Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Vorige week heb ik volgens sommigen een kleine uitglijder gemaakt; het stukje gaf bij sommige melkers een nare smaak in de mond. En dat is natuurlijk niet mijn opzet, ook al moet ik direct toegeven, dat ik soms de grens opzoek: “Sorry, Arjan!” Ik las op je site dat je een derde kindje binnenkort in huize Beens verwacht? Alvast proficiat! Verder, wil ik hier in het kort ingaan op de gemelde fraudezaak op PiPa (23-08-2010): ik heb bewust de knuppel in het hoenderhok gegooid om bij mezelf na te gaan, wat mijn motieven zijn in deze nare aangelegenheid. Ook dit zie ik als een deel van mijn kijk op opvoeden; als mens en liefhebber van de duivensport, vind ik het de normaalste zaak van de wereld om goed te luisteren naar m’n binnenwereld.

De binnenwereld van een duif: verlies jonge duiven?

Ik bemerkte van de week, tijdens die gewraakte forumdiscussie over ene G.J. (ik gebruik z’n afkortingen ;-) die toegegeven heeft, dat hij dingen gedaan heeft, die nu eenmaal niet door de duivensportbeugel heen kunnen! Waarom hij dit zo pardoes heeft bekend, zal wellicht te maken hebben met zijn “innerlijke opvoeder.”  Volgens mijn levensbeschouwing woont er in elk mens een hele goede opvoeder, die te pas, maar soms ook niet, je leven op de schop neemt. En, ik heb het vermoeden dat deze ‘opvoeder’ van G.J. het genoeg vond en als een heuse vader z’n zoon de opdracht gegeven heeft om te bekennen. Ik ben ‘blij’ voor die frauderende melker dat hij tegen de inkorflamp is gelopen, want nu kan een soort van heropvoeding van start gaan.

Ik wens deze G. en zijn slachtoffers veel wijsheid toe, want eenvoudig zal het niet worden voor zijn gezin- en familieleden, want er staan buiten de inkorflokalen een aantal hele gevaarlijke beulen klaar met hun speren en gifpijlen, want deze “moeten” nu eenmaal gegooid worden! Waarom zal T.S. zich misschien afvragen: ‘Om dat “onze G.J.:-) nu eenmaal moet leren van zijn fouten en dit doe je niet met een gifbeker leeg drinken, zoals in de tijd van de Atheense democratie.” Verder, doe ik er het zwijgen toe want ik heb zelf nog genoeg ‘gifpijlen’ uit mijn rug te halen.

Ik pak de draad op bij de duif en zijn vermeende binnenwereld: ik weet bijna voor het volle honderd procent zeker, dat postduiven zeer gevoelige vogels zijn. Net als hun baasjes…? Onze gevleugelde vrienden hebben net als jij en ik een interne vader en moeder in 1. Geloof je me niet? Je vindt het te gek voor woorden…? Prima, mij best maar: hoe verklaar jij dan dat een jonge duif ‘gezond en al’ niet meer naar zijn eigen hok terugkeert? Tuurluk! Kruislossingen, ‘domme weermannen’, et cetera… Maar, ik ben meer overtuigd van een door de natuur gedreven instinct bij dieren, die het sein op rood, groen of oranje zet, wanneer er ergens in het bos, rivier of duivenhok: groot gevaar dreigt!!!

Rood

Laat ik met het zwaarst maar het eerst beginnen, dan is dat maar gebeurd. Het rode instinct van een jonge duif, meldt dat het niet pluis zal zijn op het jonge duivenhok ter plekke?

Oranje

Minder zwaar, maar toch een reden voor het extreem verlies aan duiven op de zater- en zondagen van de afgelopen weken en maanden? Ik denk dan aan de inkorflokalen, waar het soms trekken vertoont van een heuse veemarkt, zoals je vroeger in elke stad en zichzelf respecterend dorp meemaakten. Ik ging als kind graag naar de veemarkt; vooral kijken bij de ingebrachte duivenmanden, want daar kon je voor een dubbie of heitje een half verwaarloosde duif kopen. Misschien, kun je dit nog, maar niet dat ik het weet. In ieder geval niet voor zo weinig centen! Het oranjepunt, dat ik hier wil maken is dat de meeste (zoniet allen) inkorflokalen, broeinesten zijn van negatieve duivenstress: zeker bij de niet gewende j.d. De meerjarigen zie je soms heel parmantig aan het begin van de teller zitten om elke nieuwkomer met een snavelkleun welkom te heten: ja, die vogels zullen moeten vechten voor hun plekje in de verzendingsmand. Maar, na enkele maanden van overleven van de sterkste (Darwin), wordt het steeds rustiger in de manden en worden de verliezen misschien ook minder?

Groen

De minste instinctlasten worden door de beste wedstrijdduiven gedragen m.a.w. niet iedere duif is geschikt voor het wedstrijdgebeuren, zoals niet elk mens in staat is om in het weekend zijn kicksen (voetbalschoenen op z’n Mokums) onder te binden: tegenwoordig, zie je voetbalschoenen in alle kleuren van de regenboog. Maar, het zijn toch nog steeds overwegend de blauwbanders of licht- en donkerkrassen, die de duivenhokken van de prestatiespelers bevolken?

Rob van Hove

Nawoord

Op deze plek blik ik altijd even terug op wat ik hierboven heb uitgedacht: nu, dacht ik: het was een zware week op het gebied van de grote mensen gesprekken; de beschuldigingen die ik in ontvangst heb mogen nemen, zal ik niet terugkaatsen, want dan wordt de duivensport eerder een kaatsspel of klootschieten, hoe zeg je dit? Nee, ik wacht met smart op de dag dat ik gewoon weer mijn jonge duiven mag gaan uitlaten en na een uurtje (?) binnenroepen. En tegen alle fraude- en veelplegers, wil ik zeggen: “Doe, het niet! En, luister ’s ochtends vlak nadat je wakker bent geworden, naar je binnenwereld… Dan bestaat de mogelijkheid dat je een soort van droombeeld te zien krijgt, die je agenda voor die dag inhoudt. Begrijp deze ‘filmbeelden’ op de meest simpele manier en je zult nooit de intentie hebben om ook maar iets te doen, wat je van een ander ook niet zou pikken.”