Kreunend onder de hitte deed de maand augustus zijn intrede. Buiten was het stil. Niemand op de fiets en zelfs de vogeltjes zochten beschutting. Binnen ging de telefoon. Het was Willem. Over twee dagen was hun laatste vlucht uit Ruffec. Voor hem 750 kilometer.
HEEL VROEGER
Als ik aan Ruffec denk denk ik aan heel vroeger. Ik had een verkoop gehouden van Hofkens maar de duiven brachten geen donder op.
Niet omdat Gust geen goede had, hij weigerde ook maar een cent te besteden aan publiciteit. En dan kon je het ook toen al schudden.
Ik schaamde me zo voor de schamele opbrengst dat ik mijn procenten weigerde. "Je kan ook beter een koppel duiven vragen" adviseerde Jan Keustermans uit Beerse. Dat deed ik en ik kreeg een koppel uit zijn "fondman".
Geen platte prijs wonnen ze. Ik maakte ze niet graag dood maar omdat ik met zulke rommel echt niets kon doen zette ik ze op Ruffec.
Dan was ik er meteen van af.
Wie echter schetst mijn verbazing toen die (plaatselijk) 1 en 3 wonnen.
Voordien hadden ze niet een keer op de uitslag gestaan. Het is heel lang geleden maar ik herinner het me als de dag van gisteren.
RESPECT
Wat ik me ook nog herinner is dat zwarte duifje. Die had ik als enige op Bergerac gezet, meer dan 900 kilometer, en ze won de eerste prijs tegen ruim 100 duiven.
Toen de nationale uitslag in de bus viel was ik aanvankelijk bitter ontgoocheld. Dan zit je vroeg op de grote fond en vergeten ze je. Dacht ik. Uiteindelijk vond ik ze maar dat was pas rond de 400e prijs.
Weliswaar tegen ongeveer 22.000 duiven maar van een winnaar verwacht je meer.
Sindsdien heb ik veel respect voor duiven die nationaal bij de eerste 100 winnen.
Nadien, en dat is toch zeker 25 jaar geleden, heb ik nooit nog duiven gespeeld van een afstand groter dan 700 kilometer.
WILLEM
Die Willem waar ik het over had is landelijke top. Zowel met oude als jongen.
En dat die goede heeft weet men inmiddels ook in Belgie.
Het begon met "womanizer" Vanlint.
Met rechtstreekse Hollanders van de Bruijn won die eerste prijzen nationaal.
Cassaert, en die had al zulke goede, had de 2e Nationale Asduif uit 2 rechtstreekse De Bruijnduiven.
Luc Sioen won de 1e Nationaal Argenton met een de Bruijn en ei zo na werd ook de 1e Nationaal Bourges gewonnen met een De Bruijn. Nu werd het tweede.
Zelf heb ik er ook een prima duifje van, de 741.
Die won van 7.000 de 2e prijs na hokgenoot, van Pithiviers NPO met beukende kopwind de 2e van 16.000 duiven, het was op de dag van de eerste Bourges, en van Orleans NPO de 3e van 8.000 duiven.
Alles naar boven afgerond.
Je zou er zo een stuk of tien hebben.
Of hij zijn beste duiven ook mee ging geven vroeg ik.
Het was immers bloedheet en 750 kilometer is niet niks.
"Nee je moet met slechte gaan" repliceerde hij enigszins sarcastisch.
Toen werd het zaterdag en ik besloot te gaan letten.
Lang geleden dat ik duiven aan had zien komen van een vlucht van meer dan 700 kilometer. Hij zou er zo"n 60 meegeven. De buurman, Verkerk, evenveel, dus dat was de moeite.
ANTWERPENAAR
Voor ik afreed de telefoon. Iemand uit Antwerpen en hij deed zijn verhaal: De duiven van Chatearoux vlogen ongeveer 1.570 mpm en Wouters en Geerinckx hadden weer huis gehouden.
Wouters klokte om 13.47, 13.52, 13.56, 13.57, 13.58, 14.05 en om 14.17 u.
Geerinckx om 13.38 u en om 14.00 u had die 10 duiven.
"Is het niet ongelooflijk?" zei de Antwerpenaar en vervolgde:
"Ruffec is 200 kilometer verder, de Ruffecduiven waren met stil weer gelost en de Antwerpense duiven zijn beter."
