Koning winter is weer uit het land en eerlijk is eerlijk, van mij mag hij weg blijven ook. Als ze sneeuw willen, dan gaan ze maar naar Oostenrijk en die kou mag nu ook weg blijven. Nee, van mij mag de temperatuur omhoog zodat we weer lekker in de tuin kunnen zitten en zo. Na een week van werken, en de kou die de vorst met zich meebracht gelukkig weer achter ons zijn we weer bij een nieuwe week aangekomen. Op het werk is het druk terwijl hier thuis nu de voorbereidingen voor het koppelen ook begonnen zijn !!!
Het voetbal
Zo, de mannen van ons hebben weer een wedstrijdje achter de rug. Willen ze nog kans maken op het kampioenschap, dan kunnen en mogen ze gewoon niets meer verliezen. Met een wedstrijd minder staan ze op een mooie tweede plaats, dus er is zeker nog kans. Met een 3-1 voorsprong gingen ze de rust in en de uiteindelijke eindstand werd 7-5. Tim gaf weer enkele mooie voorzetten waar zijn ploeggenootjes dan vanuit konden scoren. De laatste aanval was er een vanuit het boekje en Tim kreeg hem mooi en prima voorgegeven en met een loeihard schot bracht hij met de teller voor zijn ploeg op zeven. Niet omdat het mijn zoon is maar de aanval was gewoon subliem gedaan en hij was in de gelukkige omstandigheid dat hij het af kon maken. Hierdoor kregen de kereltjes de handen van vele toeschouwers, zowel van de eigen thuisploeg als van de tegenstanders op elkaar. Over sportief gesproken !!!
Einde van de middag ben ik samen met zoonlief met de metro en tram naar De Kuip gegaan. Ja, samen met de kleine man ben ik naar Feyenoord geweest. Dit zijn van die momenten waar je van moet en kan genieten en dat doe ik dan ook. Ook voor dat kleine kereltje zijn het momenten die hij zijn hele leven niet meer zal vergeten, samen met zijn pa naar De Kuip. Met een rugzak met een paar pakjes drinken en wat snoep gingen we op weg. Natuurlijk moesten er ook muntjes gekocht worden voor te eten en drinken. Natuurlijk, ondanks dat we dit bij ons hadden wilde hij dat wel. Maar goed, met gehele andere gedachten zaten we daar en eerlijk, wat een bagger partij. Maar goed, ze doen het volgens de ranglijst nog altijd beter als het vorige jaar. Maar echt, ook dit is weer net duivensport, je heel wat vinden maar gewoon eigenlijk niets zijn.
De duiven
Als ik in de ochtend, zo rond de klok van een uur of half zes met een bakkie koffie en een sigaretje in de tuin staat beginnen zowel de doffers als de duivinnen al behoorlijk te roepen. Ik merk gewoon, ze zijn klaar om gekoppeld te gaan worden. Ik heb dan ook afgelopen week enkele vrije dagen opgegeven zodat er einde van deze maand gekoppeld kan worden. Ook de week daarop heb ik iedere dag enkele uurtjes verlof genomen voor in de middag. Zo kan ik de duiven koppeltje voor koppeltje loslaten en kunnen ze rustig en ongestoord paren. Het voordeel hier van is, ze kunnen rustig paren en je weet gewoon zeker dat ieder koppel jongen dadelijk ook daadwerkelijk van dit koppel is.
Eigenlijk is het voor mij nu ook al een klein beetje begonnen. Het boekje, wat ik altijd voor handen heb is ingevuld. Aantallen doffers, duivinnen, hoe ze gekoppeld gaan worden etc. etc. Ja, dit is voor mij altijd het begin van weer iets nieuws. Qua aantallen ben ik nu ook rond en wat er zit mag blijven zitten voor dit nieuwe jaar.
Zo heb ik voor aanstaande jaar een drie stuks ouwe bewezen doffers, een vijftal nieuwe twee jarige en een twaalftal jaarling doffers zitten. Wat de duivinnen voor het vliegen betreft heb ik een zes stuks ouwe, drie stuks twee jarige en een negen stuks jaarlingen zitten. Dus in totaal een twintig doffers en een 18 duivinnen. Dit alles, een 38 stuks om te vliegen is dan inclusief de jaarlingen. Ik weet, het zijn er niet veel maar zal er maar van uit gaan, niet het vele is goed maar het goede is veel. En daar kom ik weer, ik doe het niet voor een kampioenschap en zal dan ook niet kijken naar hoe Piet, Klaas of Kees het doet. Nee, proberen wat mooie uitslagen te maken en tevens proberen om Piet, Klaas of Kees een keertje voor te zitten.
Zo, dit was weer een wekelijks ....verhaaltje vanuit het Zuid-Hollandse Poortugaal
|