur met ParaStop tegen paratyfus gegeven.
Ook tijdens het seizoen wordt wel eens wat gegeven van Belgica de Weerd, “niet omdat er aanleiding voor is maar voor de eigen gemoedsrust”.

De winnende duif (NL 07-1822107) is een doffer die al op de klep zat zonder dat Paul hem had zien komen. “Ik was o zo blij dat hij al op de klep zat, want bij de buren waren ze bezig op het dak van de schuur”.

De naam “De Veldheer” heeft deze doffer gekregen vanwege de manier waarop hij soms kan staan, als een veldheer roerloos om zich heen kijkend.
Omdat Paul net was wezen kijken naar de meldingen en gezien had dat er alleen nog meldingen in Limburg waren was direct duidelijk dat het een super vroege moest zijn.
In de stamboom van de winnaar komen we de naam Bert Nijssen tegen waarvan Paul ooit 20 jongen kocht die de basis vormen van al zijn goede duiven. Van oorsprong stammen deze duiven in hoofdzaak af van de rassen v.d. Wegen en Aarden.
Ter versterking van de stam wordt wel eens een bon gekocht maar er wordt niet gericht gewerkt aan versterking.

Een mooie herinnering heeft Paul aan Dax toen hij 6 en 7 speelde tegen 6125 duiven met twee kinderen uit zijn “Koppel 2”.

Het zal ons niet verbazen al er nog vele mooie momenten bijkomen omdat Paul een gedreven duivenliefhebber is met een bewezen goede stam duiven en een winnaarmentaliteit.

Hans Wolfsen (r) overhandigt de felicitaties en bloemen namens Marathon Noord

Namens Marathon Noord wensen we Paul en zijn echtgenote nog veel mooie momenten in de duivensport.

Heimen Huisman