Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Ik mag vaak graag een beetje vooruitkijken in de tijd. Het seizoen loopt op het eind, mogelijk ben ik wat te haastig en toch, het vergaderseizoen staat voor de deur. De mensen die het afgelopen seizoen het papier maar amper konden raken beginnen nu al uit te kijken naar het seizoen waar ze wel zorgen dat ze op papier komen, niet op de uitslag trouwens. Ik ben niet zo van die 'partijdagen' maar als je een deel van de toekomst van je sport wilt meebepalen is het de tijd om je te laten horen.

In maart mocht ik mijn eerste partijdag in Wychen meemaken. Ik was de junior in de zaal. Heel begrijpelijk, want welke gezinsman van onder de 50 gaat zijn vrije zaterdag nog opgeven voor een dag gejeuzel over eigenbelang en spookverhalen? Er zijn veel leukere dingen te doen toch? Er zat zichtbaar een groot verschil in leeftijd tussen mijzelf en de rest van de vergaderzaal. Dit zelfde verschijnsel doet zich overigens voor in veel meer organisaties en bedrijven, reken erop dat we in goed gezelschap zijn. Gelezen dat de generatie achter mijzelf amper geïnteresseerd is in een leidinggevende positie, die gaan veel liever leukere dingen doen dat in hun vrije tijd luisteren naar gejeuzel van mensen die liever toch niet willen en leukere dingen willen doen. Opvallend?

Waar ontstaat de kloof? Volgens mij heel natuurlijk in de opvoeding op school. Want daar breng je als jongeling toch een groot deel van je jeugd door, daar wordt het vormen van je denken gestalte gegeven. De generatie van mijn vader en zij niet al te kort daarna, werden op school gevormd met de lering 'goed luisteren naar je baas, dan kom je misschien met hard werken hoger in rang'. Als dank krijg je bij iedere 12,5 jaar werken voor een baas een 'gouden spelt' als oorlogsmedaille en een 'gouden horloge' bij afscheid, wat een feest. De meester die bij mij de meeste indruk heeft achtergelaten is nog steeds verbonden aan de school waar mijn oudste dochter haar basisonderwijs heeft gevolgt. Hij gaf ons op 10 jarige leeftijd een soort van vrijheid om zelf te bepalen waar je kwaliteiten liggen, je favoriete onderdeel het meeste aandacht te geven. Die 'stampklassen' kan ik mij amper herinneren, maar dat jaar werd mij duidelijk dat ik mijn gedachten het best creatief op papier kon zetten, zie hier.

Op het afscheidsfeest van mijn dochter sprak ik hem nog kort, hij herkende mij nog na 30 jaar niet gezien te hebben, mij dochter vond hem ook geweldig en ondanks zijn pensioen liepen de kinderen nog met hem weg, en vroegen hem mee op kamp. Zal wel geen toeval zijn. Wat verder opviel die avond was de afscheidsspeech van de meester van de klas van mijn dochter. Hij is van mijn leeftijd en heeft zijn weg via hobbels en bobbels gevonden, zo heeft hij mij verteld, richting zijn ideale werkomgeving. Ik moet zeggen dat hij de grote groep kinderen volledig in zijn greep had, streng en strak overkomend en toch weer ruimte voor heel creatief en iedereen deed mee. Maakte toch weer een heel goede indruk op mij. Zijn boodschap voor de luisterende nieuwe generatie was heel duidelijk. Neem mee wat je geleerd hebt en doe waar je goed in bent, ontwikkel je kwaliteiten, jij bent verantwoordelijk voor wat jij gaat doen en wordt. De school ondersteund je, de leraren zijn er voor je, en jij bent verantwoordelijk.

Kijk daar ontstaat een generatieverschil. Vroeger moest je luisteren, nu moet je denken. Vroeger was het goed om het verantwoorden van je daden bij een ander neer te leggen, de baas bedacht het wel voor je, nu wordt er van je gevraagd om je creativiteit te ontdekken, je eigen unieke eigenschappen te ontdekken. En waar ontdekken de jongeren het? Vroeger luisterden ze naar de radio of keken naar een zwart-wit beeldbuis en lazen de krant. Van daaruit werd de mening, de gedachtegang ontwikkeld. Tegenwoordig wordt de informatiestroom van internet gehaald. Van daaruit worden meningen ontwikkeld en gevormd, daarnaast zijn de klassieke informatiestromen er ook nog steeds. Ga dus niet lopen wijzen van 'ze zitten veel liever achter de computer' zij doen niets anders dan zichzelf ontwikkelen, via een veel grotere informatiestroom dan ik en de oudere generatie ooit hebben gehad in de jeugd.

Maak daar nou gebruik van. De jeugd wil graag presteren, zichzelf laten zien, op sociale netwerken, informeel en gaan en staan wanneer het uitkomt. Niet vastgebonden aan formele omgevingen en statisch praat, regels, machtsvertoning onder het mom 'wat ik zeg is de waarheid'. Dat willen ze veel liever zelf ontdekken, twee klikken op de computer en je hebt 500 meningen over hetzelfde onderwerp. Niet twee oude mannen die langdradig met holle frasen je proberen een stofzuiger te verkopen die je helemaal niet nodig hebt.

Dynamiek, internetroem, foto's delen, je belevenissen delen, jezelf tonen zoals jij dat graag wilt, afsluiten en starten wanneer zij het willen, omdat het kan, niet omdat het moet. Maak daar gebruik van, denk eens buiten hetgeen al 30 jaar hopeloos faalt om de jeugd erbij te betrekken. Geef ze geen bromtol omdat jij denk dat ze dat leuk gaan vinden, geen ranja met een rietje, geen blikken glorie, maar plaatjes en prestaties kunnen laten tonen. Die gouden spelden mag je houden, zit niemand op te wachten, stilzitten is geen prestatie. Kijk bijvoorbeeld eens in de club van 'het orakel van Wilhelminaoord' en of andere verenigingen waar de gemiddelde leeftijd nog niet op bejaardenniveau zit, wat doen zij anders?

Niet doen omdat je dezelfde denkfout maakt als de schoolhoofden van 80 jaar terug in de tijd. Wij zullen wel vertellen wat goed voor ze is, nee ga eens vragen hoe zij de toekomst van de duivensport zouden willen zien. Niet beperkingen opleggen, geen systemen veranderen, daar zit de oplossing niet, echt niet.

Duivensport lijkt het enige bejaardentehuis dat geleid wordt door bejaarden, daarmee komt er geen vooruitgang op gang. Deel je kennis met de opvolgen, ga niet de leraar uithangen maar vraag eens wat ze graag willen.

Op een bromtol zit geen 'touchscreen', hoe werkt dat dan?