Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Zoals velen van jullie weten ben ik een gevoelsmens. Deze mensen hebben over het algemeen een zeer zacht karakter, sommige onder u zullen zeggen dat ik een watje ben. Maar ik zie het anders, ik zie mezelf meer als een aardige vent, een praatjes maker, een lolbroek, en soms een beetje een eigenwijze lulhannes (mijn excuus voor het woord). Maar door enkelen die mij niet kennen word ik gezien als een betweter of zelfs arrogant.

Een betweter, daar zou ik nog mee kunnen leven, misschien is dit zelfs zo, ik denk dat ik bijna alles wel weet over de duivensport en heb overal mijn mening over. En die mening is bij mij ontstaan door ervaring. En ik zie dat velen een andere mening hebben die nergens op slaat, ze presteren niets, en verkondigen soms echt onwaarheden, en daar kan ik niet tegen. Ik meld of zeg dit dan en men vind je een betweter. Maar het zou ook zo kunnen zijn dat door ervaring ik het gewoon goed heb en u fout? Maar terug te komen op dat gevoelsmens, zo had ik vorige week ff een paar uurtjes over en ben bij vrienden wezen kijken naar hun nieuwe hokken. Op donderdagmorgen even een berichtje aan Bas Verkerk: Ben je thuis vanmiddag? 

Al snel kwam een berichtje terug: Kom je hier langs, of kom je gewoon hier even heen?. Berichtje terug: Als het kan Bas komen we even naar jullie toe, het is maar een klein stukkie, we komen met de bus, met 74 personen. Berichtje terug: O mooi, dan ga ik even koffiepads halen. Kijk dat bedoel ik, gewoon ff gezellig. Dus Willem en ondergetekende kwamen aan rond 13.15 uur. En als u al bij de nieuwe hokken bent geweest, dan weet u wat een smal weggetje het is, aan beide zijden water, levensgevaarlijk vooral voor mij met zo’n bak van een Fiat. Maar Bas zag ons al rijden en stond al gereed om te manoeuvreren( stukkie naar recht, stukkie naar voren), en ja hoor ik stond op de dam. Een schitterende intree trouwens, en wat een huis, en wat mij opviel was dat de zelfde stenen gebruikt waren voor het hok als voor het huis wauw!

Snel naar binnen want het was snerpend koud. Eerst even gezellig aan de grote tafel met koffie en Willem aan de chocolaatjes (Bas bleef hem maar voeren, ik denk dat hij er wel 15 op at). Eenmaal warm geworden door de koffie kwam vader Gerard ook al binnen, nog zo’n top kerel, nooit èèn dag verkeerd( verkeerd is bij ons een uitdrukking wanneer iemand met zijn verkeerde been uit bed stap en dus chagrijnig is), en ik kon Gerard nog nooit betrappen op zo’n moment. Natuurlijk ging ons gesprek al snel over duiven, en dat kan daar ook bijna niet anders, bij de “Verkerken” is het de gehele dag duiven en duiven, ze leven duiven, ze ademen duiven. En dat dan de prestaties onvoorstelbaar goed zijn komt een gedeelte door die levenswijze: duiven, en bijna niets anders.

Natuurlijk moet je het maar kunnen en of willen, de meesten onder ons zouden niet kunnen volhouden wat deze mannen er voor doen, ik denk dat Bas( Sebastiaan), 16 uur per dag bezig is met de duiven en dat ook Gerard in die richting zit. In het seizoen doe ik het ook hoor trouwens, ook bij mij is er tijdens het seizoen( vanaf 1 Maart), eigenlijk niets anders in het leven dan duivensport. Maar even terug naar het koffie gesprek, natuurlijk praat je dan over systemen, goede duiven, maar ook over duivenkranten en of internet forums, en ook daar kon ik Bas of Gerard niet betrappen op iets van negativisme of cynisme, helemaal niets. Het doet ze vast wat, wat enkele mensen schrijven maar ze laten zich er niet over uit, geen enkele wanklank. Ze houden de duiven zo als zij graag willen, en wat ik begreep is er in de club ook totaal geen probleem met de grote aantallen duiven die ze spelen.

Nee, geen enkele wanklank komt uit hun mond. Na de koffie gingen we natuurlijk duiven kijken, en dat is het allerbelangrijkste in de duivensport: Goede duiven, en die hebben ze in overvloed daar.

We kregen alle toppers in de handen, sommige kende ik natuurlijk nog (en herkende ze ook), Maar sommige waren nieuw voor mij zoals Elize (deze superduivin was natuurlijk ook weer prima van bouw). Ook kreeg ik Solange in de handen, ik hoorde van andere kenners dat ze een open stuit had, dus dat aspect kwam uitgebreid aan de orde. Nu moet ik zeggen, deze superduivin heeft geen “mooie” stuit, het stuitje is wat langer dan gemiddeld en staat daar door wat anders ten opzichte van het lichaam. Maar open wil ik het zeker niet noemen, bij een open stuit staat de basis van elkaar en dat was bij Solange redelijk gesloten. En ik denk persoonlijk dat ze midden in haar race seizoen een nog “mooiere” stuit had.

Maar alle andere duiven waren niet te betrappen op welke fout ook. Een duif die me altijd bijblijft is Bubbles van Ad Schaerlaeckens, deze duivin van 2002 zat te genieten van haar oude dag in het “begin” hok. Ze straalde nog van vitaliteit en dat ze een wonder kweekster is weet iedereen die zich maar een beetje in duiven verdiept. En die andere wonderduif de Bulldozer, ach deze rakker zat weer op zijn oude duivin, althans tijdelijk want de Verkerken zijn beroemd door hun prestaties en “omkoppelen”, dus van partner wisselen zeg maar. De Bulldozer, wat moet je daar nu van zeggen? Een Fenomeen, net als Chè bij eijerkamp en Kleine Dirk bij Koopman.

Ik ging in diverse vlieghokken even door de knieën op zoek naar dat nieuwe wereldwondertje, en ik denk dat ik haar gevonden heb. 12-009, ze heeft nog geen naam van Bas en Gerard maar ik heb al een leuke naam laten vallen, hopelijk pakt Bas die op.

Na de duiven te hebben bekeken in dit paleis was het natuurlijk weer even tijd voor koffie, en dan rap weer weg, want fanatieke duivenmannen mag je best bezoeken, maar nooit te lang van “hun werk” afhouden. Op de terug weg wisten we wederom niets negatiefs over deze mannen te bedenken. En ziet u dit als een loftrompet? Ja dan heeft u gelijk. Ziet u dit als sluikreclame? Dan bent u niet wijs. Nee voor mij is het bezoeken van dit soort kampioen spelers steeds een eer, en soms zelf gewoon fijn. En dat fijne, dat mooie, dat gezellige hebben we nodig in de duivensport.

Als ik nu al weer denk aan het komend weekend, de voorjaarsbeurs, en dat het ontmoeten van al die vrienden. Geweldig. En dan voor en achter de schermen hè, dus ik bedoel u als liefhebbers en de mensen achter de stands. Duivensport een fijne hobby, een prachtige hobby, dus echt een hobby voor mij.