Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

...en we hebben de zachtste winter die ik mij kan herinneren. Zelf heb ik er geen probleem mee, de duiven kunnen ieder dag buiten zonder gehinderd te worden door sneeuwstormen. Ik heb er zo’n hekel aan gekregen sinds de glibberrit over de omgetoverde Thialf open ijsbaan op de A6 twee jaar terug, bah sneeuw.

De vliegenisten knetteren als ware ‘riders on the storm’ over het Gaasterlandse heuvelland, prachtig gezicht. De jaargetijden lijken te verschuiven, en zij wij voorbereid op winter in april? Wat gaan we doen als het tot mei zou sneeuwen, uitstellen of gewoon doorgaan? Wie het weet mag het zeggen, maar niet teveel doemdenken, wel voorbereiden graag.

De voorjaarsbeurzen komen eraan; Houten, Kortrijk, Blackpool, Dortmund, Polen, en er schijnt een soort Europacup voor oost Europeanen in Hongarije te worden georganiseerd. Je hoeft je niet te vervelen tot maart. Vliegreisjes met hotel kosten ook geen handen met klauwen meer, dus vrouw mee en cityhoppen, mocht je dat willen. Voor de opsomming van hersenspinsels die u nu gaat lezen is er al veel meer verteld over de zin en onzin van producten, medicijnen, homeopathische toverdranken, dromen in flesje en potjes. Op beurzen wordt je er mee platgegooid, buiten de landsgrenzen nog vele malen meer dan hier in onderwaterland. Ieder land zijn gebruiken en rites en of het bij ons nu gaat om zuinigheid of nuchterheid, het gros hier blijft geloven in graan en water. De  fabrikanten maken dezelfde soort producten. Komt er iets nieuws op de markt, dan wordt dit al snel gekopieerd en overgenomen in de gebruiksschema’s. Je hebt 10 dagen in een week nodig om alles in de drinkpot of over het voer te gooien. Wordt mij om advies gevraagd, dan raadt ik de mensen aan om een drietal tot vijftal zaken aan te schaffen van dezelfde productlijn, testen, bevalt het, dan er mee doorgaan, zo niet, dan stop je ermee. Misschien niet de beste verkoopmethode en vast de reden waarom mijn naam maar niet in de Quote top 100 staat.

We doen met elkaar in onze sport aan overintensieve pluimveeteelt. Persoonlijk denk ik dat duivensport veel verder in ontwikkeling is dan bijvoorbeeld paardensport of zelfs veeteelt, is een subjectieve inschatting natuurlijk. Ik baseer dat op het steeds snellere verloop van de vluchten. Geweldig transport en begeleiding, door verbeterde ver- en ontluchtingssystemen. Vergelijk dat maar eens met die open vrachtwagens voor varkens, koeien en paarde. Medische begeleiding door gespecialiseerde duivenartsen, voedingsexperts, en natuurlijk de duivenmannen die alles testen wat in de supermarkt, reformzaak, of andere toverproductenwinkels te krijgen is. Al eens geprobeerd uit te leggen dat er meer schapen worden geslacht voor de duivensport dan voor een offerfeest? De beste oplossingen worden vaak door toeval ontdekt, zijn wij erg goed in onze sport. Het gaat per slotte om winnen, het grootste doel in de vooruitgang der volkeren, wedden?

Goede producten, bijproducten of hoe je het wilt noemen, hoeven vaak niet zo duur te zijn. Het gaat er om wat werkt, wat niet, beetje boerenslimheid, goedkoop inkopen is altijd nog slimmer dan duurkoop weggooien. Ik mag zelf graag experimenteren met producten. Je maakt er niets mee kapot, en als het werkt of een toegevoegde waarde heeft is dat mooi meegenomen. Ik maak wel gebruik van een vergelijkend warenonderzoek, dus één hok zo, een ander hok zo, anders is het niet meer dan een interpretatie. Je weet per slotte niet wat er was gebeurt als je het niet had gedaan. Ik waan mijzelf overigens niet tot wetenschapper, dat laat ik graag een de geleerden over. Zijn de duiven constateerbaar ziek, maak dan wel gebruik van door de juiste medicijnmannen gemaakte medicamenten, duiven mogen niet onnodig lijden wat mij betreft.

