Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Dit is een waar gebeurd verhaal beste lezers. Of bijna waar gebeurd. Alleen de namen van de hoofdrolspelers zijn gefingeerd. Waarom zal blijken.
 
BEFAAMD

Martens is een groot kampioen. Iemand die vooral op nationale vluchten ongenadig kan uithalen. Op andere vluchten breekt hij geen potten.
En wie ook geen potten breken?
Mensen die bij hem duiven haalden. Die Martens interesseerde me. Want op de nationals zo spelen als hij zou ik ook wel willen. Wie eigenlijk niet? Daarom vroeg ik Peter, "heb je zin om een duivenlegende te ontmoeten?"
"Bijt hij?" vroeg Peter. (Die is altijd al aan de voorzichtige kant geweest).
"Op zaterdag niet", zei ik.
Natuurlijk had hij al over Martens gehoord. Als die op zijn best is is hij briljant en op mindere vluchtdagen nog beter dan de doorsnee kampioen. Maar ergens zat een addertje onder het gras en laat ik nu niets liever doen dan het opsporen van slangen.
Enfin, wij naar Martens.
 
KENNISMAKING

Een duif op de schoorsteen verraadde waar hij woonde. Toen we voor de deur stonden wisten we het zeker. "Martin M Martens" lazen we. Ik belde aan. Een mannenstem, diep en bulderend: "Ga weg jullie."
"Maar meneer Martens....."
"Ik heb gvd geen interesse in wat je verkoopt."
"Komaan, wij zijn geen... "
"Ook die de genade van boven komen verkondigen kunnen oprotten."
"We zijn ook geen jehova"s getuigen, meneer. Van de pers. Schaerlaeckens."
"Ha die kende ik nog niet. Schaerlaeckens, he.  Dat zeggen ze allemaal."
"Maar ik ben het echt."
"En moet ik nu onder de indruk zijn? Geef me je huistelefoon dan bel ik je vrouw."
"Ik heb een geheim nummer."
"Dan dat. Het is kiezen of delen."
Even later: "Verdorie, je bent het echt he?"
"Heel erg echt" zei ik. 
"Waar gaat dit over?"
"Dat willen we binnen graag uitleggen."
 
BINNEN

We gingen een klein kamertje binnen. Op de tv waren blote en halfblote dames te zien. Geen wonder dat hij ons bezoek niet zag zitten.
Hij leek me verder een redelijk normaal iemand. Alleen als hij zijn mond opende liet hij een verzameling willekeurig verspreide bruingevlekte tanden zien.
"Je vrouw is niet thuis zeker?" zei ik, een schuin hoofd op de tv gericht.
"Ik heb geen vrouw."
"Neem me niet kwalijk" zei ik.
"Geeft niet hoor" zei hij nu wat vriendelijker. "Het kan toch niet meer. Hij is versleten."
"Niet begrijpend keek ik hem aan."
"Kan niet meer? Versleten? Wat bedoel je?"
"Je hoeft geen medelijden te hebben, ik ben niets tekort gekomen."
Nog viel mijn franc niet.
"Is die A S zo"n sufferd dat die nog niet snapt wat niet versleten is van pissen?"
Ik bloosde en veranderde van onderwerp.
Die "M" midden in je naam slaat op "Maarten" zeker?
"Hoe raad je het?" zei hij.
Verbijsterd keek ik hem aan. Hoe van de pot gerukt kan je zijn? "Martin Maarten Martens" leek me gestoorder dan een geschifte bunzing. (Hoe ik ineens aan deze vergelijking kwam wist ik niet, maar moest er zelf om lachen).

DUIVEN

"We komen over duiven praten, zei ik. Off the record natuurlijk.
"Off the record?"
"Ik bedoel dat ik met niemand zal praten over wat je zegt."
"Erewoord?"
"Erewoord." (maar dan kan ik er nog wel over schrijven dacht ik).
"Wel, het valt gewoon op dat er op de nationaals amper tegen je te spelen is en mij
maak je niet wijs dat dat met graan en water alleen kan. Daarom zijn we hier. Ik wil ook goed spelen en U lijkt me een geschikt en sympathiek iemand" kreeg ik met veel moeite uit de strot. Hij glimlachte vergenoegd waarbij zijn tandenkerkhof weer te zien was. Maar hij hapte. Dit werd mijn dag. 
 