Voor hem drie argumenten om een lagere snelheid in te schatten. Maar daarmee zat hij goed fout.
Toen ik bij Willem aankwam zag ik duiven omlaag stuiken en dan ben je te laat. De eerste duif aan zien komen is het ultieme kicken. En Verkerk vroeg ik?
"Wil je mijn dag verpesten?" zei hij. Overigens wel lachend.
VERKERK
Waarom ik nieuwsgierig was naar Verkerk?
De week voordien hoorde ik dat die slecht gepakt had maar nam dat met de nodige korrels zout. Want men kent de melkers.
Over goede spelers praat men als die minder goed pakken.
Over slechte spelers als die goed pakken.
Pakt een goede speler goed dan hoor je niets.
Pakt een slechte speler slecht dan hoor je ook niets.
Ik zocht de uitslag op, toch handig dat internet, en inderdaad. Daar klopte niets van.
Verkerk had niet slecht gepakt. Die had ZEER slecht gepakt.
Dat besprak ik toen met Willem.
"Wacht maar tot volgende week" zei die. "Dan is er een NPO vlucht uit Ruffec, de laatste van het jaar en ik acht hem instaat die helemaal op te rollen."
"Na zo"n slechte uitslag? Die kan zijn duiven toch niet op commando in vorm krijgen?" Die opmerking negeerde hij.
Dus nu begrijpt U waarom ik nieuwsgierig was naar Bas.
VERBIJSTEREND
Willem zat boven zijn I pad. "Oeps, Bas pakt zijn 37e duif."
"Zie jij die hier dan vallen?" vroeg ik.
Hij wees naar het scherm en inderdaad, net geklokt zag ik.
De tijd stond er bij, de ring en de snelheid tot op de centimeter.
Ik zag ook dat Cees Everling een nog snellere had.
Mijn ogen puilden uit. Elke keer als er bij Willem, Bas of Kees enzovoorts een duif viel kwam die op het scherm. Met "pigeons live" kon je de vlucht live volgen. Bij mensen die daarbij aangesloten zijn tenminste.
Ik scrolde terug. En wat ik toen zag deden mijn spaarzaam wordende haren ten berge rijzen.
Het waren de aankomsttijden van Verkerk.
Vandenabeele zei eens er niets van te snappen. Van de halve fond krijgt Verkerk drie duiven tegelijk en van de fond vijf" zei die.
Gaby hoeft zich niet te schamen. Niemand snapt het.
Want dit was nog erger. Verkerk klokte om:
14.46.09 (ruim 1.600 mpm. Wie deed van Chateauroux beter?)
14.46.11.
14.47.24
14.47.24
14.47.25
14.47.27
14.47.28
14.47.29
14.47.44
Enzovoorts. En dat waren stampvroege duiven.
Je zou van Quievrain zo klokken! Dit was Ruffec, 750 kilometer.
59 Duiven had hij mee. Toen hij er 54 had, waaronder zijn VIJFTIG EERSTGETEKENDE trok hij de stekker uit het apparaat.
Te vroeg zou blijken.
Op 8 minuten tijd had hij zijn part thuis. Acht minuten zou het concours voor hem alleen duren.
Men kan niets anders dan diep buigen voor deze amper 35 jarige.
Van een gewone halve fondvlucht archi slecht pakken en de week nadien, als het er om gaat, de klok heet aan laten lopen?
Dat kan alleen Verkerk.
O ja. Bij 54 prijzen van 59 duiven zou je niet denken dat er per tweetal gespeeld wordt en niet per drie. Geen van beide is juist. Men speelt er per viertal!
HOE?
Willem had met 39 op 65 heel goed gespeeld. Voor Bas heb ik geen woorden.
De mannen gaan overigens goed met elkaar om.
Beide zijn geboren winnaars maar als de ander beter is buigen ze het hoofd en wordt er proficiat gewenst.
Toen Willem vroeg hoe hij dat had klaar gespeeld, wat hij gedaan had, zei Verkerk "deze week twee maal daags los gelaten in plaats van een keer".
Willem schaterlachte zoals alleen hij dat kan.
Twee keer daags trainen in plaats van een keer?
Lag het daaraan?
Dat zal wel. Die Bas toch. Die kan een paard doen lachen.
|