Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Met Willem Heinhuis en Jos Voortman( van de Koerier Duivenfilms) gingen we op dinsdag 4 December jl. naar onze vrienden in Canada. Het werd een reis om nooit te vergeten. Eerst Jos even opgepikt in Maarsen en toen naar Schiphol waar we een grote KLM vogel zouden pakken naar Toronto. Jos is een echte wereldreiziger dus voor Willem en mij was het een makkie, we gingen gewoon achter hem aan.

Bij aankomst te schiphol even een stukje filmen, steeds eerst in het Engels en dan in het Nederlands. Het was even wennen hoor, ik spreek bijna iedere dag wel Duits, maar Engels is andere koek, Engels moet je eerst weer even oppakken. Eenmaal in het vliegtuig waren we een bezienswaardigheid door de camera van Jos. Eén van de stewardessen vroeg wat we gingen doen in Canada ze herkende me van tv in Hart Van Nederland. Alles verteld, en ze vond het zo interessant dat alle andere stewardessen ook even langs kwamen voor een praatje, zelfs de piloot kwam even een gesprekje voeren.

Na zo’n kleine acht uur vliegen landen we in Toronto Canada. Een geweldige stad, maar een akelig vliegveld. Zeer onvriendelijke mensen, nee dan kun je Schiphol beter hebben, daar is iedereen altijd aardig en behulpzaam. Eenmaal door de douane stonden Nick en Jack ons al op te wachten. Twee super aardige kerels, topspelers maar vooral super aardige mensen. Steeds alle even op film zetten natuurlijk, de aankomst, de begroeting etc. En dan steeds in twee talen, Engels en Nederlands. Willem en ik kenden deze twee toffe peren reeds maar voor Jos waren ze nieuw, maar hij had al snel door wat voor mannen het waren.

Het avontuur kon beginnen, grond aan de voeten in Canada. Wat je moet weten als je Canada en of Amerika bezoekt dat de afstanden enorm zijn. Wil je van west naar oost in Canada dan heb je vijf dagen nodig met de auto en dan onafgebroken. Nick (de chauffeur) , is een rustige man, met een gangetje van 90 km per uur zet hij de auto op cruisecontrole en gaan we op weg naar het huis van Jack Eerenberg (ons eerste adres), Een trip van ruim vier uur voor de kiezen en we hadden er al tien opzitten (met auto en vliegtuig). Onderweg natuurlijk stoppen bij Tim Hortuns een koffie tent (er zijn tienduizenden Tim Hortons in Canada), voor een medium double double (middelgrote koffie met twee keer suiker en melk) en een donut. Aangekomen bij Jack en zijn vrouw werden we welkom geheten door Keesie de hond, ze herkende me nog van vorig jaar. Tegen 23.00 uur plaatselijke tijd was het tijd om onder de wol te kruipen (het is dan 05.00 uur Nederlandse tijd), en we waren dus bijna 24 uur wakker...

De andere dag om 07.00 uur uit het bed, lekker ontbijten en dan de duiven keuren van Jack (Koos) en de plaatselijke vrienden waaronder Goodold Joe Koster (Joe is wat doof, maar met liplezen gaat het deze oude Nederlander nog best af). Zeer goede duiven gezien, vooral de zoon van Rossi (Hans en Evert Jan Eijerkamp, soort Leo Heremans), was een geweldige duif. Jos maakte natuurlijk wat shots van ons tijdens het keuren maar ging ook met Jack in de hokken kijken en zag super intelligente methoden van duiven houden. Omdat Jack maar één keer per jaar Hollands spreekt (als wij er zijn), maakt hij prachtige woordspelingen, schitterend op film (ik kan u natuurlijk nog niets vertellen). Na de ochtend gingen we op weg naar de buurman van Jack en dat is Nick Oud (buurman 30 kilometer verderop). Bij Nick waren ook weer een paar gasten aanwezig en werden we welkom geheten door mevrouw Oud en de twee kleinkinderen. Ook hier weer super duiven gezien waaronder vele Eijerkampduiven en duiven van mijn hok waaronder een dochter van de Vechtmachine.

Na de middag brachten Nick en Jack ons weer zo’n 200 km verder, hier werden we opgepikt door Andy Palotta en zijn duivenmaatje Bruce. En omdat het al laat was gingen we eerst maar even met zijn allen wat eten bij een soort Mexicaans restaurant, verschrikkelijk lekker natuurlijk. Na het eten weer zo’n twee uurtjes in de auto voordat we bij Andy’s huis aankwamen (het was al nacht), een schitterend huis, helemaal zelf gemaakt door deze timmerman. Andy woon met zijn vrouw Sue op een grote farm waar ze fazanten en parelhoenders fokken voor de jacht en tevens hebben ze gigantische stallen en loopboxen voor paarden (de hobby van Sue), en dat ze succesvol is zagen we aan de honderden ere prijzen aan de wand. Haar grote wens is (en daar moet ik voor zorgen) is een ontmoeting met Ankie van Grunsven.

