Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Met instemming heb ik de verschillende artikelen gelezen die meestal de kern van het probleem bloot leggen en ook het artikel van dhr. Werink sluit daar bij aan. Maar... het is helaas zo dat elke wijziging of welk voorstel dan ook de NPO ledenvergadering moet passeren.

Heel terecht merken veel mensen op dat dit een onbegaanbare weg is. Nog los van de vraag of het goed of minder goed is, het zal via dat kanaal moeten passeren. Wie het document Vlucht naar de Toekomst heeft begrepen kan voorzien dat wijziging van de besluitstructuur daarin wordt benoemd als een nader uit te werken item.

Naar alle waarschijnlijkheid is dat mede een reden waarom de NPO ledenvergadering zich in alle bochten heeft gewrongen om de impact van dit document zo veel mogelijk te reduceren. Natuurlijk pijnigt ieder weldenkend mens zijn hersens met de vraag Hoe brengen we hier verandering in.

Als medewerker van Het Spoor der Kampioenen heb ik al ettelijke keren het disfunctioneren van het kiesmannen stelsel aan de kaak proberen te stellen in redactionele stukjes en in de verslaglegging van de NPO ledenvergaderingen.

Ik heb de twijfelachtige eer deze NPO vergadering al ruim 30 jaar te kunnen volgen, als belangstellende, als kiesman, als lid van de Commissie van Goede Diensten in 1985/86 en als verslaggever.

Terugkijkend op die periode is het schrijnend te moeten vaststellen dat er nagenoeg geen enkele poging is geslaagd om met de tijd mee te gaan. Wel zijn er talloze nota’s verschenen maar structurele veranderingen hebben ook die niet opgeleverd. Wel een reeks van incidenten en bestuursperikelen.

Allemaal niet zo verwonderlijk want gekwalificeerde bestuurskandidaten zijn sporadisch door de kiesmannen aangedragen, meestal moest het zittende bestuur zelf op zoek.

Ook dat heeft geleid tot een 2 kampen vergadering, enerzijds het bestuur en anderzijds de kiesmannen.

Neem het laatste incident; Een aantal kiesmannen wensten van de zittende voorzitter af te komen en de kans daarop was zijn herbenoeming te blokkeren. Dat de manier waarop dit is gebeurd zonder vooroverleg is gebeurd waag ik te betwijfelen (wordt bij hoog en bij laag beweerd) daarvoor spraken de onderonsjes tijdens de bewuste NPO vergadering boekdelen.

Welke afdelingsledenvergadering heeft hun kiesmannen mandaat gegeven voor deze onsmakelijke frats en in welke vergadering zou het überhaupt besproken zijn ? Waar staan wij als lid van de NPO ?

Als je van enig bestuurlijk fatsoen houdt of correct wil handelen dan zorg je voor een tegenkandidaat die zich kan profileren en wordt er een keuze gemaakt, zo werkt democratie en openheid. Dan ben ik er zeker van dat ongeacht de uitkomst er geen vernederende situatie was ontstaan zoals nu wel is gebeurd.

Dat diverse aanstichters van de problematiek zich nu opwerpen als “redders in de nood” en zichzelf boven de wet proberen te manoeuvreren om uit te kunnen maken wie er nu in het bestuur zouden moeten is tekenend voor het gebrek aan bestuurlijk fatsoen. Juist deze personen zouden zich beter wat ingetogener kunnen opstellen.

Maar na al deze ervaringen blijft de vraag onbeantwoord HOE KOMEN WE UIT DE IMPASSE?

Ik zie maar één oplossing en die is, te zorgen voor kandidaten met een behoorlijke bestuurlijke ervaring, mensen die los van Afdelingen staan, maar wel van een signatuur zijn die uitgaat van een ultieme poging onze sport weer enig aanzien te geven en die voorwaarden willen scheppen om in ieder geval de uitwerking van het document VndT positief te benaderen en het een kans te geven.

Los van deze uitgangspunten kan het niet zo zijn dat de willekeur van 23 kiesmannen hier een streep door gaat halen. Anders gezegd we zullen naar een andere vertegenwoordiging moeten van de leden. Daarvoor informatie inwinnen bij gereputeerde organisatie(s) lijkt een werkzaam hulpmiddel.

Persoonlijk ben ik wel bereid me hiervoor in te zetten maar waar vinden we de broodnodige medestanders? Misschien moeten we via één of andere weg bekende medestanders benaderen of namen aandragen voor een bijeenkomst over dit thema.

Wie het weet mag het zeggen maar artikelen hoe goed ook bedoeld missen hun uitwerking, juist op de mensen voor wie ze bestemd zijn, hoe tragisch het ook is.