Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

In de verte komen een viertal mannen aangelopen. Diep weggedoken in hun winterse jas. Zwijgend schuifelen ze voort tegen de immer striemende wind. Zwijgzame mannen die een enkel woord mompelen. Zonder op of om te kijken vervolgen ze hun weg. Meewarige blikken van enkele omstanders schijnt ze niet te deren. Nog dieper steken ze de handen in hun jaszakken om hun kleumende ledematen iets van warmte te schenken.  Aan de weg schijnt geen einde te komen. De einder lijkt met hen mee te schuifelen. Eén van de mannen stopt na een aantal meters en kijkt hoopvol naar achteren.  Zijn heldere ogen priemen in de verte of er iets tastbaars te zien is. Enkele stipjes schijnen de vier mannen te volgen. Na een poosje draait de man zich weer om en probeert de overgebleven drie mannen weer bij te benen. Al gauw sluit hij zich weer aan  bij het groepje. Langs de kant staan soms enkele mensen die vol  verwachting de mannen aanstaren in de hoop wat het onbekende hun geven zal.  Ondertussen beukt de wind onophoudelijk op de mannen. Zij slaan hun kragen wat op en duiken dieper weg om zich tegen de kou te beschermen.  Ondanks deze kou en de tegenwind vorderen de mannen gestaag richting de voor hen bekende horizon. Zelfs de natuur heeft moeite om zich staande te houden in dit weer. Bomen buigen diep door en de vogels proberen zich voor het naderend onheil een goed heenkomen te verschaffen.  In enkele huizen brandt het licht en achter de gordijnen zien  de veilig beschermde mensen het tafereel gaande. Blij dat zij er in dit weer niet door moeten gaan. Bij de lekker snorrende kachel is het goed toeven. Verbazing treft die gezichten wat dat viertal aanspoort om te doen wat ze doen.  Niets komt in hen op om die mannen binnen te laten en zich te laten verwarmen aan hun brandende kachel .  De kleinste van de vier blijft een ogenblik stilstaan en werpt een hoopvolle blik naar binnen om iets van genegenheid te ontdekken. Nietszeggende ogen kijken hem aan. Ogen die niet begrijpen waarom zij dit pad gaan. Beschaamd schuift de man het gordijn dicht alsof hij zich betrapt voelt.  Buiten kucht de man hoorbaar, een droge hoest, vast veroorzaakt door het ongure weer. 

De andere drie zijn ondertussen verder gelopen en de kleine man voegt zich weer bij zijn vrienden. Zich verbazend over zoveel onbegrip.  De man die al eerder stilstond, stopt opnieuw en zijn blik krijgt een  glans. De stipjes zijn dichterbij gekomen. Misschien kunnen die mensen zich bij hen aansluiten. Hoe meer medestanders op deze zware tocht, hoe makkelijker de afstand is te overbruggen.  Een blik van verstandhouding en ook deze mensen sluiten zich aan. Men zegt geen woord en zwijgend ploeteren ze zich verder door de alsmaar krachtiger wordende storm.  De snelheid neemt af maar men gaat door, zonder een woord te zeggen. De weg voor hen blijft angstig leeg. Zelfs geen tegenligger komt dit niet alledaagse tafereel verstoren...

Een verhaal met een diepere betekenis. Voor de Nederlandse duivensport is nog een lange weg te gaan. Een weg met diepe kuilen en heel veel obstakels. De PPN kan het echt niet alleen. We hebben broodnodig hulp nodig. Uit alle lagen van de duivensport. Niet alleen hulp met woorden maar juist hulp met daden. Loopt u mee of staat u ook aan de zijkant? Jammer. Een nieuw jaar (2012) is een goede start met voornemens voor het laten groeien van ons ledenaantal. Tegenwerking belemmert een juiste gang van zaken.  Je schouders ergens onder zetten kan wonderen verrichten. Een mentorschap is een must. Vaak stoppen liefhebbers met onze prachtige sport bij geen resultaten. Daar zit voor veel mensen de bekende  bottle-neck om de bekende duivenjas aan de wilgen te hangen. Aan de zijkant staan en dan veel commentaar geven, veelal negatief,  werkt frustrerend. Een behoorlijk aantal duivencoaches heeft het begrepen  en doet hun uiterste best om het in hun vereniging te doen wel slagen.

Het is niet altijd een Abc’tje , maar niet geschoten is altijd mis.  Een man met een missie is bijvoorbeeld Jaap Brasser, secretaris De Zwaluw uit Westkapelle. Hij en de vereniging hebben zich sterk gemaakt voor een jeugdlid n.l. Gerson de Pagter uit Meliskerke. Hieronder leest u zijn relaas:

Weer al even geleden dat ik wat van ons nieuwe jeugdlid Gerson de Pagter heb laten horen. Maar een artikeltje onlangs in Het Spoor inspireerde me om nog eens wat te vertellen over hem van het afgelopen seizoen.

Het was uiteraard de bedoeling, dat hij met het jonge duivenseizoen zou beginnen met het  verkregen ploegje jongen maar de pokkenziekte gooide roet in het eten zodat pas met de navluchten is gestart. Maar het mooiste  kwam op 27-08, waarbij hij met 1 van zijn 2 oude duiven (opvangers geweest) de 1e prijs in de vereniging won tegen 326 concurrenten. Deze duif was deze winter overigens ook de mooiste doffer van de tentoonstelling. Ook had hij op de laatste vlucht Peronne van 10-09 de snelste duif van de jeugdafdeling van Zeeland'96.

Deze zomer heeft hij ook nog een tweedehands hok van één van onze leden, de gebr. Verhagen voor niets (!) gekregen om volgend jaar met wat meer duiven mee te kunnen spelen. Dat is na plaatsing ook al weer bevolkt door 12 late jongen van één van onze beste spelers Willem Minderhoud.
De overgebleven jongen van dit jaar gaan daar volgend jaar op gespeeld worden, terwijl de jongen van dat jaar dan weer naar het Promohokje gaan. Hij is nog even enthousiast als voorheen en is ook naar de jeugddag in Houten eind november geweest.

Het blijkt  dat wanneer de vereniging er energie in steekt veel dingen mogelijk zijn. Alleen dat kan alleen van de basisvereniging komen. Wij kunnen u de ` tools en support` geven, de daden zijn aan u. 

In het afgelopen najaar is er weer een Promotie Junior hokje in Katwijk geplaatst. Nu ligt er misschien weer een aanvraag klaar voor een zelfde hokje in Apeldoorn. De PPN rekent op u en daarmee de Nederlandse duivensport.

Namens de PPN,
Peter Tolk