Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Ondanks dat verschillende het misschien niet verwacht hadden ben ik toch weer terug. Na maanden afwezigheid heb ik, na het nodige wikken en wegen de afgelopen weken toch maar besloten om toch weer in de pen (toetsenbord) te gaan kruipen. Eigenlijk was ik van plan om gewoon de boel de boel te laten en het wekelijkse schrijven aan anderen over te laten. Maar mede door de vriendschappen die opgebouwd zijn, en op aandringen van enkele van hun ben ik toch maar overstag gegaan. En eerlijk is eerlijk, ben blij dat sommige van mijn naasten die ik de laatste maanden steeds beter heb leren kennen me toch weer zover hebben gekregen !!!

Ja, mijn laatste bijdrage dateerde al weer van 24 maart. Toen, nog niet wetende wat er zowel mij, maar zeker ook mijn gezinnetje allemaal nog te wachten stond. Achteraf gezien heb ik verschillende ziekenhuizen zowel van binnen- als van buiten gezien. Enkele keren ben ik weggehaald om met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht te worden. Infarct achter me oog gehad, tijdelijk met 1 oog niets meer kunnen zien, uitvallen van armen en benen tot zelfs tweemaal toe geheel lichamelijk weggevallen te zijn. Nu, nog geregeld draaierig, totaal geen gehoor meer aan de rechterkant en iedere dag behoorlijk moe. Maar goed, we moeten het er mee doen. En na eenmaal bij onze zuiderburen te Turnhout in ziekenhuis gelegen te hebben kwam er uit vele onderzoeken ook nog uit om in het kort te zeggen dat ik tevens een TIA heb gehad. En gelukkig, nu vele maanden verder kan en mag ik zeggen van geluk gesproken te hebben volgens de verschillende artsen. Maar buiten dit alles slik ik dagelijks nu een handvol medicijnen en blijven we voorlopig zeker nog onder controle. Ben zeker nog niet de oude, maar beetje bij beetje komen we er wel hopen we dan maar.

Ten eerste wil ik daarom dan ook zowel mijn kinderen, schoonzoon, als mijn meer dan lieve vrouwtje bedanken voor de liefde en steun die hun mij al deze tijd gegeven hebben en nog steeds geven. Maar zeker ook buurman Arie Huizer wil ik bedanken, die buiten mijn vaste jaarlijkse duivenverzorger  (tijdens de vakantie) nu ook samen met zijn zoon Arno beide keren hebben moeten bijspringen om alles in huize Hamstra te regelen. Ja, in deze is het maar weer een gegeven, “Beter een goeie buur dan een verre …..”.

Ook wil ik gelijk van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen, die of kaarten hebben gestuurd, gebeld en of gemaild hebben, en zelfs geregeld langs gekomen zijn bedanken voor de lieve woorden en mooie en fijne gesprekken. Vreemd, zelfs diverse keren telefoontjes en of mailtjes gekregen bij onze zuiderburen vandaan om te vragen hoe het ging. En geloof me, in zulke omstandigheden heeft dit zowel mij, maar zeker ook Monique meer dan goed gedaan.

Maar buiten al deze lieve woorden waren en zijn er ook, die, hoe rot het ook klinkt, flink bij mij door de mand gevallen zijn. Geen telefoontje, geen woord als je ze zag, nee helemaal niets van dat alles. Vreemd, jarenlang heb je sommige van hun bijgestaan met welke problemen dan ook. En nu, ja, nu jezelf of je partner de steun zo hard nodig had hoor je niets.

Maar goed, ook hier zijn we weer een stukje harder en wijzer door geworden denk en zeg ik maar zo. Maar zo leuk dat de vele berichten waren, zoveel pijn kan de andere kant soms doen. En echt, met een simpel excuusje kan je zoiets bij mij nooit, maar dan ook nooit meer goed maken. Nee, dan ben ik er voorgoed klaar mee. En geloof me, met verschillende, of dit nu uit de sport of wat dan ook is, ik ben er ook daadwerkelijk helemaal klaar mee. Goed of niet, maar zal de persoon in mij zijn die zo is.

