Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Afgelopen week had ik het grote genoegen om samen met “big” Willem Heinhuis een paar daagjes te mogen vertoeven in Portugal bij Dries en Bianca Baartmans. Op woensdagmorgen 08.05 vertrok ons Transavia vliegtuig naar Faro (spreek uit Faroe) in Portugal.

Het was een goede vlucht , maar wel totaal anders dan met onze grote trots de KLM kan ik u vertellen. Het was een kleiner vliegtuig, minder luxe en geen diner of ontbijt. Maar wat geeft het ook, het is maar een paar uurtjes vliegen en voordat je de krant uit hebt maak je al weer aanstalten om te dalen.

Aangekomen op het vliegveld (met tientallen jeugdige voetballers uit Lemmer en Leeuwarden), werden we al snel gespot door een lange ietwat slungelige man met snor. En hij vertelde ons via Facebook dat hij er zo uitzag dus dat klopte. We merkten aan Dries dat hij ongelofelijk zenuwachtig was, waarom bleek later. Hij was namelijk nog maar enkele jaren duivenmelker en was bang dat zijn gehele duiven bestand geliquideerd zou worden (maar dat viel reuze mee).

Dries bleek een Hagenees te zijn en ook zijn vrouw Bianca kwam uit die omgeving (Voorburg), hij heeft zo’n 45 minuten vanaf Faro (het binnen land in) een prachtig huis gebouwd en heeft een klussen bedrijf. Bianca werkt als boekhoudster op een Nederlands bedrijf aldaar. Onderweg in de dikke 4 x 4 auto werd ons duidelijk, waarom zo’n auto? De familie Baartmans woont in de bergen, en de weggetjes zijn zo smal en stijl dat je iedere twee minuten vreest voor je leven.

Aangekomen bij zijn huis kwamen de twee honden al toegesneld, geen echte waakhonden hoor, nee gewoon vuilnisbak honden ofwel zwervers (wat heel gewoon is in zuidelijke landen) en Bianca had naast haar paard, pony, 3 katten ook nog wel plaats voor twee honden, dus was het gezin compleet (met de 120 duiven van Dries).

De eerste dag (woensdag 9 Januari 2013), hoefden we niets te doen, alleen genieten van de zon en van de heerlijke Portugese maaltijd  (Vis, Schelpdieren, Groenten, Garnalen etc. alles in een koperen pan). Eenmaal op bed had ik het stervend koud (ik bleek griep te krijgen). De andere ochtend was het vroeg dag voor Willem en mij, het was duiven dag. Maar na het ontbijt kwam de zon reeds op en tegen 10.00 uur die ochtend konden we heerlijk buiten zitten te keuren, de eerste duiven hadden we nog in huis bekeken.

De duivinnen waren eerst aan de beurt, een ruime 50 stuks waren er nog. Maar hoe komt dit? In Portugal speel je geen jonge duiven, alleen ouden en jaarlingen (Yearlings), dus de laatjes van 2012 zitten gewoon tussen de vliegduiven die in februari reeds gaan beginnen met hun africhting vluchten van 100 km. Omdat Dries niet heel veel hokken heeft moeten de late jongen (die dus pas als oude gespeeld worden gelijk met de eerste vlucht mee tussen de ouden) er gewoon tussen in zitten, en dat zijn zaken die we hier in Nederland toch totaal anders zien.

Voor het seizoen worden de duiven ook niet gekoppeld (althans niet bij Dries). En dat zijn zaken die hij voor 2014 echt heel anders gaat doen. In 2013 zal het voor hem nog een soort tussenjaar worden, maar rond vijf december van dit jaar (2013), gaat hij toch echt koppelen en gaat net Nederlandse systeem volgen (wat de superkampioen in Portugal ook doet). Hun eerste vluchten beginnen rond 2 februari, dit zijn eerst vier vitesse vluchten, maar die tellen niet, en er word geen klok gesteld. Deze vluchten zijn niet respectabel zeggen ze daar, je wilt niet winnen op een Vitesse vlucht, dan schaam je jezelf (de wind maakt de prijzen, en de ligging, en dat weten ze, en schamen ze zich als je dan zou winnen). Nee, het gaat daar pas echt los het eerste weekend in Maart met een 280 km vlucht. Verder volgen ze een beetje het gewone systeem zoals wij het kennen, dus opbouwend qua afstand en dan afgewisseld midfond en dagfond. Na de langste vluchten gaan ze nog even terug met een paar kortere vluchten omdat het veel te heet is.

