Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Ik heb mensen onder mijn magnetiseurhanden gehad (tot medio 2010) die uiterlijk straalde van de energie, maar op ijzerniveau zo licht waren als een veertje. Hun magnetisch ijzer was flauw en niet van zins om zich dan ook maar ergens druk over te maken. In feite is dit een paradox ofwel een tegenstelling die niet zou kunnen bestaan. Want uiterlijk zo druk als een klein baasje en vanbinnen zo kalm als een luiaard.

En als je weet dat energie toch voor 99,9% afhankelijk is van ijzer. Dan sta je als magnetiseur toch wel effen raar op je neus te kijken. Want zoals ik al zei: eigenlijk kon het niet..! Maar later na een tijdlang niks te hebben gedaan met mijn overkill aan magnetisme in mijn beide handen, kwam ik louter bij toeval achter dit gekke gebeuren, met klanten die uiterlijk bliksemde van de energie maar vanbinnen brandde als een flauw nachtkaarsje. Terwijl, binnen en buiten qua energie toch gelijk is.

Goed, ik kwam bij toeval achter een aanwijzing voor mijn energievraagstuk. Dat kwam door dat ik een ietwat roerige column had geschreven. Waar heftig op was gereageerd, door een aantal voor mij persoonlijk onbekenden melkers. Deze melkers waren compleet overrompeld door wat ik dacht over de magnetische relatie tussen melker en zijn duiven. Terwijl, ik hier al jarenlang over schrijf, blijkt nu pas dat dit een explosief onderwerp is. Niet voor elke melker maar een flink aantal voelt zich bedreigd door wat ik beweer als risicovol. In het kort komt het hierop neer: duiven ontrekken ijzerenergie aan het lijf van de melkers. Andersom kan ook maar dan ben je een geluksvogel of zoals ik nu wel durf te stellen: een kampioen..!

Ik heb de puzzelstukjes bij elkaar weten te leggen, nadat ik sommige melkers zo uit hun dak heb zien gaan. Zodra ik maar een soort van beschuldigend vingertje wees…! Wat het in feite niet was, maar mensen lezen niet goed. Want hun zeer overdreven reactie op mijn eigen waarnemingen en filosofie, verraadde hun eigen falen wat betreft het op een juiste manier managen en leiden van hun duiven.

Het was de ongemene felheid van reageren (door de jaren heen hoor..) als ik dan zei: beste duivenvrienden, je kunt maar beter niet de fout maken dat je een slaaf moet zijn van je duiven, want ze ontrekken dan belangrijke energie uit je lijf. Beter is het om ze te zien als jouw slaven: bij wijze van spreken. Het zijn natuurlijk geen slaven, maar dieren waar je heel erg goed voor moet zorgen. Maar waar je wel de baas over moet zien te blijven.

Mijn eigen ijzerenergie waarnemingen bij o.a. melkers die absoluut verslaafd waren + waarnemingen bij melkers die als ware managers of businessleaders met hun duivenpersoneel omgingen. Kon ik de conclusie trekken, dat die wel hun ijzerenergie behielden. Wat zelfs ook duidelijk waarneembaar was in de vluchtresultaten en kampioenschappen.

Kort samengevat:

duiven en mensen wisselen elkaars ijzerenergie uit. Zolang dit binnen een zekere balans blijft is hier niks aan de hand, maar slaat de balans door naar de duiven. Ja, dan heb je op termijn als melker een probleem. Je duiven worden dan te vol van de verkeerde ijzerenergie, want mensen en duivenenergie zijn niet exact hetzelfde.

Conclusie en advies:

Het is niet aan mij om wie dan ook hiervoor te waarschuwen. Ik schrijf mijn columns niet om wie dan ook beter te laten presteren. Ik schrijf louter en alleen  over de voor en nadelen van de duivensport voor mezelf. Ik loop als voormalig magnetiseur 100 maal meer risico dan een doorsnee melker.   Voor al het overige mag iedere melker zelf proberen na te gaan of zijn duiven in het algemeen te veel energie kosten, dan ze opbrengen.