Waar moet ik beginnen.
Terwijl ik weer achter de pc gekropen ben bedenk ik mezelf waar moet ik nu in ...naam mee beginnen met schrijven. Over me duiven? Over de voetbal? Over het wekelijks toch weer mooie en fijne schrijven van de vrouw achter Duivendirect, of over "Bertus" de duif van zoon Tim? Over het voetballen van zoonlief, of over het voetballen,  wat ik tot nu toe twee keer heb mogen zien van de meiden van de Bultmannen? Het belangrijkste heb ik eigenlijk al vermeld voor deze keer, hoe het met me ging, hoe het me gaat en wat er allemaal zoal is voorgevallen.

Op eigen hok.
Terugkijkend op het afgelopen jaar valt er eigenlijk weinig te vermelden op duivengebied. Mijn eerste doelstelling was, vechten om terug te komen. En eerlijk, mede door de vele steun van mijn steun en toeverlaat van mijn eigen vrouwtje ben ik gekomen waar ik nu weer ben. Natuurlijk, ben er zeker nog niet, maar we zijn op de goede weg.
Maar ondanks een meer dan kwakkelende gezondheid hebben we toch ook enkele mooie momenten gelukkig weer gehad met de duiven. Mijn "Dani" die op haar elfde inkorving en vijfde keer op Barcelona gezet werd op haar tiende levensjaar pakte weer een mooie knappe prijs met een 179e nationaal.

Mijn "Schaapie", vernoemd naar mijn overleden vriend Hennie Schaap pakte met een 152e nationaal een mooie prijs op de loodzware St. Vincent van de Z.L.U. Maar ook de jaarlingen kwamen meer dan subliem op een Cahors met ochtendlossing met 8 door van de 15 in de avond en als we om 10:00 uur zondagochtend de klokken moeten gaan lichten zijn hier te Poortugaal al enkele uren de kleppen dicht. 

De jongen van 2013.
Ook de junioren zijn weer stevig aan de tand gevoeld. Onder tropische omstandigheden, met een wind uit die hoek waarvan bijna een ieder bang is om jongen af te richten zijn ze hier voor de leeuwen geworpen. Twee keer zijn ze vierdagen achter elkaar met een keer enkele dagen rust tussendoor flink afgericht. De gehele groep los, 2 per 2, of 1 per 1, alles hebben ze gehad en ondanks de momenten dat ik dacht, "nu ben je dus wel het haasje" waren de verliezen nihil. Dit betekend, na 8 africhtingen waren er nog 39 over van de 43. En geloof me, deze hebben het zeker niet voor niets gekregen !!!

De Krachten Gebundeld.
Ja, U leest het goed, vanaf het jaar 2014 zal er hier vanuit Poortugaal in combinatie gevlogen gaan worden. Voortaan zal er op de uitslagen de naam Hamstra-Aldus te zien zijn. Nadat in november 2012 de eerste aanzet hiertoe is gezet, we zouden een gezamenlijk kweekhok opzetten. Is er afgelopen najaar besloten om de armen geheel in een te slaan en dat er ook op de uitslagen de combinatie naam te zien zal gaan worden. Aldus, voor vele die de sport een beetje volgen is zeker geen vreemde naam in het fond Wereldtje. Nee, jaren aan een stuk heeft Eric Aldus uit Opijnen meer dan bewezen goed met duiven om te kunnen gaan. En de vele, vele kopprijzen die zoal door hem, maar ook door zijn duiven op nodige andere hokken zijn gewonnen zijn hier het beste en mooiste bewijs van. Grootspraak is hem geheel vreemd, maar de bewijzen qua prestaties zijn in dit geval het beste en mooiste bewijs. 

Dit alles is eigenlijk ontstaan na de vriendschap die tussen ons is ontstaan, en ja, van het een is zo het ander ontstaan/gekomen.

Na het samengaan is dan ook de site in zijn geheel aangepast. Dadelijk, als de duiven allemaal weer mooi door de rui zijn zullen er de nodige van onze kweekduiven op de foto gezet worden door niemand anders dan de duivenfotograaf onder de fotograven, te weten, Martin Kwakernaat.

Zo, dit was weer mijn eerste bijdrage van een lange, lange zomer. Hopelijk kan ik wekelijks weer vele verblijden met een bijdrage uit mijn eigen koker zo op de zondagochtend. Gewoon, een lekker wekelijks lulverhaaltje. Tevens ben ik blij, en dit is een puur persoonlijke noot dat ik ondanks wat ik allemaal heb meegemaakt, ook weer zover ben gekomen dat het me lukt, daarom dan ook, tot de volgende...