Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Ik heb met plezier drie stukjes gewijd aan de duivensport. Ik heb bewust niet alle marketingregisters opengetrokken, want dan schop je onwillekeurig tegen de schenen van mensen die goedwillend zijn.

Maar in mijn ogen kun je niet kiezen voor de weg tussen twee uitersten; het grijze verleden en de overdreven moderne tijd. Want ik denk dat niemand aanstoot behoeft te nemen, wanneer ik zeg: het is wel heel erg eenzaam, als melker van graan en water + een scherp selectiemes. Ik bedoel, voor de buren ben je dan een gevalletje om 1.4.4. te bellen, want je draait met enige regelmaat duiven de hals om. En voor de supermoderne coaches met halve duivenpaleizen ben je een typisch gevalletje waterschade. Of even Apeldoorn bellen!? Want zonder een goed gevulde medicijnkast en dozen vol met drankflessen voor de verenpakken. Plus baadt het niet, dan schaadt het ook niet: ofwel, 33 verschillende soorten voedingssupplementen. Word je niet voor vol aangezien.

Extremen

Met mijn inleiding heb ik de toon van dit slotakkoord gezet. Wanneer ik nooit gebruik zou maken (buiten de verplichte entingen) van een goede duivenarts, dan ben ik dierenbeul in de ogen van heel veel van mijn duivenvrienden.

Wanneer ik tegen mijn buren opbiecht, dat ik streef naar een natuurlijke vorm van duiven houden en duivenspelen. Dan word ik met een medaille weer teruggestuurd. Geweldige man wordt er dan geroddeld.

Wat is waarheid? Maar eerder: wat is verstandig in mijn situatie. Dat ga ik hier niet vertellen, maar ik wil wel  een oogje dichtknijpen. Ik bedoel, als ik over 1 of 2 jaar hier mijn biezen kan pakken, dan zal ik het niet laten. Maar dan moet ik wel een aardig tuintje er voor in de plaats hebben. Echter, de toekomst is nu eenmaal niet te voorspellen.

Niet te voorspellen. Maar een reële verwachting is altijd verstandig; dus doe ik dat ook. Dus, ik verwacht over 1 of 2 jaar weer een leuk hok met flinke aanbouwren in mijn nieuwe tuin te hebben staan fonkelen.

En zo kan het ook gaan bij de NPO bestuursplannen.

Een jonge of een oude Buwalda. Het hoeft niks geen verschil te maken, want het gaat om de extremen vermijden en de weg door het midden te bewandelen.

Voor een toekomstplan, betekent dat:

• Het verleden niet te grof behandelen…
• Het verleden een medaille geven en ergens op de achtergrond in ere houden ;-)
• Het verleden laten meepraten over wat je vandaag en morgen wilt ondernemen..
• Enz…  

En voor al het overige ben je als individu maar ook als hele duivenbond, zeer sterk afhankelijk, wat en hoe de wereld om je heen naar je kijkt. Wat ze van je gedrag vinden! En hoe ze je kunnen gebruiken. Want laten we vooral niet naïef zijn over de politiek d.w.z. niet in Veenendaal, niet in Den Haag, maar ook niet over de buurtpolitiek. Immers overal zijn mensen uit op het verspreiden van hun persoonlijke belangen. Een buurman kan een wit voetje willen halen bij zijn jeugdig ogende buurvrouw, door die gek van een hoe, hoe, hoe met zijn dakschijters te irriteren. Maar precies diezelfde buurman geeft die oehoe knul een compliment als het hem goed uitkomt. Wanneer o.a. zijn scootmobiel een onderhoudsbeurtje nodig heeft. Kortom, laten we ons geen illusies maken over langdurige duivenrelaties.

Epiloog

Ik ben zelf een redelijk weldenkende persoonlijkheid, die niet altijd even gemakkelijk ligt. Maar ik heb wel als voordeel dat ik zeg wat ik denk. En uitvoer wat ik je heb beloofd. En als onze bestuurders + kiesmannen dit nou ook is gaan doen. Dan hebben we misschien met enige regelmaat een huis vol ongein. Maar dan blijven de roddels alleen voor de bühne en niet om de duivensport zijn kans op een betere toekomst af te nemen.