Na even een borreltje en wat te knabbelen was het reeds 02.00 uur geworden en tijd om te gaan pitten. De andere dag om 07.30 uur werden we weer uit bed getrommeld voor Ontbijt, en wat voor een ontbijt. Alles wat je kon bedenken stond op tafel, het leek Dallas wel (of het ontbijt bij de Sanders in Goede tijden slechte tijden), prachtig. Na het ontbijt gingen we naar achter, eerst even bij de paarden van Sue kijken en bij de fazanten (duizenden) van vader Palotta. En ja hoor, het was weer tijd om duiven te keuren, eerst de duiven van Andy maar, en wat voor duiven. Prachtige grote Klakken, hoofdzakelijk via Amerikaanse spelers (Cambel Lofts e.d.), de prestaties van jonge Andy zijn zeer goed maar kunnen misschien nog groeien als hij iets kleinere duiven neemt, de afstandgeschiktheid zal dan iets verder komen te liggen (450 miles). Ze waren enorm goed verzorgd. En wat prachtig was, de familie Palotta heeft een eigen duivenlokaal op het terrein staan, voor wel 50 gasten schat ik. Ongelofelijk, dat zie je toch bijna nergens, een eigen clubgebouw voor vrienden op het erf. Toen we alle duiven bekeken hadden zijn we nog even bij een vriend van Andy geweest, deze Bruce heeft een mini hok van nog geen drie meter lang, hij heeft hier zijn kwekers in en de jonge duiven. Met oude duiven speelt hij niet, geen tijd en geen ruimte (zegt hij), er was ruimte zat, maar Bruce vertelde eerlijk dat de duivensport hem eens een huwelijk koste en dat wil hij nooit weer, dus dan maar een kleiner hok en veel minder duiven (20).

Schitterend om te zien op het erf van Bruce de Whirlpool naast de vijver. Op de vijver lag ijs en de Whirlpool borrelde van de hitte, ik wilde er haas met kleren aan in stappen. Wat een prachtig land , en wat een fantastische mensen. Op Donderdag middag vertrokken we weer richting Ontario naar Oscar en Linda de Vries. Dit zijn misschien wel de bekendste liefhebbers in Canada, geweldige duiven, maar daar over later meer. Op donderdagavond 19.15 uur plaatselijke tijd kwamen we aan na een rit van wederom vier uur rijden bij het enorme erf van Linda en Oscar. Het is Greenfield stud maar dan nog 4 keer groter qua oppervlakte. De Familie de Vries hebben een landbouw bedrijf, melkkoeien maar ook granen, een enorm werk dus. Hun erf is bijna een middelgrote stad qua omtrek, gigantisch. Bij binnenkomst werden we verrast op een Hollandse pot, gehaktballen, aardappelen en mais. Ff wat anders dan al die grote piza’s en steaks, gewoon ff lekker Hollands eten. We besloten die avond om vrijdags vast naar de USA te rijden, dus vrijdagmorgen eerst alle duiven bij Oscar en Linda keuren, en dan vast de helft van de trip maken op vrijdagavond (acht uur rijden tot ons Hotel in New York).

Op vrijdag morgen dus vroeg uit de veren en begonnen met de 150 duiven van O & L de Vries(ondertussen maakte Jos een prachtige film, buiten, op de hokken en in de omgeving). Wanneer Oscar ons hielp had hij een interview met Linda bij de hokken, en hielp Linda ons dan was Oscar aan de beurt. Oscar mocht het net als Nick en Jack in twee talen doen. Op het kweekhok van deze man en vrouw combinatie zitten 49 rechtstreekse Eijerkamp duiven uit alle goede duiven. Kinderen uit Chè, Don Leo, Jackpott, Euro, Fabio etc etc, gewoon een genot om deze Hollandse duiven te mogen zien in Canada. Maar we hebben Oscar wel op zijn hart gedrukt zijn eigen duiven (ook Eijerkamp origine) van de shiffer-lijn niet te vergeten (Shiffer is TRILLER), ongelofelijk wat waren dit duiven. De stamvader Shiffer bracht meer dan 50 eerste prijsduiven, ongelofelijk. Na al deze fantastische duiven gooiden we onze koffers achter in de Ford Truck (5.4 liter) en trokken we richting Scranton (in de staat New York).

Wat we daar beleefden…. Misschien de volgende keer.

Groetjes
Gert Jan