ECHT ZWIJGEN

Martens hapte omdat hij graag gewichtig deed.
"Met graan en water alleen gaat het inderdaad niet, maar je kan ook niet zo maar rotzooien. Ik wil je helpen maar nogmaals, zweer er niet over te praten."
Dat was gezworen.
"Kijk, alles draait om de juiste tijd en het juiste middel" zei hij.
"Vooral overdrijven is dodelijk, dat heeft velen al opgebroken. En veel draait om het cijfer zes. Je schreef ooit over La Sota om duiven te doen pieken, nietwaar?"
"Klopt."
"En wanneer druppelde je daarmee?"
"Zes dagen voor de vlucht."
"Zie je wel, weer zes."
 
ZES

"Is dat zo bijzonder?"
"Heel bijzonder. Wat is de helft van zes? Tel op en je krijgt negen.
Zet eens 9 eentjes naast elkaar en maak daar eens het kwadraat van?
Ik pakte mijn rekenmachine.
111111111 x 111111111 = ..........Ik schrok toen ik de uitkomst zag.
Martens glimlachte.
"En denk je nu eens 3 OPEENVOLGENDE getallen in waarvan je het derde door 3 kunt delen. Tel die getallen op en vervolgens de cijfers van die som.
Ik schreef op 7, 8, 9.
"Beetje ingewikkelder."Ik schreef op: 238, 239 en 240 en keek hem vragend aan.  "Nu optellen." Dat deed ik: 717.
"Nu cijfers optellen."
7 plus 1 plus 7 = 15.
Hij knikte goedkeurend. "Weer Cijfers optellen."
1 plus 5 = 6.
"Doe nu met andere getallen hetzelfde" zei Martens. "Opeenvolgend en steeds het derde deelbaar door 3."  Wat ik ook probeerde, hoe groot ik de getallen ook maakte, ik kwam steeds bij 6 uit. "Is 6 een magisch getal of niet?" lachte hij.
Ik knikte verdwaasd.
"Trouwens, je hebt er al over geschreven in de reportage over Peter Theunis" zei hij.
Ik fronste de wenkbrauwen. Ach ja. Die wil geen Belgische duiven als de ringen niet met een zes beginnen.
 
SUCCES ONTHULD

"Kijk" zei Martens, "bij al wat ik doe heb ik het cijfer 6 in gedachten.
- Voor de eerste Nationale vlucht wordt gespoten. Dit geeft een prima resultaat op voorwaarde dat je dat zes dagen voor de vlucht doet en de duiven niet eerder gespoten zijn.
- Twee weken nadien is er weer een "nationaal". Dan krijgen de duiven een tablet tegen geel. Ook dit werkt op voorwaarde dat dat de eerste keer is en je die zes dagen voor de vlucht opsteekt.
- Bij de volgende nationaal, weer 2 weken later, krijgen ze een kuur tegen paratyfus en/of Coli. Zes dagen voor de vlucht beginnen.
- Twee weken later weer spuiten. De laatste keer want de volgende zal niet meer werken."
Ik knikte. 
 
EN TOEN

We wisten genoeg en ik merkte dat ik pareltjes zweet op het voorhoofd had.
- Was het van opwinding?
- Kwam het door de tv die nog steeds aan stond?
- Of was het door de kleine ruimte?
Ik heb namelijk al vanaf mijn geboorte een lichte vorm van claustrofobie. Overgehouden aan al die keren dat ik me moest verstoppen in een kolenhok, kruipruimte of iets dergelijks nadat ik weer eens betrapt was op het duivenhok van mijn ouders.
Maar Martens had me wel wijzer gemaakt. Dus stond ik op en sloeg de armen om hem heen. Hij verzette zich als een worm die aan heen haak wordt gedaan.
Twijfelde hij aan mijn hetero zijn?
Dan had hij niet gezien hoe ik af en toe een blik op de tv had geworpen.
"Vind je het wel fair?" vroeg ik. "Je doet me aan Lance Amstrong denken. En Bogerd.
Kampioen X spuit en kuurt toch ook niet zoals jij?"
Nu moest hij voor het eerst lachen. Onbedaarlijk lachen nog wel.
"X? Van hem heb ik dat allemaal geleerd."
"Shit, shit, shit" mompelde ik. X was de man bij wie ik het jaar voordien jongen had gekocht en nu begreep ik waarom die geen pijp tabak waard waren.
"Wat zei je?" zei Martens.
"Niets" zei ik, ik wenkte Peter, greep mijn jas, liet een nauwelijks hoorbare scheet en liep naar de voordeur.
 
DE MORAAL?

Geloof (al die) mannen niet die uitgerekend op vluchten zoals Bourges rondkrijsen dat ze helemaal niets deden.
En als weinigen lukken met duiven van een kampioen weten ze nu waarom.