Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Van in mijn jeugd was ik al bezig met pendelen en wichelroedelopen. Ik was gefascineerd door aardstralen en wateraders en vooral door de gave die ik had om ze met mijn pendel en wichelroede te kunnen opsporen. Ik had dan wel talent, maar miste nog techniek en kennis. Daarom heb ik mij in 1985 ingeschreven aan de Vrije Academie voor Radiësthesie. Enkele jaren later werd ik door diezelfde academie gediplomeerd als volwaardig Radiësthesist en Teleradiësthesist. Door de vele huisbezoeken in de afgelopen 25 jaar, heb ik heel wat ervaring kunnen opdoen in het zoeken naar aardstralen en vooral in het “JUIST” lokaliseren ervan. In het begin spitste ik me vooral toe op de negatieve invloed die aardstralen hebben op de mensen. Telkens weer was ik zelf verbaasd toen ik achteraf het verhaal van de bewoners hoorde. Het verband dat er keer op keer was tussen de plaatsen die ik als “slecht” aanduidde en de gezondheid van zij die erboven sliepen of rustte was meer dan duidelijk (zie ook het boek van Käthe Bachler). Heel wat ziektes worden immers rechtstreeks veroorzaakt door aardstralen, denken we maar aan kanker, MS, depressie, huilbaby’s, … .

Een heel simpele verplaatsing van een bed of enkele meubelen, was meestal dé oplossing. Dit leidde in heel veel gevallen tot genezing.

Maar als aardstralen zo’n grote invloed hebben op de gezondheid en het welzijn van de mensen, dan moet dat bij dieren toch net zo zijn. Zij staan immers nog veel dichter bij de natuur. Jarenlang onderzoek en observatie van dieren, zowel door mij als door heel wat andere wichelroedelopers voor mij, heeft ons geleerd dat we de dieren kunnen we indelen in twee groepen.

Een eerste groep van dieren zullen heel bewust nooit boven aardstralen rusten. Het zijn net als de mens “aardstraalvluchters”. De meest fanatieke in de groep van dieren die aardstralen mijden, zijn zeker en vast honden en paarden.

Honden zullen nooit vrijwillig boven aardstralen gaan slapen (zie ook “Mijn hond is mijn gids “ van Adhémar Vandroemme). Nooit zal een hond in een bestraalde zetel gaan liggen, nooit zal hij op het bestraalde deel van het bed slapen. Indien een hond zijn enige hok boven aardstralen staat, dan slaapt hij nog liever buiten onder de blote hemel, dan in de stralingszone. Hij zal zich steeds, desnoods met geweld, uit de stralingszone proberen te bevrijden. Kan hij zich niet bevrijden, dan zal hij een treurende houding aannemen en constant, ook ’s nachts, een wenend of kermend geluid laten horen. Een hond die verplicht boven aardstralen moet verblijven, zal na een aantal jaren altijd sterven aan kanker. De hond faalt nooit bij het opsporen van aardstralen. Het is onze beste gids op voorwaarde dat we zijn gedrag leren begrijpen. En dat we zijn instinkt respecteren.

Ook een paard dat vrij rondloopt, zal nooit boven een stralingszone gaan rusten. Wanneer een paard in een box bijvoorbeeld niet anders kan dan boven een stralingszone te gaan staan om te eten, dan zal het de maaltijd soms meermaals onderbreken om zich een korte tijd uit de zone te verwijderen. Het is boven deze zones dat een paard balgpijn krijgt. Ook voor koeien zijn aardstralen slecht. In een koeienstal zijn het bijna altijd die koeien die zwak en ziek zijn, die boven een stralingszone gebonden staan. Bevruchting bij die dieren is soms moeilijker dan bij hun ‘buurvrouwen’. 

Maar ook duiven zijn ook heel gevoelig voor aardstralen. Een duivenhok boven aardstralen drijft menig duivenmelker tot wanhoop. Duiven wiens hok boven aardstralen staat zullen NOOIT in topvorm zitten. Heel hun oriëntatie, die gebaseerd is op magnetisme, wordt immers verstoord door de aardstralen. Ze vinden tijdens de vlucht nog nauwelijks de richting waarin ze moeten vliegen. In sommige gevallen komen ze zelfs nooit meer terug. Vorige maand nog was ik bij een duivenmelker die dit jaar al 109 duiven “verloren” had. Die nooit meer teug zijn gekomen om de heel eenvoudige reden dat hun oriëntatie-systeem door de aardstralen ernstig beschadigd is. Uit jarenlange ervaring kan ik, en alle andere radiësthesisten, met zekerheid zeggen dat wie veel duiven “verliest”, die dus niet meer terugkeren van de vlucht, een duiventil heeft die boven aardstralen staat. De aardstalen hebben bij die duiven, het oriëntatiesysteem, dat op magnetisme werk, zodanig uit evenwicht gebracht dat de duiven de weg naar huis niet meer vinden. Bovendien hebben ze meestal ook niet veel zin om naar huis te vliegen en nog langer boven de aardstralen te moeten zitten.

