Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Zoals u weer ben ik een positivo, De duivensport is voor mij het mooiste wat er is, ik zou niet zonder kunnen. Maar door de steeds terugkerende negatieve spiraal ben ik bijna geneigd te zeggen: De duivensport wordt kapot gemaakt door enkele lieden.

Afgelopen zaterdag de 19e maart is het NPO bestuur afgetreden. Van de 23 kiesmannen van de 12 afdelingen waren 10 tegen, 10 voor en 3 blanco stemmers over de herbenoeming van Albert Jan de Jong als NPO voorzitter. Albert Jan de Jong heeft hoogstwaarschijnlijk gedacht en gevoeld: Met zo weinig steun kan ik me niet 100% inzetten voor onze mooie sport. De andere leden van het bestuur hebben zich natuurlijk achter hun kopman geschaard en zijn ook opgestapt. Vanaf toen was er een interim-bestuur. Het bestuur geeft de kiesmannen 3 maanden om andere mensen naar voren te schuiven en tot aan die tijd (drie maanden dus) blijven ze interim.

Wat ik zo’n beetje begreep uit het verslag, werd tijdens de herbenoeming van de heer de Jong gevraagd naar de problemen tijdens de Olympiade. De heer de Jong wist op woensdagavond pas dat er dummy duiven ingestuurd waren, hij heeft volgens het persbericht zelf gezegd dat de liefhebbers met dummy-duiven gediskwalificeerd moeten worden. En is dus volgens mij niet verantwoordelijk voor het inzenden van deze nep-duiven. Natuurlijk is hij aan het eind van de rit wel verantwoordelijk maar op woensdag morgen toen de duiven aangeleverd werden wist hij van niets.

Weken van te voren was er reeds een deelnemer die dummy-duiven wilde inzetten en dit is door de Olympiade commissie en het NPO bestuur afgewezen. Er lag volgens het persbericht (verslag NPO site) zelfs een claim van een liefhebber met het “recht” op een kooi, maar dan wel met een dummy-duif.

Maar in een kooitje op de Olympiade hoort de echte duif, of je trekt je terug. Bij de liefhebbers die zich terug trokken (één volgens mijn bron), kan ik zelfs respect opbrengen, maar om willens en wetens een nepduif in te zenden, dat gaat me te ver.

Omdat de “Olympiade problematiek” tijdens de herverkiezing ter sprake kwam en toen de stemming 10 voor, 10 tegen en 3 blanco aan gaf ben ik geneigd te denken dat het NPO bestuur gevallen is door de “Dummy Duiven”.

Een aantal van de kiesmannen heeft niet het beste voor met de duivensport, zijn zelfs bang dat hun “macht” afbrokkelt en heeft deze Olympiade problematiek aangegrepen om af te rekenen met hun plaaggeest Albert Jan de Jong. Graag had ik vernomen en ik vind ook dat we er recht op hebben wie die 10 tegen stemmers waren en zeker wie de drie “heren” waren die geen mening hebben en blanco stemden.

Ik vraag me af hoe bijvoorbeeld mijn kiesmannen van afdeling 11 hebben gestemd, en hoe ze daar bijkwamen. Dus graag openheid van zaken; Wie stemde wat en waarom.

Op eigen hok

Gaat het gelukkig prima, de afgelopen week ben ik weer met een drietal duiven voor onderzoek bij Nanne Wolff geweest (036, 666 en 122). Alle drie de doffers waren uitermate gezond, geen enkel probleempje gevonden. Ze zagen er perfect uit vond dokter Wolff. Wat hem opviel dat mijn duiven de laatste jaren ongelofelijke goede ogen kregen (of mooie ogen zoals u wilt). Ik had verder een duivin bij me, de 073 (speelde als jong een 1e), deze duivin was binnengelopen bij clubgenoten Cor en Willy de Jong. De duivin had een grote wond boven haar knie gewricht, ze bleek tegen een hoogspanningskabel te zijn gevlogen. De wond werd gehecht en ze maakt het goed.

De jongen maken het ook zeer goed, ze zijn vrolijk als ze buiten mogen, gaan graag in bad, eten boerenkool en groeien dus als kool (woordgrapje). Op maandag de 21e maart ben ik begonnen met africhten, zo’n 5 km was de eerste vlucht van het jaar voor ze. Ik was nog eerder thuis, dat moet in twee/drie keer toch andersom zijn.

Zo vader zo zoon

Aangezien ik zelf een zoon ben van een bekende duivenliefhebber, voel ik snel een band met andere “zonen”. Je moet toch maar steeds tegen de faam van je vader opboksen, je probeert net zo goed te worden als je pa. Zo heb ik een bijzonder goed contact met Marco Braspenning, jazeker de zoon van “Den Bras” Bert Braspenning.

Marco woont en speelt in Wieringerwerf en doet dit zeker niet slecht. Hij werd pas op latere leeftijd besmet met het duivenvirus. Maar nu is hij net zo fanatiek als zijn vader. In Kortrijk (België) spraken we elkaar weer even, en net als met zijn vader ging het gelijk over topduiven, Janssens en de invloed van de Heremans duiven op de prestaties in kruising met de Janssens. We komen snel even aan Marco!