Net terug uit Houten, zeer gezellige duivenbeurs gehad. De organisatie was wederom heel goed. De keuze van de organisatie om de najaarsbeurs ook in Houten te houden lijkt me goed te zijn geweest. Mooi centraal in Nederland.
De trein naar succes is een column die aanspreekt, ik heb nog nooit zoveel positieve reacties gehoord (per mail en nu op de beurs). Natuurlijk zijn er altijd mensen die het niet met me eens zijn, dat mag ook, ik hoop het zelfs. Persoonlijk hoop ik dat weinig mensen mijn weg naar succes kopiëren, ik zou er alleen maar last van krijgen.
Maar wat waren dan de kritieken? Van een jongeling zonder enige duivenervaring kreeg ik het bericht dat mijn columns gevaarlijk waren en leden zou kosten. Hij meende dat beginners mijn column lezen en dan denken; “Dat kan ik niet, zoveel werk, zoveel rijden met die duiven, ik stop maar met de duivensport” Een ander schreef dat het niet de enige weg naar succes is, en dat er veel wegen naar Rome leiden, dat je kampioen kon worden en succes kon behalen zonder “de trein van Beute te volgen”.
Natuurlijk kan dat, maar dan komen we weer op de aloude eerlijkheid, ik laat de lezers mee kijken over mijn schouder, ik laat ze lezen hoe wij het hier doen en als dat al niet meer mag of verstandig is, dan weet ik het niet. Dus aan die mensen vraag ik hier te stoppen met lezen. Nee, ook niet stiekem lezen, gewoon niet doen. Dan erger je jezelf ook niet.
De Antoon en Lucy van der Wegen film was de knaller van het jaar op de beurs. Deze liefhebbers zijn al tientallen jaren op het hoogste niveau bezig met de duivensport. De film gaat over de duiven, het systeem (heel eenvoudig), de superduiven en is doorspekt met de droge humor van Antoon, al met al een film die u moet hebben gezien.
De trein
We gaan weer door op het spoor. De vraag van velen was: Hoe is het voersysteem van 2011? Is het wederom aangepast t.o.v. 2010? Ja dat is het zeker, je blijft zoeken naar het perfecte, en dan kun je lang zoeken natuurlijk, perfectie streef je wel na maar zul je nooit bereiken (maar wel proberen natuurlijk). In 2010 hebben we op de hokken geen medicatie gebruikt tijdens de vluchten met oude duiven. In ons systeem staan voor zaterdag en zondag een ontsmettingmix, op donderdag wat voor de koppen en eens per drie weken een geeltablet. En dat hebben we ook tientallen jaren zo gedaan en met succes. Maar in 2010 hebben we dus niets gebruikt qua medicatie. Wel gingen we eens per 14 dagen op bezoek bij Nanne Wolff in Hattemberbroek, hij onderzocht steeds enkele vliegers en kwam dan tot de conclusie; Er is niets aan de hand, dus we kuren nog niet. Ik moet zeggen het was wonderbaarlijk hoe goed onze duiven presteerden. Maar de vraag is natuurlijk komt dit door het stoppen van medicijngebruik? De betere vliegduiven op ons hok? Forme? Of het voersysteem en bijproducten gebruik?
Helemaal zeker zijn we dus niet dat het door de medicijnen (het juist niet verstrekken ervan) komt. Ik kan u alleen eerlijk vertellen wat er op onze hokken gebeurt en gebruikt word. Naast het bekende Beyer Elite Enzymix voer (de rode zakken van 20 kg), zijn we natuurlijk fanatieke gebruikers van onze eigen producten; Prange Suppe, Herstel-Power en Beute Sport. En deze producten hebben we in het seizoen meer gebruikt dan ooit, dus ook hier kunnen we zeggen; Komen de prestaties hier door? Of is het èèn van de oorzaken?
Wat we dit jaar ook anders deden dan voorgaande jaren was dat we op dinsdag en woensdag (naar gelang van de afstand van de vlucht van dat weekend) een Beute smurrie maakten van pinda’s, kaas, Herstel-Power en Beute Sport. We maakten het zo: ¾ bus pinda’s, een blikje kaas van 5 x 5 x 5 cm, dit door de keukenmachine. De mengeling even een 8 a 10 seconden in de magnetron. De kaas word wat zacht en kleverig. Hier op deden we dan een eetlepel Herstel-Power en een lepel Beute Sport (Calcium/Magnesium en Vitaminen), even roeren en dan nogmaals door de keukenmachine. Deze bus vol smurrie ging dan op 40 a 50 duiven, en dan tussen de middag (12/14.00 uur). We voeren onze duiven dus vaker per dag. De gewone ochtend maaltijd, de Beute-Smurrie maaltijd, het snoepzaad gebeuren en de avond maaltijd. We kunnen dus zeggen dat onze duiven heel veel eten kregen.
Voordeel daarvan is dat de duiven ook heel goed wilden trainen, uit hun zelf, soms uren lang. De jonge duiven kregen qua voer ongeveer het zelfde als de weduwnaars en duivinnen. Het enige verschil was dat de jongen eigenlijk nooit thuis rond vlogen, ze werden zo’n 4 x per week gelapt op diverse afstanden tussen 25 en 100 km. En met succes, we werden jonge duivenkampioen van de Friese Fondclub onaangewezen.
Volgende week gaan we weer verder met de laatste Perron 3: deel 6. Nu snel naar het werk.
|