Naar buiten kijkend is het weer geen weer om de jongen te gaan lappen. Ja, afgelopen week waren er enkele dagen dat het wel gekund had, maar ja, er zijn ook nog mensen, waar ik dus onder andere die een baas hebben en moeten werken.
Maar goed, er zullen echt nog wel dagen komen dat het lukt. Alleen, ik doe het eigenlijk al jaren dat ik ze in een vrij korte tijd zo goed als dagelijks weg breng. Gewoon, dan ben je er in een twee tal weken mee klaar en ze moeten dan echt aan de bak. Maar goed, zo is het meerdere dingen, "kan het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan".
Zo, afgelopen zondag heb ik de jongen over gedaan van hun hok in de schuur naar het nieuwe onderkomen. Enkele dagen vastgehouden en op donderdag gingen ze er voor het eerst uit. Voor het binnenkomen had ik nog niet de trengels laten zakken dus ik lied ze met openklep binnen komen. Dit deed ik ook op de vrijdag en op een enkele dwarskop na liepen ze allemaal op hun nieuwe onderkomen binnen. Gisteren, na het overwerk op zaterdag zijn ze ook losgeweest en toen heb ik de trengels naar beneden gelaten om te kijken hoeveel er binnen zouden komen. Nu bleven er enkele meer buiten zitten. Na verloop voerbakken uit de hokken, klep met trengels open en de buitenblijvers, die nu wel naar binnen doken konden nog net enkele korrels pikken.
Site aanpassen
Aankomende dagen, weken en of maanden ga ik mijn site aanpassen. De reden van dit alles is dat er qua hokbezetting er toch flink was is veranderd. Waren het jaren lang de "Walpotduiven" die de boventoon voerde. Zo zijn daar, en dit mede gezien het presteren op menig ander hok een groot gedeelte van deze duiven uitgeselecteerd. Natuurlijk, de nodige jaren heb ik, en trouwens ook mijn vriend, gabber en neef Wilfred verschillende vroege duiven weten te pakken met nakomelingen uit mijn toen zo belangrijke "Walpotdoffer". Wilfred draaide ook met zijn nakomelingen vroeg op vluchten als Pau, Barcelona etc. En zelf heb ik ook niets te klagen gehad zo door de jaren heen. Wat ons wel steeds meer op ging vallen was dat als je dacht dat je een bruikbare had, ik praat in deze dan niet eens over een goeie, je deze ook zeer snel weer kwijt was of het maar voor een enkele keer was dat je hem of haar pakte. Ja, mijn "Britt", dat is eigenlijk wel zo'n goeie nakomeling die er ooit uit voort is gekomen. Speelde zes op zes met zoal 28e Nat. Pau, 118e Nat. Perpignan etc. etc. Maar tot nog toe vallen de prestaties van haar nakomelingen wat tegen.
Maar goed, de vaste lezer van mijn "Kijk op ...." zal van zelf op de hoogte gebracht worden als er veranderingen plaats gaan vinden of gevonden hebben.
Het werk
Ja, het is druk op de zaak. Een zieke, nog mannen met vakantie en dan de tijdsdruk die op bepaalde opslagtanks staan brengen de laatste dagen geregeld overwerken met zich mee. Maar goed, hebben we ook weer een centje extra zullen we maar denken. En als ik de wintermaanden geregeld overwerk kan ik dadelijk met de vluchten ook een keertje nee zeggen!!! Maar nu is het niet zo dat ik hier een praatje pot over het werk wil gaan houden, nee, integendeel zelfs. Maar het leek me een mooie gelegenheid om mijn ongerief eens kenbaar te maken over heel dat pensioen gedoe. Slapen we nu met zijn allen of laten we alles maar over ons kam gaan. Ja oké, we helpen de Grieken, en ik zie al die mannetjes zitten op een terrasje die met hun 50ste of 55ste stoppen met werken en wij kunnen dadelijk doorgaan tot ons 67ste. Echt, we gaan met zijn allen naar de klote en die lui daar in Den Haag, die tot de 30ste op pa en ma de zak geteerd hebben omdat ze studenten waren, helpen ons zak wel leegtrekken van hen die heel de leven al werken. Kijk nu enkel eens naar de zorgkosten hoe die dadelijk omhoog gaan. Als je sommige van deze dingen vergelijkt met onze sport, je zou haast zeggen, het lijken wel duivenbestuurders daar in Den Haag. Negatief Wel nee, gewoon de werkelijke realiteit. Lees anders maar eens goed sommige stukken zo links en rechts op internet!
Een duif gevonden
Afgelopen vrijdag, ik was op me werk van klus A naar Klus B toen er voor me op straat een geringe duif liep. Ik parkeerde de auto en dacht, "zozo, dat is een mooie doffer". Tot ik bemertke dat hij al zijn pennen aan beide vleugels en staart totaal verbrand had. Ik kon hem zo van straat pakken. Zoals de duif er uit zag was dit nog niet lang daarvoor voorgevallen. Ik heb de duif, even bij me in de auto gehad en aangekomen bij kantoor heb ik hem wat laten drinken en in een doos gestopt. Ik had het gevoel, deze duif moet ik opgeven en dat heb ik gisteren dan ook maar gedaan. Nee, verstand van duiven heb ik zeker niet maar deze is mijn inziens toch wel iets speciaals. Ik heb er tevens gisteren met Monique samen enkele foto's van gemaakt. En omdat het een Belgische betreft heb ik ook wat foto's met een stukje tekst opgestuurd naar Pipa. We denken wel eens, "waar blijven onze duiven toch?". Nou, zoals jullie kunnen zien, komen ze in of op de verkeerde plek op een raffinaderij dan kan het onderstaande ook met hun gebeuren met alle verdere gevolgen van dien.
De gevonden duif. Bemerk zoal de staart en één der vleugels !!! En geloof me maar, zo komen ze nooit meer thuis hoor.
Met dit schrijven wil ik het er eigenlijk maar bij laten dus, tot de volgende Kijk op!
|