Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Even een rondje duivenkranten doen en je weet weer precies in welk jaargetijde we leven. Mijn oude leermeester zei het afgelopen zomer nog. Duivenkranten leest hij niet meer. Volgens hem gat het precies hetzelfde als bij het wekelijkse kerkbezoek, ieder jaar hetzelfde Bijbelverhaal bij dezelfde periode. En het klopt hé, gaat ieder jaar over hetzelfde, weinig nieuws. De rappe mannen schrijven dus nu over hun nu winterkweek, het bijlichten, hoe alle nesten binnen 10 dagen gevuld worden met allemaal prachtig bevruchte eieren, ondanks de kou een geweldige kweek met nog mooiere jongen. Hoe sterker het verhaal hoe beter. En velen met mij maar denken, hooooeeeee doen ze dat? Voor mij geen eind november kweek, ik speel dan ook geen snelheid of dagfond natuurlijk. Ik heb maar een hekel aan die kou in de hokken, sneeuw is voor mij al helemaal een vloek. Ik reed een paar jaar geleden op de A6 toen deze was veranderd in een ijsbaan, auto’s en vrachtwagens die vanuit het niets in de schaar gingen of van de weg vlogen, mag ik bedanken. Dit voorjaar door die ene sneeuwdag in Nederland een tour van twee dagen gedaan om in Bologna te komen, wat normaal in enkele uren klaar is, wat een snertsneeuwzooi. Plots invallende dikke sneeuwbui met om mij heen auto’s die voor mijn neus uit de bochten vlogen, bij de gate aangekomen was de vlucht gecanselled , 5 uur in de rij voor nieuw ticket, slapen op Schiphol, 100 meter voor landing trekt vliegtuig op, te gevaarlijk en vliegt door naar Florence, met de bus 2 uur terug naar Bologna. Je bedenkt het niet.  Voor de kids is het prachtig natuurlijk, zie de sleeën nog achter auto’s aanvliegen door de bocht. Ok ik zie ook de foto’s van duiven in de sneeuw, prachtig gezicht, ik laat ze liever binnen. Ooit eens mijn vliegenisten zien vliegen als kolibries in een sneeuwbui, dan gaat de hartslag ook wel even omhoog. Genoeg geleerd om het af te leren die onnodige risico’s.  nterkweeknkranten, jaarlijkse bijbelrondje
 
Mijn winterseizoen, ik schreef het al eerder, bestaat uit het beleven van de South African Million dollar race. Met mij leeft nog een groep volgers dit winterfenomeen op de site. Volgens ingewijden is het de meest professioneel georganiseerde one loft race op de aardbol. Er zijn plenty anderen in het verre oosten, maar de spookverhalen die daar omheen hangen, weerhoud velen met mij om daar deel te nemen. Al zullen anderen daar weer heel anders over denken, de winnaars natuurlijk, zou ik dan ook doen. Begin november werd gestart met het trainingsprogramma, met op iedere woensdag en zaterdag een live te volgen uitslag. Niet meer weg te denken in de moderne duivensport. Ook al zijn het korte trainingen, de prestigestrijd is geweldig hoogstaand. Presteren in de voorvluchten is zo belangrijk geworden waardoor er speciaal ‘snellere’  jongen worden ingestuurd om ook op het sprintwerk vooraan te staan. Het gaat niet meer alleen om de finale, ook al is daar de grote zak met geld te verdienen. Vooraf gaan er al 5 auto’s de deur uit op de Hotspots, wat al genoeg spanning met zich meebrengt. Gelukskwestie hoor en lees ik vaak, wel van degenen die zelf niet meedoen overigens, tja wat moet ik daar mee. Aan loterijen doe ik niet mee, hier wel, omdat zelf kan bepalen welke duiven ik instuur, dat alleen al is een strijd. Het zomaar insturen van een paar goed opgekomen leuk uitziende jongen is er allang niet meer bij. De zoektocht naar specialisten voor dit type wedstrijden is hoogstaand. Alles wordt uitgeplozen, trainingsposities verschijnen in pedigrees, opkomende vormpieken of juist dalingen. Welke duiven doen het op welke afstanden? Stuur je de piepers zo jong mogelijk in, of is er juist een totaal andere meer succesvolle methode? Verwacht nou maar niet dat het succes op deze vluchten zomaar komt aanwaaien door zoveel mogelijk vleugelaars in te zenden. Je vliegt tegen een contingent specialisten uit ons oostelijke buurland, die met het allerbeste aan de start komen, voor hun een elitaire prestigestrijd.
 
Voor mij  is het dé mogelijkheid om de strijd aan te gaan met de rappe mannen op neutraal terrein. Wat is er nou mooier dan die mannen van rappe werk te verslaan op hun eigen terrein. De Engelsen spreken per slotte bijna 700 jaar later ook nog steeds vol lof over de slag bij Azincourt.