Door deze temperatuur spelen ze ook geen jongen in het jaar van geboorte, maar gaan die gewoon mee begin februari, en ook hier gewoon tussen de ouden. Voor het seizoen begint geef je het team aan van 30 vliegduiven, dus geen enorme aantallen, nee gewoon 30 per team. En nog wat anders dan wij gewend zijn, je betaald de vluchten voor het seizoen, als je dus afhaakt door wat voor reden ook is, de clubkas loopt niets mis.

Van de oude en jonge duivinnen maakten we een team van 30 stuks zo ook bij de doffers, dus Dries heeft van de ongeveer 100 vliegduiven na selectie nog 50 over (incl. jongen = Yearlings), en van de tien kweekkoppels maakten we vijf, maar dat waren inclusief twee nieuwe doffers die we uit de vliegploeg haalden. U zult denken; vijftig van de 100 over? Ja dat is misschien veel, maar het zijn niet allemaal achtjes hè, nee ook de 7,5 en 7+ duiven mochten blijven, in èèn keer een compleet hok onder handen nemen is moeilijker dan u denkt, met alleen achtjes (8-/8,5) vliegen en kweken dat duurt even, u bent er niet zo maar.

Op donderdagmiddag na de “grote selectie” op het hok Baardmans, gingen we naar een fenomeen in Portugal; Dokter David Barros Madeira. David Barros Madeira is oog chirurg en mevrouw Barros is een gerespecteerd gynaecoloog. Ze hebben een oogverblindend huis, tuin en hokken, zowaar een paradijsje. Rond de hokken lopen wel 80 kriel kipjes in alle soorten en maten, gewoon voor en onder de hokken, een prachtig gezicht.

We mochten bij de dokter alle supers zien, alle aangekochte topduiven, en alle bewezen superkwekers en natuurlijk waren al deze echte cracks perfect, geen enkele fout te bespeuren. Dokter David heeft zijn gehele jeugd doorgebracht (naast studeren natuurlijk) in België, hij werd door zijn vader gedropt in België als 13 jarige jongen en moest het “vak” leren bij de toppers, wat hij ook deed blijkt door zijn prestaties.

Na het bezichtigen van alle duiven gingen we een glas 40 jaar oude port drinken aan een oude kloostertafel van steen, zelfs de wasbak was uit een oud klooster en was uit een ronde steen gehouwen.

Op donderdagavond nam de dokter ons vieren mee naar zijn favoriete restaurant , wat we daar aten was ongelofelijk. Diverse gangen werden ons voorgeschoteld, wel zeven gangen geloof ik, waaronder diverse vis soorten schelpdieren en als “extraatje” kregen we testikels van een Octopus te eten. Ik moet u eerlijk vertellen dat ik niet eens wist dan een octopus gigantische testikels had (per twee op je bordje). Al met al een ontzettend mooie ervaring met een fijn stel mensen.

Op vrijdagochtend na het ontbijt gingen we naar een duivendorp (Aldeia Columbofia) te Loulè , een veld afgehuurd door de duivenclub met daarop een tiental hokken (Belgische hokken). Deze hokken kunnen voor € 40,00 per maand gehuurd worden, je hebt dus geen plaats thuis nodig en bij een dagje uitval (ziekte, vakantie) heb je negen buren die ze ook even kunnen voeren. Ook hier een prachtig idee voor ons Nederlanders, als u geen plaats heeft thuis? Ga samen met de club en medestanders buiten uw plaats een terrein huren en begin de mooiste hobby van Nederland.

Na deze duiven trein trip nog even koffie wezen drinken in een Portugees dorpje, zes koffie en drie gebakjes kosten hier € 5,90, dat is wat anders dan bij ons in Nederland.