Een ander fenomeen van duiven onder invloed van aardstralen is dat dergelijke duiven NOOIT in topvorm geraken. Zelf vliegen wel, maar halen nooit een eerste prijs. In dergelijke gevallen vinden zelfs de dierenartsen hiervoor geen oplossing. Deze duivenmelkers consulteren wekelijks of maandelijks de dierenarts. Meestal vindt de dierenarts dan geen echte reden waarom die duiven maar niet in topvorm komen. Medicatie helpt maar heel kortstondig. Of zodra de duif het even wat beter stelt (door de medicatie), steekt er al terug een andere kwaal de kop op. Reeds meermaals heb ik gesproken met duivenmelkers van wie de duiven bij hen niet echt goed vlogen, maar die na verkoop echt kampioenduiven waren. Of omgekeerd, duivenmelkers die echte kampioenen aankopen maar na korte tijd zien dat die kampioenen totaal geen goeie conditie meer hebben. Dit komt enkel en alleen door een slechte locatie van het duivenkot. Zo'n kot staat gegarandeerd boven aardstralen. De getroffen duivenmelkers zijn meestal de wanhoop nabij. Na een lange zoektocht en lijdensweg, zowel voor de duivenmelker als voor de dierenarts, komen ze dan uiteindelijk bij een wichelroedeloper of pendelaar terecht. Voor een ervaren wichelroedeloper is het maar een koud kunstje om de hele zaak uit te pendelen en aan te duiden welke de beste locatie is om een nieuw duivenhok te plaatsen of om te zeggen welke plaatsen er best dienen vermeden te worden. Dit geldt niet alleen voor wie een nieuw hok wil zetten, maar ook achteraf, aan reeds bestaande infrastructuren, kan er heel efficiënt én goedkoop een oplossing worden geboden. Door het plaatsen van een welbepaalde folie onder het hok of op de vloer van het hok kunnen de aardstralen, die immers loodrecht omhoog komen uit de aarde, tegengehouden worden. Het betreft een folie die speciaal door de NASA werd ontwikkeld om stralingen tegen te houden. Deze folie houdt aardstralen 100 % tegen en is ook blijvend werkzaam. Dus jaren lang is men zeker van eer stralingsvrije duiventil, want de folie is en blijft voor altijd doeltreffend en ook de aardstralen blijven altijd op dezelfde plaatsen. Het bezoek van een goed radiësthesist is dus altijd eenmalig. Wij moeten nooit terugkomen, want de plaatsen die we vandaag aanduiden als stralingsvrij, zijn dat voor eeuwig en altijd. Jammer genoeg vragen de duivenliefhebbers nog veel te weinig het advies van een radiësthesist VOOR de bouw van een nieuwe duiventil. Meestal is het pas na jaren miserie dat ze bij ons terecht komen. Het zou nochtans veel moeite, tijd en geld besparen mocht daar vooraf rekening mee gehouden worden.

Een tweede groep zijn dieren die aardstalen heel bewust gaan opzoeken om zich dagelijks enkele uren “op te laden”, het zijn “aardstraalzoekers”. Tot die groep behoren veel nachtdieren, zoals bijvoorbeeld: katten, uilen, slangen. Een kat in vrijheid zal per dag minimum een tweetal uur op een stralingszone verblijven , liefst in een zonnig plekje tegen de muur of onder een struik. Zo zal een kat wel die zetel of dat plekje in de tuin uitkiezen als favoriete slaapplaats, waar ze boven de aardstralen kan slapen. Als jouw kat zo’n favoriet plaatsje heeft dichtbij of onder jouw duiventil, dan is dat zeker al een aanwijzing dat er daar in de buurt aardstralen aanwezig zijn. Daarnaast zijn er ook veel insecten zoals muggen en mieren die het liefst boven aardstralen vertoeven. Dansende muggenzwermen treft men veelal aan boven of net naast een kruispunt van aardstralen. Dus ook hier, als de muggen heel dicht tegen jouw duiventil dansen, is er haast met zekerheid sprake van aardstralen. Mieren bouwen hun ondergrondse nest bewust boven aardstralen. Wespen en bijen zullen hun nest ook liefst op aardstralen bouwen of het liefst er zo dicht mogelijk bij. Een goeie imker weet dat hij zijn bijen boven wateraders moet plaatsen. Die bijen zijn veel actiever en agressiever. Ze zullen meer produceren dan andere bijen.

Waarom bepaalde dieren juist die stralingszones opzoeken, is omdat dat juist dieren zijn die zuren produceren in hun lichaam. Die dieren hebben een grote hoeveelheid zuur nodig, de ene om zichzelf te verdedigen, de andere ter vertering van hun voedsel. Het is dan ook niet onlogisch om te besluiten dat aardstralen de oorzaak kunnen zijn van een teveel aan zuren in het lichaam … OOK BIJ DE MENS.

Het is allemaal een kwestie van de juiste locatie van de aardstralen te kennen en daar heel bewust mee om te gaan. Een paar meter kan vaak een wereld van verschil betekenen. Eens de duiven verhuisd zijn naar een stralingsvrij hok, of zodra de stralingen zijn tegengehouden door dergelijke folie, komen de duiven heel vlug weer in topvorm. En geef toe … duiven in topvorm is niet alleen goed voor het dier zelf maar ook de duivenmelker zal er veel gelukkiger van worden en van een hoop miserie bespaard blijven!!

Wie meer informatie wil hierover of wie vragen heeft hieromtrent, kan gerust eens een kijkje nemen op mijn blog www.bloggen.be/wichelroedeloper of kan mij steeds contacteren via telefoon of mail ikke.vdd@skynet.be .

Groeten,

Filip Vandendriessche uit Gavere

Tel: 0490/44 69 43 (of 0032490/44 69 43 vanuit Nederland)