Jeetje, wat waren we er dicht bij. Ik woon direct aan de elfstedenroute en geloof me als ik u zeg dat ook ik er heel veel zin in had. Friezen komen nuchter over en zijn dat over het algemeen ook maar ook wij ontdooiden nu een beetje. We meenden nu toch echt een redelijke kans te maken op weer zo’n fantastisch evenement. Ik weet nog van die andere Elfstedentochten. Vroeger, ik had net mijn rijbewijs, ging ik naar Brabant om carnaval te vieren. Heel gezellig was het altijd en enorm gastvrije mensen. Mensen, wat heb ik daar toch verschrikkelijk leuke herinneringen aan over gehouden. Maar het staat natuurlijk niet in verhouding tot de sfeer die aanwezig was tijdens die laatste Elfstedentochten (sorry Brabanders). En ook de te verwachte Elfstedentocht gaf al zoveel gezelligheid vooraf dat we, na het besluit van het bestuur om de tocht niet door te laten gaan, absoluut geen kater overhielden. We hebben nog een paar fantastische schaatsdagen overgehouden. En konden we zelf heerlijk schaatsen op de door onszelf geprepareerde vaarten, kanalen en meren. Nu is de vorst voorbij.
Maar als je nu eens de Elfstedentocht gaat vergelijken met de duivensport? Vergelijk de schaatsers nu eens met de duiven. De baanvegers met de duivenhouders en alle bestuurders van de Elfstedentocht met de besturen van alle geledingen in onze duivensport.
Vergelijk je de schaatsers met onze wedstrijdduiven dan kun je het volgende zeggen; Bij de start van de Elfstedentocht heb je alle schaatsers achter de hekken staan. Atletische schaatsers, marathonschaatsers, hobby schaatsers, schaatsers die goed getraind zijn en schaatsers die niet getraind hebben. Gemotiveerde schaatsers en schaatsers die vooraf eigenlijk wel weten dat ze de tocht niet uit rijden, nou ja, mits de weersomstandigheden een beetje mee zitten. Schaatsers die goed met hun sport bezig zijn en er voor zorgen dat ze in topconditie op het ijs komen en schaatsers die de avond er voor nog even een biertje hebben gehaald. Wanneer onze duiven zitten te dringen voor de opening van de containers waarin ze zitten voordat ze gelost worden is het net als de schaatsers achter de dranghekken voor de start van de Elfstedentocht. Laten we eerlijk zijn, niet alle duiven hebben de optimale verzorging gehad en ook niet alle duiven hebben hetzelfde atletische vermogen. Ook niet alle duiven zijn super gemotiveerd. En de kwaliteit van de duiven mede door de conditie zal heel verschillend zijn. Maar wel staan ook álle duiven “achter de hekken” om gelost te worden met dit verschil dat er voor de duiven meerdere wegen naar Rome leiden. Wanneer je de baanvegers vergelijkt met de duivenhouder dan zijn er ook nogal wat overeenkomsten. De baanvegers doen ieder op hun eigen manier hun uiterste best om de meest optimale situatie te creëren om de schaatser zo goed mogelijk het parkoers af te laten leggen. Iedere baanveger vind het leuk vooral ook omdat de sfeer onderling zo goed is en je zoveel plezier beleeft aan de resultaten van je verzorging. De baanveger moet je als vrijwilliger ook niet aanspreken op zijn manier van werken want het gaat om het resultaat. Hij doet het voor zichzelf en met zijn allen komt die baan er heus wel in. Het aantal baanvegers is wel belangrijk want met een paar vegers kom je niet tot het gewenste eindresultaat en zul je alleen met overbelasting van die paar vegers de hele route geveegd krijgen. De sfeer zal hierdoor dramatisch afnemen.
Het vergelijken van alle besturen in alle geledingen van de Elfstedentocht met alle besturen op elk niveau in de duivensport is dan ook navenant. Ieder doet mee met één en hetzelfde doel, een situatie creëren waarbij iedereen die aan het spelletje meedoet er het meest haalbare voor zichzelf uithaalt maar vooral er aan het eind van de rit er optimaal van genoten heeft. De ene baanveger haalt zijn plezier meer uit het vegen op zich en de andere veger geniet het meest van de nazit met een Beerenburger of de beleving van de aanblik van de schaatser tijdens de tocht. Ieder geniet op zijn eigen manier. En wanneer alle baanvegers maar ook alle bestuurders zich realiseren dat het vooral om het genieten gaat en dat dit genieten vooral tot stand komt door het creëren van de meest optimale omstandigheden, dan zijn we goed bezig.
Wat de schaatsers en de vegers betreft, ach …zij gaan hun gang wel, ieder op hun eigen manier. Ik wil een volgende keer wel eens ingaan op de bestuurders in de duivensport. Er is al veel geschreven over vluchtlijnen, lossingen, aantal duiven en noem maar op. Wees gerust bestuurders, voorop gesteld, ik heb enorm veel respect voor álle vrijwilligers en een schopper ben ik niet maar …….
|