Zaterdag scheen de zon volop terwijl wij,bestuur NPO binnen zaten in Wijchen met de kiesmannen. Een vergadering waarin al snel na mijn openingswoord duidelijk werd dat gewerkt ging worden met het conflictmodel. Dat een aantal afdelingen reeds lang mij weg wilden hebben was mij bekend omdat in hun bestuursvergaderingen in het najaar van 2010 gezegd is: “Hij weg en desnoods het hele bestuur”.
Veel heeft te maken met de Vlucht naar de Toekomst. Zo lang in een afdelingsbestuur de voorzitter over Vlucht naar de ondergang spreekt is er weinig hoop. Zo lang er zo gedacht en gesproken wordt en de liefhebbers dit accepteren zal een noodzakelijke verandering niet plaatsvinden. De missie om mij en met mij het bestuur te laten vertrekken lijkt geslaagd. Dhr Wijnen, voorzitter van Oost-Brabant, mocht de kat de bel aanbinden. De manier waarop hij dat deed was groots! Als bestuur hadden we rekening gehouden dat bij mijn herverkiezing men een schriftelijke stemming zou vragen.
Dit is geoorloofd volgens de reglementen maar is verre van geheim omdat je zo aan kan wijzen welk standpunt een afdeling ingenomen heeft. Dit heeft ook te maken met het feit dat de andere kiesman van dezelfde afdeling niet afwijkt van het standpunt van zijn voorzitter. In wezen zijn er twaalf voorzitters die de stemming uitmaken. In de avond kreeg ik een mail van een kiesman die veronderstelde dat ik met een kater naar huis gereden zou zijn.
Ik heb hem uit de droom geholpen dat ik geen kater had maar eerder opgelucht was. In de eerste plaats omdat je moe wordt van het spelen op de man. Verwijten dat ik of het bestuur zich bemoeit met de interne rechtsgang terwijl we alleen naar het proces kijken en punten waarvan we denken dat deze niet geregeld zijn in de regelgeving voorleggen aan onze advocaat. De juiste gang van zaken bij vermoeden van fraude begint met een melding bij het bureau rechtspleging dan wel bij de Aanklager.
Een bestuur dat dit in eerste instantie na laat en zelf handelend optreedt bemoeit zich ten onrechte met de interne rechtspraak. Dat hebben wij nu juist niet gedaan. In de tweede plaats is duidelijk dat een aantal kiesmannen weinig voelt voor verandering en vernieuwing van onze vereniging. Toch zijn het de kiesmannen die over een wijziging van de organisatie moeten besluiten. We hebben een structuur waarbij bestuursleden van afdelingen kiesman zijn.
Dit leidt ertoe dat het eigenbelang van de bestuurder meespeelt in de standpuntbepaling. De kiesmannen zijn daarom geneigd om het landelijk bestuur te willen besturen. Dit alles is ook de oorzaak dat veel leden zeggen en schrijven dat we af moeten van het stelsel van kiesmannen.
Iemand uit de vergadering liet me weten dat weer is gebleken dat het de structuur van de organisatie is die de vernieuwing in de weg staat c.q. mogelijk maakt om vergaderingen te blokkeren. Het is al zo vaak gezegd: het is de macht van de afdelingen,vertegenwoordigd door de kiesmannen. Hier zal echt iets aan gedaan moeten worden, anders zullen alle volgende besturen met dezelfde krachten te maken krijgen en zal verandering een eindeloze, zo niet onhaalbare weg blijken te zijn.
Ook als demissionair bestuur blijven we stellen dat de duivensport toekomstperspectief moet krijgen. Er zijn ook verschillende kiesmannen die deze mening uitdragen. Voordeel van de huidige situatie is dat veel liefhebbers zich laten horen. De mails en brieven liegen er niet om. Dat is een lichtpunt, een stip op de horizon in deze periode vlak voor het vliegseizoen.
Albert
|