Soms zie je geen verschil, soms resultaat, zelden oplossing. Het gaat mij om die enkele procenten voorsprong of verbetering maken. Vorig jaar heb ik tijdens de kweek geëxperimenteerd met de inzet van vetten en zuren. Zo werd de eerste ronde grootgebracht met een schema gebaseerd op vetten, olie en levertraan over het voer. Kaas bijgevoerd, eiwitproducten en probiotica van mijn Duitse duivenmaat. De tweede ronde werd grootgebracht met alleen zuren, in de drinkbak. Wordt er door sommigen beweerd dat zuren ervoor zorgen dat duiven minder drinken en daarom mooiere mest achterlaten, zou best kunnen maar ik heb het niet kunnen constateren. De 6-liter tonnen gingen net zo snel leeg met als zonder zuren, ze hebben het vocht nodig en drinken om hun jongen te voeren.  De jongen kwamen in beide gevallen mooi op, geen opmerkelijke verschillen in bevruchte eieren, dus daar geen verschil. Tot na de natourvluchten die ze hebben doorstaan nog eens de balans opgemaakt. En wat viel op? Van de eerste ronde waren amper verliezen te noteren, wat achter bleef was in hoofdzaak van de tweede ronde. Mag u nu raden welke methode ik dit kweekseizoen ga gebruiken?

Alles wat u nu bedenkt om deze bevinding onderuit te halen heb ik ook laten passeren, test het maar gewoon dan mag je meelullen. Een combi van beide methoden? Ik vermoedt dat zuren en vetten niet elkaar versterken, eerder afbreken.

Een hele goedkope behandeling om de eerste signalen van een coli aanval te behandelen? Iemand fluisterde yoghurt in mijn oren, van de andere kant van de aardbol kreeg ik mee om juist kaneel in te zetten, ik heb ze gecombineerd, 1-2 dagen over een lichte mengeling, bij een aantal duivenvrienden getest, en wat bleek? Het leek te helpen. We lezen al weer enkele jaren over het inzetten van schapenvet tijdens vooral de fondvluchten. Ik bleef wat huiverig, maar toch de schromende zevenmijlslaarzen aangetrokken en gaan testen. Bij een bevriende slager ging ik een zak schapenvet halen van een zojuist geslacht schaap, versheid ten top. Daarna gezuiverd, gefilterd en opnieuw laten koelen zodat het mooi in tupperwarebakjes in de vriezer kan worden bewaard.

Duivinnen met lecithineolie gevoerd, en de doffers op schapenvet. Eerste meerdaagse fondvlucht met jaarlingen, duivin voorop, doffer, duivin, doffer. Na 15 aankomsten waren er 10 doffers en 5 duivinnen. Volgende vluchten, zelfde manier, zelfde patroon. Dit waren voor mij goed verlopen vluchten, op de mindere resultaten, door eigen gemaakt foute inschattingen geen patroon waarneembaar. Per definitie kon ik niet direct een conclusie opmaken wat nu beter is. Op het kopwerk zag ik geen verschil in ieder geval. Het verschil zit voor mij in de hanteerbaarheid en prijs. Olie heeft het nadeel nogal vlot ranzig te worden. Halve literflessen moet je al snel leegmaken anders krijg je klonten onderin, kan mij niet voorstellen dat dat goed is. Het schapenvet blijft in de vriezer stabiel. Ik smelt het in een magnetron (1-2 minuten) tot het volledig vloeibaar is. Ongeveer de grootte van een ijsblokje per kilo voer. Let op, schapenvet mag niet borrelend en kokend de magnetron uitkomen, dan veranderd de structuur is mij ingefluisterd. Nadat het gesmolten is, wordt het door het voer gemengd, even laten drogen en duiven eten het graag. Bij de ‘productie’ van schapenvet komen minder ‘handen’ aan te pas en is daardoor wel vele malen goedkoper dan al die in fabrieken koudgeperste oliën.

Regelmatig las ik over het zichzelf kaalplukken van duiven, dat ik wel gezien had bij papegaaien. Het kaal pikken van de borst, alsof een gekte over ze heerst, ze blijven veren uittrekken tot ze kaal zijn. Tot afgelopen zomer nog nooit meegemaakt, wel dat ze de koppen door de roosters staken en zo kaal werden, wat later herstelde. Een beloftevolle jaarling kreeg het na de vluchten, contact opgenomen met bevriende dierenarts, maar geen remedie bekend. Dus zelf maar experimenteren, want hij werd kaler en kaler. Kwestie van alles inzetten; eerst duif alleen gezet en de kale plek ingespoten met muggenspuitbus. Laten opdrogen en na uur afgespoeld. Daarna de duif gebaad in warm water met virkon-s en zelf laten opdrogen. Paar uur later weer afgespoeld, en over de hele kale plek ingesmeerd met jodium, en de volgende twee dagen nog een paar keer opnieuw met jodium ingesmeerd. Op deze manier denk ik bestreden te hebben; ongedierte, virussen, bacteriën en schimmels. Een week later begonnen de veren weer in te groeien, het verenpikken was gestopt en hij vliegt al weer maanden vol enthousiasme met een nieuw Armani-verenpak.

Het bekende matador orakel schreef in een artikel over de ‘oude’ donsrui en hoe dit te stimuleren. Nu weet ik nog de eerste keer dat iemand mijn duiven keurde en over oude dons begon te zwammen. Ik had er nog nooit van gehoord, dons ja dat ken ik, maar oude dons? Tot je enkele jaren meer ervaring hebt en er achter komt dat iedere procent verbetering een verbetering ten opzichte van je concurrentie is. Jaren later kreeg ik een oud recept onder de neus, om donsrui te stimuleren en ben dit gaan testen. Het recept is in de loop der jaren wat aangepast, wat toegevoegd, wat aan de bereiding gemorreld. Een recept met meest bekende ingrediënten, maar sommige toch nog niet eerder tegengekomen, dat maakt het voor mij uniek. Doordat ik de samenstelling wat in het mystieke houdt wordt het stinkende roze goedje al gekscherend ‘mist’ genoemd. Zit veel bereidingstijd in en ik maak het alleen op bestelling. Alleen met verse ingrediënten, geen fabricage extracten. Duiven zonder oude dons gaan niet meer dons ruien, lijkt mij logisch, maar sommige duiven gingen toch blijkbaar meer van het oude pak losgooien. Nu kan ik wel een handvol dons in een nestbak gooien, foto van maken en zeggen dat het helpt, maar moet je zelf maar uitvinden, of niet?

We willen met elkaar graag de duivensport behouden. Wat ik nou jammer genoeg niet lees is hoe we tenminste een deel kunnen behouden? Best slecht voor onze gezondheid is duivenstof en mij is ooit verteld dat 1 op de 10 duivenmelkers een stoflong krijgt, gratis en voor niets. Waarom word het gebruik van stofmaskers niet veel meer gepropageerd? Ja als je er last van krijgt, zoals ik zelf bij warm weer. Een masker is onhandig en zit niet prettig, maar ik weer zeker dat het levensverlengend werkt, scheelt toch weer een paar leden op een jaar toch? Nog een paar misschien niet zulke loze ideeën. We enten al verplicht tegen paramixo, terwijl pokken en paratyfus op vrijwillige basis worden gelaten. Ik begrijp best dat je de sport duurder maakt als deze laatste twee ook verplicht zou maken, maar welke ellende kun je voorkomen door het in te voeren? Paratyfus zal dan wel lastig zijn, maar ik denk met de dynamische entstof van de duivendokter uit Breukelen veel, heel veel ellende kan worden voorkomen. Niks industrieels, maar voortkomend uit actieve ziektestammen binnen de duivensport, heel logisch en werkend. Nog zo’n idee, verplichte telefoonstrippen op de vaste voetringen, volgens mij al bij onze oosterburen verplicht. Ik denk dat we er vroeg of laat toch niet onderuit komen, ondanks de zoekmachines op NPO site. Regeling tot het verplicht ophalen van verdwaalde duiven komt zeker aan. Misschien een idee om gelijk op de NPO site ook een ‘meldpunt duivenhouders misdragingen’ te maken. Willen we een volwassen organisatie zijn, of tenminste uitstralen, dan zullen we wel wat meer moeten doen dan goede doelen steunen.

Mijn aanleiding tot het idee van een meldpunt is een herhaling van een quiz op Humor TV uit 2008 . Door de presentator werd haarfijn uitgelegd dat hij een duif vond, het ringnummer opgaf en bij het contact opnemen met de eigenaar te horen kreeg dat hij de nek maar moest omdraaien, het publiek gruwelde. We weten het, het gebeurt, maar we doen er niets aan. Zulke 20 seconden TV doen ons imago sneller de das om dan wij met alle goede bedoelingen ooit kunnen uitstralen.

Wil je dit uitbannen, ga dan verhaal halen bij de verantwoordelijke, we hebben een arbitragecommissie, maak er gebruik van. Onderzoek, schors hun, die de rest in een kwaad daglicht zetten. Na hoor- en wederhoor natuurlijk. Als wij het niet doen, wordt het voor ons gedaan, wie doet dan het licht uit?